Salmenes 144

1 Av David. Lovet være Herren, min klippe, han som oplærer mine hender til strid, mine fingrer til krig,

Av David. Lova vere Herren, mitt berg, som lærde mine hender strid og mine fingrar ufred,

2 min miskunn og min festning, min borg og min redningsmann, mitt skjold og den jeg tar min tilflukt til, den som tvinger mitt folk under mig.

mi miskunn og mi festning, mi borg og min bergar, min skjold og den eg flyr til, han som tvingar mitt folk under meg!

3 Herre, hvad er et menneske, at du kjenner ham, et menneskebarn, at du akter på ham!

Herre, kva er ein mann, at du kjenner honom, eit menneskjebarn, at du agtar på det?

4 Et menneske er lik et åndepust, hans dager er som en skygge som farer forbi.

Mannen likjest ein pust, hans dagar er som ein kvervande skugge.

5 Herre, bøi din himmel og far ned, rør ved fjellene så de ryker!

Herre, bøyg din himmel, og stig ned, rør du fjelli so dei ryk!

6 La lynet lyne og spred dem, send dine piler og skrem dem!

Lat ljonet lyna, og spreid deim, send dine piler, og skræm deim!

7 Rekk ut dine hender fra det høie, fri mig og frels mig fra store vann, fra fremmedes hånd,

Rett henderne ned frå det høge, frels meg og fria meg ut frå dei store vatni, frå handi åt framande,

8 de hvis munn taler svik, og hvis høire hånd er en løgnens hånd.

dei som med munnen talar svik, og deira høgre hand er lygne-hand.

9 Gud! En ny sang vil jeg synge dig, til tistrenget harpe vil jeg lovsynge dig,

Gud, ein ny song vil eg syngja deg, til tistrengs-harpa vil eg syngja deg lov,

10 du som gir kongene frelse, som redder David, din tjener, fra det onde sverd.

du som gjev kongar frelsa, som friar David, tenaren din, frå det vonde sverd.

11 Frels mig og fri mig fra fremmedes hånd, de hvis munn taler svik, og hvis høire hånd er en løgnens hånd,

Frels meg og fria meg ut frå handi åt framande, dei som med munnen talar svik, og deira høgre hand er lygne-hand!

12 forat våre sønner må være som planter, høit vokset i sin ungdom, våre døtre som hjørnestolper, hugget som til et slott,

So våre søner kann vera i sin ungdom som høgvaksne vokstrar, våre døtter som hyrnestolpar, hogne som til eit slott,

13 forat våre forrådshus må være fulle og gi av alle slag, at vårt småfe må øke sig i tusentall, ja i titusentall på våre gater,

so våre bur kann vera fulle og gjeva av alle slag, so våre sauer kann auka seg i tusundtal, ja, ti tusundtal på våre marker,

14 at våre kuer må ha kalv, at det ingen skade må være og intet tap og intet klageskrik på våre gater.

so våre kyr kann hava kalv, og der ikkje må vera brot og ikkje tap, og inkje klagerop på våre gator.

15 Salig er det folk som det går således; salig er det folk hvis Gud Herren er.

Sælt er det folk som hev det soleis; sælt er det folk som hev Herren til Gud.