Salmenes 120

1 En sang ved festreisene. Til Herren ropte jeg i min nød, og han svarte mig.

Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

2 Herre, fri min sjel fra en løgnaktig lebe, fra en falsk tunge!

Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

3 Hvad vil han gi dig, og hvad mere vil han gi dig, du falske tunge?

Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

4 Voldsmannens skarpe piler og glør av gyvelbusken.

Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

5 Ve mig, at jeg lever som fremmed iblandt Mesek, at jeg bor ved Kedars telt!

Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

6 Lenge nok har min sjel bodd hos dem som hater fred.

Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

7 Jeg er bare fred, men når jeg taler, er de ferdige til krig.

Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.