Klagesangene 5

1 Kom i hu, Herre, det som har hendt oss, sku og se hvor vi blir hånet!

Wspomnij, PANIE, na to, co nas spotkało. Spójrz i zobacz nasze pohańbienie.

2 Vår arv er gått over til fremmede, våre hus til utlendinger.

Nasze dziedzictwo przypadło obcym, a nasze domy – cudzoziemcom.

3 Vi er blitt farløse, har ingen far; våre mødre er som enker.

Staliśmy się sierotami, bez ojca; nasze matki są jak wdowy.

4 Vi må kjøpe det vann vi drikker, vår ved må vi betale.

Własną wodę pijemy za pieniądze, nasze drwa za pieniądze kupujemy.

5 Våre forfølgere er på nakken av oss; vi er trette, vi får ingen hvile.

Prześladowanie ciąży na naszym karku. Pracujemy, [a] nie dają nam odpocząć.

6 Til Egypten har vi overgitt oss, og til Assyria, for å bli mettet med brød.

Podawaliśmy rękę Egipcjanom i Asyryjczykom, aby nasycić się chlebem.

7 Våre fedre har syndet, de er ikke mere; vi bærer deres misgjerninger.

Nasi ojcowie zgrzeszyli, nie ma ich, a my nosimy ich nieprawość.

8 Træler hersker over oss; ingen river oss ut av deres hånd.

Niewolnicy panują nad nami, nie ma nikogo, kto by nas wybawił z ich ręki.

9 Med fare for vårt liv henter vi vårt brød, truet av ørkenens sverd.

Z narażeniem życia szukamy swego chleba z powodu miecza [na] pustyni.

10 Vår hud brenner som en ovn av hungerens luer.

Nasza skóra jak piec zaciemniła się od strasznego głodu.

11 Kvinner har de krenket i Sion, jomfruer i Judas byer.

Kobiety na Syjonie hańbiono, a panny – w miastach Judy.

12 Fyrster har de hengt, de gamles åsyn har de ikke hedret.

Książęta byli wieszani ich rękami, oblicza starszych nie uszanowano.

13 Unge menn bar kvernen, og gutter segnet under vedbøren.

Młodzieńców wzięli do młócenia, dzieci padały pod [ciężarem] drewna.

14 De gamle sitter ikke mere i porten, de unge menn ikke mere ved sin strengelek.

Starcy w bramach już nie siadają, młodzieńcy przestali [śpiewać] swoje pieśni.

15 Med vårt hjertes glede er det forbi, vår dans er omskiftet til sorg.

Radość zniknęła z naszych serc, nasze pląsanie zamieniło się w żałobę.

16 Kronen er falt av vårt hode; ve oss, vi har syndet.

Spadła korona z naszej głowy. Biada nam, bo zgrzeszyliśmy!

17 Derfor er vårt hjerte sykt, derfor er våre øine blitt dimme,

Dlatego nasze serce omdlewa, dlatego nasze oczy są zaćmione.

18 for Sions bergs skyld, som er øde; rever løper om på det.

Z powodu spustoszonej góry Syjonu lisy chodzą po niej.

19 Du, Herre, troner til evig tid, din trone blir fra slekt til slekt.

Ty, PANIE, trwasz na wieki, twój tron z pokolenia na pokolenie.

20 Hvorfor skulde du glemme oss evig, forlate oss for så lang en tid?

Czemu zapominasz o nas na wieki i opuszczasz nas na tak długi czas?

21 Herre, før oss atter til dig, så vi kan komme tilbake! Forny våre dager, så de blir som i fordums tid!

Nawróć nas do siebie, PANIE, a będziemy nawróceni; odnów nasze dni, jak dawniej.

22 For skulde du rent ha forkastet oss? Skulde du være så storlig vred på oss?

Czy odrzuciłeś nas całkowicie? Czy bardzo się na nas gniewałeś?