Klagesangene 5

1 Kom i hu, Herre, det som har hendt oss, sku og se hvor vi blir hånet!

Бешимизға чүшкәнләрни есиңгә кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар; Қара, бизниң рәсвачилиқта қалғинимизни нәзириңгә алғайсән!

2 Vår arv er gått over til fremmede, våre hus til utlendinger.

Мирасимиз ятларға, Өйлиримиз яқа жутлуқларға тапшурулди.

3 Vi er blitt farløse, har ingen far; våre mødre er som enker.

Биз житим-йесирләр, атисизлар болуп қалдуқ; Анилиримизму тул қалди.

4 Vi må kjøpe det vann vi drikker, vår ved må vi betale.

Ичидиған суни сетивелишимиз керәк; Отунни пәқәт пулға алғили болиду.

5 Våre forfølgere er på nakken av oss; vi er trette, vi får ingen hvile.

Бизни қоғлиғучилар тап бастуруп келиватиду; Һалсирап, һеч арам тапалмаймиз.

6 Til Egypten har vi overgitt oss, og til Assyria, for å bli mettet med brød.

Җан сақлиғидәк бир чишләм нанни дәп, Мисир һәм Асурийәгә қол берип бойсунғанмиз.

7 Våre fedre har syndet, de er ikke mere; vi bærer deres misgjerninger.

Ата-бовилиримиз гуна садир қилип дуниядин кәтти; Биз болсақ, уларниң қәбиһлигиниң җазасини көтиришкә қалдуқ.

8 Træler hersker over oss; ingen river oss ut av deres hånd.

Үстимиздин һөкүм сүргүчиләр қуллардур; Бизни уларниң қолидин азат қилғучи йоқтур.

9 Med fare for vårt liv henter vi vårt brød, truet av ørkenens sverd.

Далада қилич түпәйлидин, Ненимизни тепишқа җенимизни тәвәккул қилмақтимиз.

10 Vår hud brenner som en ovn av hungerens luer.

Теримиз тонурдәк қизиқ, Ачлиқ түпәйлидин қизитма бизни басмақта.

11 Kvinner har de krenket i Sion, jomfruer i Judas byer.

Зионда аяллар, Йәһуда шәһәрлиридә пак қизлар аяқ асти қилинди.

12 Fyrster har de hengt, de gamles åsyn har de ikke hedret.

Әмирләр қолидин дарға есип қоюлди; Ақсақалларниң һөрмити һеч қилинмиди.

13 Unge menn bar kvernen, og gutter segnet under vedbøren.

Яш жигитләр ярғунчақта җапа тартмақта, Оғул балилиримиз отун жүкләрни йүдүп дәлдәңшип маңмақта.

14 De gamle sitter ikke mere i porten, de unge menn ikke mere ved sin strengelek.

Ақсақаллар шәһәр дәрвазисида олтармас болди; Жигитләр нәғмә-навадин қалди.

15 Med vårt hjertes glede er det forbi, vår dans er omskiftet til sorg.

Шат-хурамлиқ көңлимиздин кәтти, Уссул ойнишимиз матәмгә айланди.

16 Kronen er falt av vårt hode; ve oss, vi har syndet.

Бешимиздин таҗ жиқилди; Һалимизға вай! Чүнки биз гуна садир қилдуқ!

17 Derfor er vårt hjerte sykt, derfor er våre øine blitt dimme,

Буниң түпәйлидин жүрәклиримиз муҗулди; Булар түпәйлидин көзлиримиз қараңғулашти —

18 for Sions bergs skyld, som er øde; rever løper om på det.

— Зион теғиға қарап көзлиримиз қараңғулашти, Чүнки у чөлдәрәп кәтти, Чилбөрә униңда пайлап жүрмәктә.

19 Du, Herre, troner til evig tid, din trone blir fra slekt til slekt.

Сән, и Пәрвәрдигар, мәңгүгә һөкүм сүрисән; Тәхтиң дәвирдин-дәвиргә давамлишиду.

20 Hvorfor skulde du glemme oss evig, forlate oss for så lang en tid?

Сән немишкә бизни дайим унтуйсән? Немишкә шунчә узунғичә биздин ваз кечисән?

21 Herre, før oss atter til dig, så vi kan komme tilbake! Forny våre dager, så de blir som i fordums tid!

Бизни йениңға қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар! Шундақ болғанда биз қайталаймиз! Күнлиримизни қедимкидәк әслигә кәлтүргәйсән,

22 For skulde du rent ha forkastet oss? Skulde du være så storlig vred på oss?

— Әгәр сән бизни мутләқ чәткә қақмиған болсаң, Әгәр биздин чәксиз ғәзәпләнмигән болсаң!