Salomos Ordsprog 8
1 Hør, visdommen roper, og forstanden lar sin røst høre.
Ogummaan hin iyyuu? Hubannaanis sagalee isaa ol hin fudhatuu?
2 Oppe på hauger ved veien står hun, der hvor stiene møtes;
Isheen qarqara karaa, lafa ol kaʼaa irra, iddoo daandiin itti wal gaʼu dhaabatti;
3 ved siden av portene, ved byens utgang, i inngangen til portene roper hun høit:
karra magaalaatti nama galchu bira, balbala dura dhaabattee akkana jettee iyyiti:
4 Til eder, I menn, roper jeg, og min røst lyder til menneskenes barn.
“Yaa namoota, ani iyyeen isin waama; ani ilmaan namaa hundatti sagalee koo ol nan fudhadha.
5 Lær klokskap, I enfoldige, og lær forstand, I uforstandige!
Isin warri homaa hin beekne, qalbii horadhaa; isin warri gowwaan hubannaa argadhaa.
6 Hør! Om store ting taler jeg, og jeg oplater mine leber med rettvishet;
Ani waan faayidaa qabu nan dubbadhaatii, dhagaʼaa; waan qajeelaa dubbachuufis afaan koo nan banadha.
7 min tunge taler sannhet, og ugudelighet er en vederstyggelighet for mine leber.
Afaan koo dhugaa dubbata; arrabni koo hammina jibbaatii.
8 Alle min munns ord er rette, det er intet falskt eller vrangt i dem.
Dubbiin afaan koo hundinuu qajeelaa dha; dubbii koo keessaa tokko iyyuu jalʼaa yookaan micciiramaa miti.
9 De er alle sammen likefremme for den forstandige og rette for dem som har funnet kunnskap.
Nama waa hubatuuf dubbiin koo hundinuu qajeelaa dha; warra beekumsa qabuufis hirʼina hin qabu.
10 Ta imot min tilrettevisning istedenfor sølv, og ta imot kunnskap fremfor utsøkt gull!
Qooda meetii gorsa koo, warqee qulqulluu caalaas beekumsa filadhu;
11 For visdom er bedre enn perler, og ingen skatt kan lignes med den.
ogummaan lula diimaa caalaa gatii guddaa qabdii; wanni ati hawwitu tokko iyyuu isheedhaan wal hin madaalu.
12 Jeg, visdommen, har klokskap i eie, og jeg forstår å finne kloke råd.
“Ani ogummaan, qalbii wajjin nan jiraadha; ani beekumsaa fi hubannaa qaba.
13 Å frykte Herren er å hate ondt; stolthet og overmot, ond ferd og en falsk munn hater jeg.
Waaqayyoon sodaachuun jibbuu dha; hammina ani of tuulummaa fi of guddisuu, amala hamaa fi haasaa jalʼaa nan jibba.
14 Mig tilhører råd og sann innsikt, jeg er forstand, mig hører styrke til.
Gorsaa fi murtiin dhugaa kan koo ti; ani hubannaa fi humna qaba.
15 Ved mig regjerer kongene, og ved mig fastsetter fyrstene hvad rett er.
Mootonni anaan moʼu; bulchitoonnis anaan seera qajeelaa baasu.
16 Ved mig styrer herskerne og høvdingene, alle dommere på jorden.
Ilmaan moototaa anaan bulchu; namoonni bebeekamoon hundis anaan biyya bulchu.
17 Jeg elsker dem som elsker mig, og de som søker mig, skal finne mig.
Ani warra na jaallatan nan jaalladha; warri na barbaadanis na argatu.
18 Hos mig er rikdom og ære, gammelt arvegods og rettferdighet.
Soorumnii fi ulfinni, qabeenyii fi badhaadhummaan dhuma hin qabne harkuma koo jiru.
