Salmenes 2

1 Hvorfor larmer hedningene og grunder folkene på det som fåfengt er?

Pse ziejnë kombet dhe pse popujt kurdisin gjëra të kota?

2 Jordens konger reiser sig, og fyrstene rådslår sammen mot Herren og mot hans salvede:

Mbretërit e dheut mblidhen dhe princat këshillohen bashkë kundër Zotit dhe të vajosurit të tij,

3 La oss sprenge deres bånd og kaste deres rep av oss!

duke thënë: “Le t’i këputim prangat e tyre dhe t’i heqim qafe litarët e tyre”.

4 Han som troner i himmelen, ler, Herren spotter dem.

Ai që ulet në qiejtë do të qeshë, Zoti do të tallet me ta.

5 Så taler han til dem i sin vrede, og i sin harme forferder han dem:

Atëherë do t’u flasë në zemërimin e tij dhe do t’i trembë në indinjatën e tij të madhe,

6 Og jeg har dog innsatt min konge på Sion, mitt hellige berg!

dhe do të thotë: “E vendosa mbretin tim mbi Sion, malin tim të shenjtë.

7 Jeg vil kunngjøre hvad fastsatt er: Herren sa til mig: Du er min sønn, jeg har født dig idag.

Do të shpallë dekretin e Zotit. Ai më ka thënë: “Ti je biri im, sot më linde.

8 Begjær av mig! Så vil jeg gi dig hedningene til arv og jordens ender til eie.

Më kërko dhe unë do të jap kombet si trashëgimi për ty dhe mbarë dheun si zotërim tëndin.

9 Du skal knuse dem med jernstav; som en pottemakers kar skal du sønderslå dem.

Ti do t’i copëtosh me një shufër hekuri, do t’i bësh copë-copë si një enë prej argjile””.

10 Og nu, I konger, gå viselig frem! La eder advare, I dommere på jorden!

Tani, pra, o mbretër, tregohuni të urtë; pranoni ndreqjen, o gjyqtarë të dheut.

11 Tjen Herren med frykt og juble med beven!

Shërbeni me frikë Zotin dhe gëzohuni me drithma.

12 Kyss Sønnen, forat han ikke skal bli vred, og I gå til grunne på veien! For snart kunde hans vrede optendes. Salige er alle de som tar sin tilflukt til ham.

Nënshtrohuni Birit, që të mos zemërohet dhe të mos vdisni rrugës, sepse zemërimi i tij mund të ndizet në një çast. Lum ata që gjejnë strehë tek ai.