Salmenes 106

1 Halleluja! Pris Herren, for han er god, hans miskunnhet varer evindelig.

Goocai Jehova. Cookeriai Jehova ngaatho, nĩgũkorwo nĩ mwega; wendo wake ũtũũraga nginya tene.

2 Hvem kan utsi Herrens veldige gjerninger, forkynne all hans pris?

Nũũ ũngiuga ciĩko cia hinya cia Jehova, kana aanĩrĩre kũna ũgooci wake wothe?

3 Salige er de som tar vare på det som rett er, den som gjør rettferdighet til enhver tid.

Kũrathimwo-rĩ, nĩ arĩa marũmagia kĩhooto, arĩa meekaga ũrĩa kwagĩrĩire hĩndĩ ciothe.

4 Kom mig i hu, Herre, efter din nåde mot ditt folk, se til mig med din frelse,

Ndirikanaga, Wee Jehova, hĩndĩ ĩrĩa ũgwĩka andũ aku wega, ũndeithagie rĩrĩa ũkũmahonokia,

5 så jeg kan se på dine utvalgtes lykke, glede mig med ditt folks glede, rose mig med din arv!

nĩguo ngenagĩre ũgaacĩru wa andũ aku athuure, nĩguo ngwatanagĩre gĩkeno-inĩ kĩa rũrĩrĩ rwaku, na nyiitanagĩre na igai rĩaku tũgĩkũgooca.

6 Vi har syndet med våre fedre, vi har gjort ille, vi har vært ugudelige.

Ithuĩ nĩtwĩhĩtie, o ta ũrĩa maithe maitũ meehirie; nĩtwĩkĩte ũũru na tũkaagana.

7 Våre fedre i Egypten aktet ikke på dine undergjerninger, de kom ikke i hu dine mange nådegjerninger, men var gjenstridige ved havet, ved det Røde Hav.

Rĩrĩa maithe maitũ maarĩ Misiri, matiarũmbũirie ciama ciaku; matiigana kũririkana ũtugi waku mũingĩ, na makĩrema marĩ hũgũrũrũ-inĩ cia iria, o Iria rĩu Itune.

8 Dog frelste han dem for sitt navns skyld, for å kunngjøre sitt velde,

No nĩamahonokirie nĩ ũndũ wa rĩĩtwa rĩake, nĩguo atũme hinya wake mũnene ũmenyeke.

9 og han truet det Røde Hav, og det blev tørt, og han lot dem gå gjennem dypene som i en ørken,

Nĩakũũmire Iria Itune, narĩo rĩkĩhũa; akĩmagereria kũu kũriku taarĩ werũ-inĩ.

10 og han frelste dem av hans hånd som hatet dem, og forløste dem av fiendens hånd,

Nĩamahonokirie guoko-inĩ kwa andũ arĩa maamathũire; akĩmakũũra kuuma guoko-inĩ gwa thũ.

11 og vannet skjulte deres motstandere, det blev ikke én av dem tilbake.

Maaĩ macio nĩmahubanĩirie amuku ao; gũtirĩ o na ũmwe wao watigarire.

12 Da trodde de på hans ord, de sang hans pris.

Hĩndĩ ĩyo magĩĩtĩkia ciĩranĩro ciake, na makĩmũinĩra, makĩmũgooca.

13 Men snart glemte de hans gjerninger, de bidde ikke på hans råd;

No makĩriganĩrwo o narua nĩ ũrĩa ekĩte, na matiigana gweterera ũtaaro wake.

14 men de blev grepet av begjærlighet i ørkenen, og de fristet Gud på det øde sted.

Marĩ kũu werũ-inĩ makĩnyiitwo nĩ thuti; makĩgeria Mũrungu marĩ kũu gũtagĩĩaga kĩndũ.

15 Da gav han dem det de vilde ha, men sendte tærende sykdom over deres liv.

Nĩ ũndũ ũcio akĩmahe kĩrĩa maamwĩtirie, no akĩmatũmĩra mũrimũ wa kũmanyariira.

