Matteus 18
1 I samme stund kom disiplene til Jesus og sa: Hvem er den største i himlenes rike?
തദാനീം ശിഷ്യാ യീശോഃ സമീപമാഗത്യ പൃഷ്ടവന്തഃ സ്വർഗരാജ്യേ കഃ ശ്രേഷ്ഠഃ?
2 Og han kalte et lite barn til sig og stilte det midt iblandt dem
തതോ യീശുഃ ക്ഷുദ്രമേകം ബാലകം സ്വസമീപമാനീയ തേഷാം മധ്യേ നിധായ ജഗാദ,
3 og sa: Sannelig sier jeg eder: Uten at I omvender eder og blir som barn, kommer I ingenlunde inn i himlenes rike.
യുഷ്മാനഹം സത്യം ബ്രവീമി, യൂയം മനോവിനിമയേന ക്ഷുദ്രബാലവത് ന സന്തഃ സ്വർഗരാജ്യം പ്രവേഷ്ടും ന ശക്നുഥ|
4 Derfor, den som gjør sig liten som dette barn, han er den største i himlenes rike;
യഃ കശ്ചിദ് ഏതസ്യ ക്ഷുദ്രബാലകസ്യ സമമാത്മാനം നമ്രീകരോതി, സഏവ സ്വർഗരാജയേ ശ്രേഷ്ഠഃ|
5 og den som tar imot ett sådant barn for mitt navns skyld, tar imot mig;
യഃ കശ്ചിദ് ഏതാദൃശം ക്ഷുദ്രബാലകമേകം മമ നാമ്നി ഗൃഹ്ലാതി, സ മാമേവ ഗൃഹ്ലാതി|
6 men den som forfører en av disse små som tror på mig, for ham var det bedre at det var hengt en kvernsten om hans hals og han var nedsenket i havets dyp.
കിന്തു യോ ജനോ മയി കൃതവിശ്വാസാനാമേതേഷാം ക്ഷുദ്രപ്രാണിനാമ് ഏകസ്യാപി വിധ്നിം ജനയതി, കണ്ഠബദ്ധപേഷണീകസ്യ തസ്യ സാഗരാഗാധജലേ മജ്ജനം ശ്രേയഃ|
7 Ve verden for forførelser! for forførelser må komme; men ve det menneske som forførelsen kommer fra!
വിഘ്നാത് ജഗതഃ സന്താപോ ഭവിഷ്യതി, വിഘ്നോഽവശ്യം ജനയിഷ്യതേ, കിന്തു യേന മനുജേന വിഘ്നോ ജനിഷ്യതേ തസ്യൈവ സന്താപോ ഭവിഷ്യതി|
8 Men om din hånd eller din fot frister dig, da hugg den av og kast den fra dig! det er bedre for dig å gå halt eller vanfør inn til livet enn å ha to hender eller to føtter og bli kastet i den evige ild. (aiōnios g166)
തസ്മാത് തവ കരശ്ചരണോ വാ യദി ത്വാം ബാധതേ, തർഹി തം ഛിത്ത്വാ നിക്ഷിപ, ദ്വികരസ്യ ദ്വിപദസ്യ വാ തവാനപ്തവഹ്നൗ നിക്ഷേപാത്, ഖഞ്ജസ്യ വാ ഛിന്നഹസ്തസ്യ തവ ജീവനേ പ്രവേശോ വരം| (aiōnios g166)
9 Og om ditt øie frister dig, da riv det ut og kast det fra dig! det er bedre for dig å gå enøiet inn til livet enn å ha to øine og bli kastet i helvedes ild. (Geenna g1067)
അപരം തവ നേത്രം യദി ത്വാം ബാധതേ, തർഹി തദപ്യുത്പാവ്യ നിക്ഷിപ, ദ്വിനേത്രസ്യ നരകാഗ്നൗ നിക്ഷേപാത് കാണസ്യ തവ ജീവനേ പ്രവേശോ വരം| (Geenna g1067)
10 Se til at I ikke forakter en av disse små! for jeg sier eder at deres engler i himmelen ser alltid min himmelske Faders åsyn.
തസ്മാദവധദ്ധം, ഏതേഷാം ക്ഷുദ്രപ്രാണിനാമ് ഏകമപി മാ തുച്ഛീകുരുത,
11 For Menneskesønnen er kommet for å frelse det som var fortapt.
യതോ യുഷ്മാനഹം തഥ്യം ബ്രവീമി, സ്വർഗേ തേഷാം ദൂതാ മമ സ്വർഗസ്ഥസ്യ പിതുരാസ്യം നിത്യം പശ്യന്തി| ഏവം യേ യേ ഹാരിതാസ്താൻ രക്ഷിതും മനുജപുത്ര ആഗച്ഛത്|
12 Hvad tykkes eder? om et menneske har hundre får, og ett av dem forviller sig, forlater han da ikke de ni og nitti i fjellet og går bort og leter efter det som har forvillet sig?