19 Min frukt er bedre enn gull, ja det fineste gull, og den vinning jeg gir, er bedre enn utsøkt sølv.
Iji koo warqee qulqulluu caala; buʼaan narraa argamus meetii filatamaa caala.
20 På rettferds vei vandrer jeg, midt på rettens stier;
Ani karaa qajeelummaa irra, daandii qajeelaa irras nan deema;
21 derfor gir jeg dem som elsker mig, sann rikdom til arv og fyller deres forrådskammere.
warra na jaallatutti qabeenya nan dhangalaasa; mankuusa qabeenya isaanii illee nan guuta.
22 Herren skapte mig som sitt første verk, før sine andre gjerninger, i fordums tid.
“Waaqayyo waan bara durii hojjeteen dura, hojii isaa kan jalqabaatiin dura na aanfate;
23 Fra evighet er jeg blitt til, fra først av, før jorden var.
ani utuu addunyaan hin uumamin dura, jalqabumatti, bara hamma hin qabneen dura nan muudame.
24 Da avgrunnene ennu ikke var til, blev jeg født, da der ennu ikke fantes kilder fylt med vann.
Ani utuu tuujubni hin jiraatin, utuu burqaawwan bishaaniin hin guutamin dhaladhe;
25 Før fjellene blev senket ned, før haugene blev til, blev jeg født,
utuu tulluuwwan iddoo isaanii hin dhaabamin dura, ani gaarraniin dura nan dhaladhe;
26 før han hadde skapt jord og mark og jorderikes første muldklump.
utuu inni lafa yookaan dirree ishee yookaan biyyoo addunyaa tokko iyyuu hin uumin dura nan dhaladhe.
27 Da han bygget himmelen, var jeg der, da han slo hvelving over avgrunnen.
Yeroo inni samiiwwan hundeessetti, yeroo inni dhidhima irra muummee kaaʼetti ani achin ture;
28 Da han festet skyene oventil, da han bandt avgrunnens kilder,
yeroo inni gubbaatti duumessa jabeessee dhaabee madda tuujubaa illee hundeessetti ani achin ture;
29 da han satte grense for havet, så vannene ikke går lenger enn han byder, da han la jordens grunnvoller -
yeroo inni akka bishaanonni ajaja isaa hin cabsineef jedhee, galaanaaf daangaa dhaabetti, yeroo inni lafa hundeessetti ani achin ture.
30 da var jeg verksmester hos ham, og jeg var hans lyst dag efter dag, jeg lekte alltid for hans åsyn;
Yeroo sanatti ani ogeessa hojii harkaa taʼee isa biran ture. Ani yeroo hunda fuula isaa dura burraaqaa, guyyuma guyyaadhaan gammachuudhaan guutamaan ture;
31 jeg lekte på hele hans vide jord, og min lyst hadde jeg i menneskenes barn.
ani guutummaa addunyaa isaa keessatti ililchaa, ilmaan namaatti illee gammadaan ture.
32 Og nu, barn, hør på mig! Salige er de som følger mine veier.
“Eegaa yaa ilmaan ko, mee na dhagaʼaa; warri karaa koo eegan eebbifamoo dha.
33 Hør på min tilrettevisning og bli vise og forakt den ikke!
Gorsa koo dhaggeeffadhaatii ogeeyyii taʼaa; isa hin tuffatinaa.
34 Salig er det menneske som hører på mig, så han våker ved mine dører dag efter dag og vokter mine dørstolper.
Namni na dhagaʼu, kan guyyaa hunda balbala koo eegu, kan karra koo dura turu eebbifamaa dha.
35 For den som finner mig, finner livet og får nåde hos Herren.
Namni na argatu kam iyyuu jireenya argata; Waaqayyo biratti illee fudhatama argata.
36 Men den som ikke finner mig, skader sig selv; alle de som hater mig, elsker døden.
Namni na hin arganne garuu ofuma miidha; namni na jibbu hundinuu duʼa jaallata.”
