Salmenes 115

1 Ikke oss, Herre, ikke oss, men ditt navn gi du ære for din miskunnhets, for din trofasthets skyld!

Ikkje oss, Herre, ikkje oss, men ditt namn gjeve du æra for di miskunn, for din truskap skuld!

2 Hvorfor skal hedningene si: Hvor er nu deres Gud?

Kvifor skal heidningarne segja: «Kvar er no deira Gud?»

3 Vår Gud er jo i himmelen; han gjør alt det han vil.

Vår Gud er då i himmelen, alt det han vil, gjer han.

4 Deres avguder er sølv og gull, et verk av menneskehender.

Deira avgudar er sylv og gull, eit verk av menneskjehender.

5 De har munn, men taler ikke; de har øine, men ser ikke;

Dei hev munn, men talar ikkje, dei hev augo, men ser ikkje;

6 de har ører, men hører ikke; de har nese, men lukter ikke.

dei hev øyro, men høyrer ikkje, dei hev nos, men luktar ikkje.

7 Deres hender føler ikke, deres føtter går ikke; de gir ingen lyd med sin strupe.

Med sine hender grip dei ikkje, med sine føter gjeng dei ikkje, dei hev ikkje mål i strupen.

8 Som de selv er, blir de som gjør dem, hver den som setter sin lit til dem.

Som desse er, vert dei som lagar deim, alle som set si lit til deim.

9 Israel, sett din lit til Herren! Han er deres hjelp og deres skjold.

Israel, lit på Herren! Han er deira hjelp og skjold.

10 Arons hus, sett eders lit til Herren! Han er deres hjelp og deres skjold.

Arons hus, lit på Herren! Han er deira hjelp og skjold.

11 I som frykter Herren, sett eders lit til Herren! Han er deres hjelp og deres skjold.

De som ottast Herren, lit på Herren! Han er deira hjelp og skjold.

12 Herren kom oss i hu; han skal velsigne, han skal velsigne Israels hus, han skal velsigne Arons hus,

Herren kom oss i hug, han skal velsigna, han skal velsigna Israels hus, han skal velsigna Arons hus,

13 han skal velsigne dem som frykter Herren, de små med de store.

han skal velsigna deim som ottast Herren, dei små med dei store.

14 Herren la eder vokse i tall, eder og eders barn!

Herren late dykk auka, dykk og dykkar born!

15 Velsignet være I av Herren, himmelens og jordens skaper!

Velsigna er de av Herren, han som skapte himmel og jord.

16 Himmelen er Herrens himmel, men jorden har han gitt menneskenes barn.

Himmelen er himmel for Herren, men jordi hev han gjeve menneskjeborni.

17 De døde lover ikke Herren, ingen av dem som farer ned i dødsrikets stillhet;

Dei daude lovar ikkje Herren, ingen av deim som stig ned i stilla.

18 men vi skal love Herren fra nu av og inntil evig tid. Halleluja!

Men me skal lova Herren frå no og til æveleg tid. Halleluja!