യൂയമത്ര കിം വിവിംഗ്ഘ്വേ? കസ്യചിദ് യദി ശതം മേഷാഃ സന്തി, തേഷാമേകോ ഹാര്യ്യതേ ച, തർഹി സ ഏകോനശതം മേഷാൻ വിഹായ പർവ്വതം ഗത്വാ തം ഹാരിതമേകം കിം ന മൃഗയതേ?
13 Og hender det at han finner det, sannelig sier jeg eder: Han gleder sig mere over det enn over de ni og nitti som ikke har forvillet sig.
യദി ച കദാചിത് തന്മേഷോദ്ദേശം ലമതേ, തർഹി യുഷ്മാനഹം സത്യം കഥയാമി, സോഽവിപഥഗാമിഭ്യ ഏകോനശതമേഷേഭ്യോപി തദേകഹേതോരധികമ് ആഹ്ലാദതേ|
14 Således er det ikke eders himmelske Faders vilje at en eneste av disse små skal fortapes.
തദ്വദ് ഏതേഷാം ക്ഷുദ്രപ്രാഏനാമ് ഏകോപി നശ്യതീതി യുഷ്മാകം സ്വർഗസ്ഥപിതു ർനാഭിമതമ്|
15 Men om din bror synder mot dig, da gå bort og irettesett ham i enrum! hører han på dig, da har du vunnet din bror;
യദ്യപി തവ ഭ്രാതാ ത്വയി കിമപ്യപരാധ്യതി, തർഹി ഗത്വാ യുവയോർദ്വയോഃ സ്ഥിതയോസ്തസ്യാപരാധം തം ജ്ഞാപയ| തത്ര സ യദി തവ വാക്യം ശൃണോതി, തർഹി ത്വം സ്വഭ്രാതരം പ്രാപ്തവാൻ,
16 men vil han ikke høre, da ta ennu en eller to med dig, forat enhver sak skal stå fast ved to eller tre vidners ord.
കിന്തു യദി ന ശൃണോതി, തർഹി ദ്വാഭ്യാം ത്രിഭി ർവാ സാക്ഷീഭിഃ സർവ്വം വാക്യം യഥാ നിശ്ചിതം ജായതേ, തദർഥമ് ഏകം ദ്വൗ വാ സാക്ഷിണൗ ഗൃഹീത്വാ യാഹി|
17 Men hører han ikke på dem, da si det til menigheten! men hører han heller ikke på menigheten, da skal han være for dig som en hedning og en tolder.
തേന സ യദി തയോ ർവാക്യം ന മാന്യതേ, തർഹി സമാജം തജ്ജ്ഞാപയ, കിന്തു യദി സമാജസ്യാപി വാക്യം ന മാന്യതേ, തർഹി സ തവ സമീപേ ദേവപൂജകഇവ ചണ്ഡാലഇവ ച ഭവിഷ്യതി|
18 Sannelig sier jeg eder: Alt det I binder på jorden, skal være bundet i himmelen, og alt det I løser på jorden, skal være løst i himmelen.
അഹം യുഷ്മാൻ സത്യം വദാമി, യുഷ്മാഭിഃ പൃഥിവ്യാം യദ് ബധ്യതേ തത് സ്വർഗേ ഭംത്സ്യതേ; മേദിന്യാം യത് ഭോച്യതേ, സ്വർഗേഽപി തത് മോക്ഷ്യതേ|
19 Atter sier jeg eder: Alt det to av eder på jorden blir enige om å bede om, det skal gis dem av min Fader i himmelen.
പുനരഹം യുഷ്മാൻ വദാമി, മേദിന്യാം യുഷ്മാകം യദി ദ്വാവേകവാക്യീഭൂയ കിഞ്ചിത് പ്രാർഥയേതേ, തർഹി മമ സ്വർഗസ്ഥപിത്രാ തത് തയോഃ കൃതേ സമ്പന്നം ഭവിഷ്യതി|
20 For hvor to eller tre er samlet i mitt navn, der er jeg midt iblandt dem.
യതോ യത്ര ദ്വൗ ത്രയോ വാ മമ നാന്നി മിലന്തി, തത്രൈവാഹം തേഷാം മധ്യേഽസ്മി|
21 Da gikk Peter til ham og sa: Herre! hvor ofte skal min bror synde mot mig og jeg tilgi ham det? så meget som syv ganger?
തദാനീം പിതരസ്തത്സമീപമാഗത്യ കഥിതവാൻ ഹേ പ്രഭോ, മമ ഭ്രാതാ മമ യദ്യപരാധ്യതി, തർഹി തം കതികൃത്വഃ ക്ഷമിഷ്യേ?
