Salmenes 116
1 Jeg elsker Herren, for han hører min røst, mine inderlige bønner.
Nahagugma ako kang Jehova, kay siya nagapatalinghug Sa akong tingog ug sa akong mga pangaliyupo.
2 For han har bøiet sitt øre til mig, og alle mine dager vil jeg påkalle ham.
Tungod kay iyang gikiling kanako ang iyang igdulungog, Busa magatawag ako kaniya samtang ako buhi pa.
3 Dødens rep hadde omspent mig, og dødsrikets angster hadde funnet mig; nød og sorg fant jeg. (Sheol h7585)
Ginalikusan ako sa mga talikala sa kamatayon, ug ang kasakit sa Sheol minggapusa kanako: Ang kaguol ug kasakit maoy hingpalgan ko. (Sheol h7585)
4 Men jeg påkalte Herrens navn: Akk Herre, frels min sjel!
Unya gisangpit ko ang ngalan ni Jehova: Oh Jehova, luwasa ang akong kalag, nangamuyo ako kanimo.
5 Herren er nådig og rettferdig, og vår Gud er barmhjertig.
Puno sa gracia si Jehova, ug matarung; Oo, maloloy-on ang atong Dios.
6 Herren verner de enfoldige; jeg var elendig, og han frelste mig.
Si Jehova nagabantay sa mga walay-pagtagad: Gipaubos ako, ug iyang giluwas ako.
7 Kom igjen, min sjel, til din ro! For Herren har gjort vel imot dig.
Bumalik ka sa imong kapahulayan, Oh kalag ko; Kay si Jehova nagpanalangin sa madagayaon gayud kanimo.
8 For du fridde min sjel fra døden, mitt øie fra gråt, min fot fra fall.
Kay imong giluwas ang akong kalag gikan sa kamatayon, Ang akong mga mata gikan sa mga luha, Ug ang akong mga tiil gikan sa pagkahidalin-as.
9 Jeg skal vandre for Herrens åsyn i de levendes land.
Magalakaw ako sa atubangan ni Jehova Sa yuta sa mga buhi.
10 Jeg trodde, for jeg talte; jeg var såre plaget.
Ako motoo, kay mosulti ako: Gisakit ako sa hilabihan gayud:
11 Jeg sa i min angst: Hvert menneske er en løgner.
Sa hinanali ako nakaingon: Ang tanang tawo mga bakakon.
12 Hvormed skal jeg gjengjelde Herren alle hans velgjerninger imot mig?
Unsa man ang akong igabayad kang Jehova Tungod sa tanan niyang mga kaayohan kanako?
13 Jeg vil løfte frelsens beger og påkalle Herrens navn.
Dawaton ko ang copa sa kaluwasan, Ug pagasangpiton ko ang ngalan ni Jehova.
14 Jeg vil holde for Herren mine løfter, og det for hele hans folks øine.
Magabayad ako sa akong mga panaad kang Jehova, Oo, diha sa atubangan sa tanan niyang katawohan.
15 Kostelig i Herrens øine er hans frommes død.
Hamili sa pagtan-aw ni Jehova Ang kamatayon sa iyang mga balaan.
16 Akk Herre! Jeg er jo din tjener, jeg er din tjener, din tjenerinnes sønn; du har løst mine bånd.
Oh Jehova, sa pagkamatuod ako mao ang imong alagad: Ako mao ang imong alagad, ang anak nga lalake sa imong alagad nga babaye; Gihubad mo ang akong mga talikala.
17 Dig vil jeg ofre takkoffer, og Herrens navn vil jeg påkalle.
Akong ihalad kanimo ang halad-sa-pasalamat, Ug sangpiton ko ang ngalan ni Jehova.
18 Jeg vil holde for Herren mine løfter, og det for hele hans folks øine,
Kang Jehova magabayad ako sa akong mga panaad, Oo, diha sa atubangan sa tanan niyang katawohan,
19 i forgårdene til Herrens hus, midt i dig, Jerusalem. Halleluja!
Sa mga sawang sa balay ni Jehova, Sa kinataliwad-an mo, Oh Jerusalem. Dayegon ninyo si Jehova.
