Salmenes 129

1 En sang ved festreisene. Meget har de trengt mig fra min ungdom av - så sie Israel -

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

2 meget har de trengt mig fra min ungdom av; men de har ikke fått overhånd over mig.

«از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

3 Min rygg har plogmenn pløid, de har gjort sine furer lange.

ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

4 Herren er rettferdig, han har avhugget de ugudeliges rep.

اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

5 De skal bli til skamme og vike tilbake alle de som hater Sion,

سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

6 de skal bli som gress på takene, som er visnet før det blir rykket op:

همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

7 Høstmannen fyller ikke sin hånd, ei heller den som binder kornbånd, sitt fang.

و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

8 Og de som går forbi, sier ikke: Herrens velsignelse være over eder, vi velsigner eder i Herrens navn!

رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»