22 Jesus sa til ham: Jeg sier dig: Ikke syv ganger, men sytti ganger syv ganger.
കിം സപ്തകൃത്വഃ? യീശുസ്തം ജഗാദ, ത്വാം കേവലം സപ്തകൃത്വോ യാവത് ന വദാമി, കിന്തു സപ്തത്യാ ഗുണിതം സപ്തകൃത്വോ യാവത്|
23 Derfor er himlenes rike å ligne med en konge som vilde holde regnskap med sine tjenere.
അപരം നിജദാസൈഃ സഹ ജിഗണയിഷുഃ കശ്ചിദ് രാജേവ സ്വർഗരാജയം|
24 Men da han begynte på opgjøret, blev en ført frem for ham, som skyldte ti tusen talenter.
ആരബ്ധേ തസ്മിൻ ഗണനേ സാർദ്ധസഹസ്രമുദ്രാപൂരിതാനാം ദശസഹസ്രപുടകാനാമ് ഏകോഽഘമർണസ്തത്സമക്ഷമാനായി|
25 Men da han ikke hadde noget å betale med, bød hans herre at han skulde selges, han og hans hustru og barn og alt det han hadde, og at der skulde betales.
തസ്യ പരിശോധനായ ദ്രവ്യാഭാവാത് പരിശോധനാർഥം സ തദീയഭാര്യ്യാപുത്രാദിസർവ്വസ്വഞ്ച വിക്രീയതാമിതി തത്പ്രഭുരാദിദേശ|
26 Da falt denne tjener ned for ham og sa: Vær langmodig med mig, så skal jeg betale dig alt sammen!
തേന സ ദാസസ്തസ്യ പാദയോഃ പതൻ പ്രണമ്യ കഥിതവാൻ, ഹേ പ്രഭോ ഭവതാ ഘൈര്യ്യേ കൃതേ മയാ സർവ്വം പരിശോധിഷ്യതേ|
27 Da ynkedes denne tjeners herre inderlig over ham, og lot ham løs og eftergav ham gjelden.
തദാനീം ദാസസ്യ പ്രഭുഃ സകരുണഃ സൻ സകലർണം ക്ഷമിത്വാ തം തത്യാജ|
28 Men da denne tjener gikk ut, traff han en av sine medtjenere som skyldte ham hundre penninger, og han tok fatt på ham og holdt på å kvele ham og sa: Betal det du skylder!
കിന്തു തസ്മിൻ ദാസേ ബഹി ര്യാതേ, തസ്യ ശതം മുദ്രാചതുർഥാംശാൻ യോ ധാരയതി, തം സഹദാസം ദൃഷ്ദ്വാ തസ്യ കണ്ഠം നിഷ്പീഡ്യ ഗദിതവാൻ, മമ യത് പ്രാപ്യം തത് പരിശോധയ|
29 Da falt hans medtjener ned og bad ham og sa: Vær langmodig med mig, så skal jeg betale dig!
തദാ തസ്യ സഹദാസസ്തത്പാദയോഃ പതിത്വാ വിനീയ ബഭാഷേ, ത്വയാ ധൈര്യ്യേ കൃതേ മയാ സർവ്വം പരിശോധിഷ്യതേ|
30 Men han vilde ikke; han gikk bort og kastet ham i fengsel, til han betalte det han var skyldig.
തഥാപി സ തത് നാങഗീകൃത്യ യാവത് സർവ്വമൃണം ന പരിശോധിതവാൻ താവത് തം കാരായാം സ്ഥാപയാമാസ|
31 Men da hans medtjenere så hvad som skjedde, blev de meget bedrøvet, og de kom og fortalte sin herre alt det som var skjedd.
തദാ തസ്യ സഹദാസാസ്തസ്യൈതാദൃഗ് ആചരണം വിലോക്യ പ്രഭോഃ സമീപം ഗത്വാ സർവ്വം വൃത്താന്തം നിവേദയാമാസുഃ|
32 Da kalte hans herre ham for sig og sa til ham: Du onde tjener! all din gjeld eftergav jeg dig, fordi du bad mig;
തദാ തസ്യ പ്രഭുസ്തമാഹൂയ ജഗാദ, രേ ദുഷ്ട ദാസ, ത്വയാ മത്സന്നിധൗ പ്രാർഥിതേ മയാ തവ സർവ്വമൃണം ത്യക്തം;
33 burde ikke også du forbarme dig over din medtjener, likesom jeg forbarmet mig over dig?
യഥാ ചാഹം ത്വയി കരുണാം കൃതവാൻ, തഥൈവ ത്വത്സഹദാസേ കരുണാകരണം കിം തവ നോചിതം?
34 Og hans herre blev vred, og overgav ham til dem som piner, inntil han betalte alt det han var ham skyldig.
ഇതി കഥയിത്വാ തസ്യ പ്രഭുഃ ക്രുദ്ധ്യൻ നിജപ്രാപ്യം യാവത് സ ന പരിശോധിതവാൻ, താവത് പ്രഹാരകാനാം കരേഷു തം സമർപിതവാൻ|
35 Således skal også min himmelske Fader gjøre med eder om ikke enhver av eder av hjertet tilgir sin bror.
യദി യൂയം സ്വാന്തഃകരണൈഃ സ്വസ്വസഹജാനാമ് അപരാധാൻ ന ക്ഷമധ്വേ, തർഹി മമ സ്വർഗസ്യഃ പിതാപി യുഷ്മാൻ പ്രതീത്ഥം കരിഷ്യതി|
