Salmenes 139

1 Til sangmesteren; av David; en salme. Herre, du ransaker mig og kjenner mig.

伶長にうたはしめたるダビデの歌 ヱホバよなんぢは我をさぐり我をしりたまへり

2 Enten jeg sitter, eller jeg står op, da vet du det; du forstår min tanke langt fra.

なんぢはわが坐るをも立をもしり 又とほくよりわが念をわきまへたまふ

3 Min sti og mitt leie gransker du ut, og du kjenner grant alle mine veier.

なんぢはわが歩むをもわが臥をもさぐりいだし わがもろもろの途をことごとく知たまへり

4 For det er ikke et ord på min tunge - se, Herre, du vet det alt sammen.

そはわが舌に一言ありとも観よヱホバよなんぢことごとく知たまふ

5 Bakfra og forfra omgir du mig, og du legger din hånd på mig.

なんぢは前より後よりわれをかこみ わが上にその手をおき給へり

6 Å forstå dette er mig for underlig, det er for høit, jeg makter det ikke.

かかる知識はいとくすしくして我にすぐ また高くして及ぶことあたはず

7 Hvor skal jeg gå fra din Ånd, og hvor skal jeg fly fra ditt åsyn?

我いづこにゆきてなんぢの聖霊をはなれんや われいづこに往てなんぢの前をのがれんや

8 Farer jeg op til himmelen så er du der, og vil jeg rede mitt leie i dødsriket, se, da er du der. (Sheol h7585)

われ天にのぼるとも汝かしこにいまし われわが榻を陰府にまうくるとも 観よなんぢ彼處にいます (Sheol h7585)

9 Tar jeg morgenrødens vinger, og vil jeg bo ved havets ytterste grense,

我あけぼのの翼をかりて海のはてにすむとも

10 så fører også der din hånd mig, og din høire hånd holder mig fast.

かしこにて尚なんぢの手われをみちびき汝のみぎの手われをたもちたまはん

11 Og sier jeg: Mørket skjule mig, og lyset omkring mig bli natt -

暗はかならす我をおほひ 我をかこめる光は夜とならんと我いふとも

12 så gjør heller ikke mørket det for mørkt for dig, og natten lyser som dagen, mørket er som lyset.

汝のみまへには暗ものをかくすことなく 夜もひるのごとくに輝けり なんぢにはくらきも光もことなることなし

13 For du har skapt mine nyrer, du virket mig i min mors liv.

汝はわがはらわたをつくり 又わがははの胎にわれを組成たまひたり

14 Jeg priser dig fordi jeg er virket på forferdelig underfull vis; underfulle er dine gjerninger, og min sjel kjenner det såre vel.

われなんぢに感謝す われは畏るべく奇しくつくられたり なんぢの事跡はことごとくくすし わが霊魂はいとつばらに之をしれり

15 Mine ben var ikke skjult for dig da jeg blev virket i lønndom, da jeg blev kunstig virket i jordens dyp.

われ隠れたるところにてつくられ地の底所にて妙につづりあはされしとき わが骨なんぢにかくるることなかりき

16 Da jeg bare var foster, så dine øine mig, og i din bok blev de alle opskrevet de dager som blev fastsatt da ikke en av dem var kommet.

わが體いまだ全からざるに なんぢの目ははやくより之をみ 日々かたちづくられしわが百體の一だにあらざりし時に ことごとくなんぢの冊にしるされたり

17 Hvor vektige dine tanker er for mig, Gud, hvor store deres summer!

神よなんぢりもろもろの思念はわれに寶きこといかばかりぞや そのみおもひの総計はいかに多きかな

18 Vil jeg telle dem, så er de flere enn sand; jeg våkner op, og jeg er ennu hos dig.

我これを算へんとすれどもそのかずは沙よりもおほし われ眼さむるときも尚なんぢとともにをる

19 Gud, gid du vilde drepe den ugudelige, og I blodtørstige menn, vik fra mig -

神よなんぢはかならず惡者をころし給はん されば血をながすものよ我をはなれされ

20 de som nevner ditt navn til å fremme onde råd, som bruker det til løgn, dine fiender!

かれらはあしき企圖をもて汝にさからひて言ふ なんぢの仇はみだりに聖名をとなふるなり

21 Skulde jeg ikke hate dem som hater dig, Herre, og avsky dem som reiser sig imot dig?

ヱホバよわれは汝をにくむ者をにくむにあらずや なんぢに逆ひておこりたつものを厭ふにあらずや

22 Jeg hater dem med et fullkomment hat; de er mine fiender.

われ甚くかれらをにくみてわが仇とす

23 Ransak mig, Gud, og kjenn mitt hjerte! Prøv mig og kjenn mine mangehånde tanker,

神よねがはくは我をさぐりてわが心をしり 我をこころみてわがもろもろの思念をしりたまへ

24 og se om jeg er på fortapelsens vei, og led mig på evighetens vei!

ねがはくは我によこしまなる途のありやなしやを見て われを永遠のみちに導きたまへ