16 Og de blev avindsyke mot Moses i leiren, mot Aron, Herrens hellige.

Ningĩ nĩmaiguĩrĩire Musa ũiru marĩ kũu kambĩ-inĩ, o na makĩiguĩra Harũni ũiru, o ũcio wamũrĩirwo Jehova.

17 Jorden oplot sig og slukte Datan og skjulte Abirams hop,

Thĩ ĩgĩatũka na ĩkĩmeria Dathani; ningĩ ĩgĩthika thiritũ ya Abiramu.

18 og en ild satte deres hop i brand, en lue brente op de ugudelige.

Mwaki ũgĩakana gatagatĩ-inĩ ka arũmĩrĩri ao; rũrĩrĩmbĩ rũgĩcina andũ acio aaganu.

19 De gjorde en kalv ved Horeb og tilbad et støpt billede,

Nĩmathondekire gacaũ marĩ kũu Horebu, makĩhooya mũhianano ũtweketio kuuma kũrĩ kĩgera.

20 og de byttet sin ære mot billedet av en okse, som eter gress.

Maakũũranirie Riiri wa Ngai na mũhianano wa ndegwa ĩrĩa ĩrĩĩaga nyeki.

21 De glemte Gud, sin frelser, som hadde gjort store ting i Egypten,

Makĩriganĩrwo nĩ Mũrungu ũrĩa wamahonokirie, ũrĩa wekĩte maũndũ manene kũu bũrũri wa Misiri,

22 undergjerninger i Kams land, forferdelige ting ved det Røde Hav.

akĩringa ciama bũrũri wa Hamu, na agĩĩka mawĩko ma gwĩtigĩrwo Iria-inĩ Itune.

23 Da sa han at han vilde ødelegge dem, dersom ikke Moses, hans utvalgte, hadde stilt sig i gapet for hans åsyn for å avvende hans vrede fra å ødelegge dem.

Nĩ ũndũ ũcio akiuga nĩekũmaniina, tiga nĩ Musa, ũrĩa we aathurĩte, warũgamire mbere yake, akĩmũthaitha ndakamaniine na mangʼũrĩ make.

24 Og de foraktet det herlige land, de trodde ikke hans ord,

Ningĩ makĩnyarara bũrũri ũcio mwega, makĩaga gwĩtĩkia kĩĩranĩro gĩake.

25 og de knurret i sine telt, de hørte ikke på Herrens røst.

Makĩnuguna marĩ hema-inĩ ciao, na makĩaga gwathĩkĩra Jehova.

26 Da opløftet han sin hånd og svor at han vilde la dem falle i ørkenen

Nĩ ũndũ ũcio akĩoya guoko na igũrũ, akĩĩhĩta atĩ nĩakamangʼaũranĩria kũu werũ-inĩ,

27 og la deres avkom falle iblandt hedningene og sprede dem i landene.

angʼaũranĩrie njiaro ciao kũu gatagatĩ-inĩ ka ndũrĩrĩ, aciharaganĩrie kũu mabũrũri-inĩ guothe.

28 Og de bandt sig til Ba'al-Peor og åt av offere til døde,

Nĩmeyohanirie na Baali ya Peoru, na makĩrĩa magongona maarutĩirwo ngai itarĩ muoyo;

29 og de vakte harme ved sine gjerninger, og en plage brøt inn iblandt dem.

magĩtũma Jehova arakare nĩ ũndũ wa ciĩko ciao cia waganu, naguo mũthiro ũgĩtuthũka gatagatĩ-inĩ kao.

30 Da stod Pinehas frem og holdt dom, og plagen stanset;

No Finehasi akĩrũgama na igũrũ, akĩherithia arĩa maarĩ na mahĩtia, naguo mũthiro ũgĩthira.

31 og det blev regnet ham til rettferdighet fra slekt til slekt evindelig.

Ũhoro ũcio ũgĩtũma atuuo nĩ mũthingu kũrĩ njiarwa na njiarwa nginya tene.

