Salomos Ordsprog 12

1 Den som elsker tukt, elsker kunnskap; men den som hater refselse, er dum.

Den som elskar age, elskar kunnskap, men den som hatar refsing, han er fåvis.

2 Den gode får nåde hos Herren, men den svikefulle mann fordømmer han.

Den gode vinn seg hugnad hjå Herren, men den meinsløge fordømer han.

3 Ugudelighet hjelper intet menneske til å stå støtt, men de rettferdiges rot rokkes ikke.

Ingen mann vert stød av gudløysa, men roti åt rettferdige kann ingen rikka.

4 En god hustru er sin manns krone, men en dårlig er som råttenhet i hans ben.

Ei fagna kona er ein krans for mannen sin, eit skjemda ting er fæl som ròt i beini hans.

5 De rettferdige tenker bare på det som rett er; de ugudeliges råd er svik.

Tankar hjå rettferdige tenkjer er det som rett er, dei råder som ugudlege legg upp, er svik.

6 De ugudelige taler alltid om å lure efter blod, men de opriktiges munn frelser dem.

Ordi hjå ugudlege gjeng ut på luring etter blod, men ærlege vert berga ved sin munn.

7 De ugudelige kastes over ende, og så er de ikke mere; men de rettferdiges hus står fast.

Ugudlege vert kasta i koll, og so er det ute med deim, men rettferdige folks hus stend fast.

8 En mann roses alt efter som han har forstand, men den hvis hjerte er forvendt, blir til forakt.

Ein mann fær ros alt etter som vitet hans er, men den ranglyndte kjem i vanvyrdnad.

9 Bedre er en småkårsmann som har en tjener, enn en som vil være storkar, men ikke har brød.

Betre småmann med ein tenar enn låst vera storkar og ikkje ha mat.

10 Den rettferdige har omsorg for sin buskap, men den ugudeliges hjerte er hårdt.

Den rettferdige veit korleis buskapen har det, men hardt er hjarta hjå ugudlege folk.

11 Den som dyrker sin jord, mettes med brød; men den som jager efter tomme ting, er uten forstand.

Den som dyrkar si jord, fær mette av brød, den som fer etter fåfengde ting, er fåvis.

12 Den ugudelige attrår det som er en snare for de onde; men de rettferdige gir Gud fast rot.

Ein gudlaus hev hug til vonde folks garn, men roti åt rettferdige gjev frukt.

13 I lebenes synd ligger en ond snare, men den rettferdige kommer ut av trengsel.

Lippe-synd er snara vond, men den rettferdige slepp ut or trengsla.

14 Av sin munns frukt mettes en mann med godt, og hvad et menneskes hender har gjort, det gjengjeldes ham.

Av sin munns frukt fær ein mann sin gode mette, og eit menneskje fær att det han hev gjort med sine hender.

15 Dårens vei er rett i hans egne øine, men den som hører på råd, er vis.

Uvitingen held sin eigen veg for den rette, men den vise høyrer på råd.

16 Dårens vrede blir kjent samme dag, men den som skjuler krenkelser, er klok.

Når uvitingen er vreid, vert det kjent same dagen, men den kloke løyner skjemsla.

17 Den som er ærlig i sine ord, taler sannhet, men et falskt vidne taler svik.

Den som andar ærlegskap, segjer det som rett er, men det falske vitnet talar svik.

18 Mange taler tankeløse ord, som stikker likesom sverd; men de vises tunge er lægedom.

Mang ein fer med svall som sverdstyng; men tunga åt dei vise, ho er lækjedom.

19 Sannhets lebe blir fast for all tid, men falskhets tunge bare et øieblikk.

Sanningslippa held seg æveleg, men falske tunga berre i ein augneblink.

20 Det er svik i deres hjerte som smir ondt; men de som råder til fred, får glede.

Svik er i deira hjarta som smider vondt i hop, men dei som rå’r til fred, hev gleda.

21 Det rammer ikke den rettferdige noget ondt, men de ugudelige får ulykke i fullt mål.

Inkje vondt den rettferdige råkar, men gudlause fær ulukka i fullaste mål.

22 Falske leber er en vederstyggelighet for Herren, men de som går frem med ærlighet, er ham til velbehag.

Ei stygja for Herren er ljugarlippor, men han likar deim som fer fram med truskap.

23 Et klokt menneske skjuler det han vet, men dårers hjerte roper ut sin dårskap.

Ein klok mann løynar kunnskap, men dåre-hjarta ropar ut vitløysa.

24 Den flittiges hånd kommer til å styre, men lathet blir træl.

Strævsam hand kjem upp til herrevelde, men leta fører til trældom.

25 Sorg i en manns hjerte trykker det ned, men et godt ord gleder det.

Sorg i mannens hjarta bøygjer det ned, men eit godt ord gjev det gleda.

26 Den rettferdige veileder sin næste, men de ugudeliges vei fører dem vill.

Den rettferdige rettleider næsten sin, men vegen åt gudlause fører deim vilt.

27 Lathet steker ikke sin fangst, men flid er en kostelig skatt for et menneske.

Letingen steikjer ikkje si veidn, men annsemd er rikdom so dyr for menneskja.

28 På rettferds sti er liv, og en ryddet vei fører ikke til døden.

På rettferds stig er liv, og gonga på vegen gjeng ikkje til dauden.