Salmenes 2

1 Hvorfor larmer hedningene og grunder folkene på det som fåfengt er?

Kvi ståkar heidningarne, og kvi stilar folki på fåfengt verk?

2 Jordens konger reiser sig, og fyrstene rådslår sammen mot Herren og mot hans salvede:

Kongarne på jordi reiser seg, og herremennerne legg råd saman imot Herren og den han hev salva:

3 La oss sprenge deres bånd og kaste deres rep av oss!

«Lat oss slita sund deira band og kasta deira tog av oss!»

4 Han som troner i himmelen, ler, Herren spotter dem.

Han som tronar i himmelen, lær: Herren spottar deim.

5 Så taler han til dem i sin vrede, og i sin harme forferder han dem:

So talar han til deim i sin vreide, og i sin harm skræmer han deim:

6 Og jeg har dog innsatt min konge på Sion, mitt hellige berg!

«Og eg hev då sett inn min konge på Sion, mitt heilage fjell.»

7 Jeg vil kunngjøre hvad fastsatt er: Herren sa til mig: Du er min sønn, jeg har født dig idag.

Eg vil fortelja um ei rådgjerd: Herren sagde til meg: «Du er min son, eg hev født deg i dag.

8 Begjær av mig! Så vil jeg gi dig hedningene til arv og jordens ender til eie.

Krev av meg, so vil eg gjeva deg heidningarne til arv og endarne av jordi til eiga.

9 Du skal knuse dem med jernstav; som en pottemakers kar skal du sønderslå dem.

Du skal knasa deim med jarnstav; som kruskjerald skal du smuldra deim.»

10 Og nu, I konger, gå viselig frem! La eder advare, I dommere på jorden!

Og no, de kongar, far visleg fram! Lat dykk segja, de domarar på jordi!

11 Tjen Herren med frykt og juble med beven!

Ten Herren med age, og fagna dykk med otte!

12 Kyss Sønnen, forat han ikke skal bli vred, og I gå til grunne på veien! For snart kunde hans vrede optendes. Salige er alle de som tar sin tilflukt til ham.

Kyss sonen, so han ikkje skal verta vreid, og de skal ganga til grunnar på vegen! For hans vreide kunde lett kveikjast. Sæle er alle dei som set si lit til honom!