32 Og de vakte vrede ved Meribas vann, og det gikk Moses ille for deres skyld;

Nao makĩrakaria Jehova hau maaĩ-inĩ ma Meriba, nake Musa agĩkinyĩrĩrwo nĩ thĩĩna nĩ ũndũ wao;

33 for de var gjenstridige mot hans Ånd, og han talte tankeløst med sine leber.

nĩgũkorwo nĩmaremeire Roho wa Ngai, nake Musa akĩaria ciugo itaagĩrĩire.

34 De ødela ikke de folk som Herren hadde talt til dem om,

Matiigana kũniina ndũrĩrĩ icio ta ũrĩa Jehova aamaathĩte,

35 men de blandet sig med hedningene og lærte deres gjerninger,

no nĩgũtukana maatukanire na ndũrĩrĩ, na makĩrũmĩrĩra mĩtugo yao.

36 og de tjente deres avguder, og disse blev dem til en snare,

Makĩhooya mĩhianano yao, ĩrĩa yatuĩkire mũtego kũrĩ o.

37 og de ofret sine sønner og sine døtre til maktene.

Makĩrutĩra ndaimono aanake na airĩtu ao marĩ magongona.

38 og de utøste uskyldig blod, sine sønners og sine døtres blod, som de ofret til Kana'ans avguder, og landet blev vanhelliget ved blod.

Magĩita thakame ĩteehĩtie, thakame ya aanake na airĩtu ao, arĩa maarutire marĩ magongona kũrĩ mĩhianano ya Kaanani, naguo bũrũri ũgĩthaahio nĩ thakame yao.

39 De blev urene ved sine gjerninger og drev hor ved sin adferd.

Nĩmethaahirie o ene nĩ gwĩka ũguo meekire; na ũndũ wa ciĩko ciao makĩhũũra ũmaraya.

40 Da optendtes Herrens vrede mot hans folk, og han fikk avsky for sin arv.

Nĩ ũndũ ũcio Jehova akĩrakarĩra andũ ake, na agĩthũũra igai rĩake mũno.

41 Og han gav dem i hedningers hånd, og de som hatet dem, hersket over dem,

Akĩmaneana kũrĩ ndũrĩrĩ, nĩguo maathagwo nĩ thũ ciao.

42 og deres fiender trengte dem, og de blev ydmyket under deres hånd.

Thũ ciao ikĩmahinyĩrĩria, na ikĩmaiga rungu rwa wathani wao.

43 Mange ganger utfridde han dem; men de var gjenstridige i sine råd, og de sank ned i usseldom for sin misgjernings skyld.

Nake akĩmateithũra mahinda maingĩ, no-o makĩrema, makĩrikĩra mehia-inĩ mao.

44 Og han så til dem når de var i nød, idet han hørte deres klagerop.

Nowe akĩona mĩnyamaro yao rĩrĩa aaiguire magĩkaya;

45 Og i sin godhet mot dem kom han sin pakt i hu, og det gjorde ham ondt efter hans store miskunnhet,

nĩ ũndũ wao akĩririkana kĩrĩkanĩro gĩake, na nĩ ũndũ wa wendo wake mũnene akĩringwo nĩ tha.

46 og han lot dem finne barmhjertighet for alle deres åsyn som hadde ført dem i fangenskap.

Agĩtũma maiguĩrwo tha nĩ arĩa othe maamatahĩte.

47 Frels oss, Herre vår Gud, og samle oss fra hedningene til å love ditt hellige navn, rose oss av å kunne prise dig!

Tũhonokie, Wee Jehova Ngai witũ, na ũtũcookanĩrĩrie ũtũrute kũrĩ ndũrĩrĩ, nĩguo tũcookagĩrie rĩĩtwa rĩaku itheru ngaatho, na twĩrahagĩre ũgooci waku.

48 Lovet være Herren, Israels Gud, fra evighet og til evighet! Og alt folket sier: Amen. Halleluja!

Jehova arogoocwo, o we Ngai wa Isiraeli, kuuma tene wa tene, nginya o tene na tene. Nao andũ othe nĩmakiuge, “Ameni!” Goocai Jehova.