Salmenes 137

1 Ved Babylons elver, der satt vi og gråt når vi kom Sion i hu.

われらバビロンの河のほとりにすわり シオンをおもひいでて涙をながしぬ

2 På vidjene der hengte vi våre harper;

われらそのあたりの柳にわが琴をかけたり

3 for der krevde våre fangevoktere sanger av oss, våre plagere at vi skulde være glade: Syng for oss av Sions sanger!

そはわれらを虜にせしものわれらに歌をもとめたり 我儕をくるしむる者われらにおのれを歓ばせんとて シオンのうた一つうたへといへり

4 Hvorledes skulde vi synge Herrens sang på fremmed jord?

われら外邦にありていかでヱホバの歌をうたはんや

5 Glemmer jeg dig, Jerusalem, da glemme mig min høire hånd!

エルサレムよもし我なんぢをわすれなばわが右の手にその巧をわすれしめたまへ

6 Min tunge henge fast ved min gane om jeg ikke kommer dig i hu, om jeg ikke setter Jerusalem over min høieste glede!

もしわれ汝を思ひいでず もしわれヱルサレムをわがすべての歓喜の極となさずばわが舌をわが腭につかしめたまヘ

7 Kom Jerusalems dag i hu, Herre, så du straffer Edoms barn, dem som sa: Riv ned, riv ned, like til grunnen i den!

ヱホバよねがはくはヱルサレムの日にエドムの子輩がこれを掃除けその基までもはらひのぞけといへるを聖意にとめたまへ

8 Babels datter, du ødelagte! Lykksalig er den som gir dig gjengjeld for den gjerning du gjorde mot oss.

ほろぼさるべきバビロンの女よ なんぢがわれらに作しごとく汝にむくゆる人はさいはひなるべし

9 Lykksalig er den som griper og knuser dine spede barn imot klippen.

なんぢの嬰兒をとりて岩のうへになげうつものは福ひなるべし