< Klagesangene 3 >
1 Jeg er den mann som har sett elendighet under hans vredes ris.
Ja [jestem tym] człowiekiem, który widział utrapienie pod rózgą jego gniewu.
2 Mig har han ledet og ført i mørke og ikke i lys.
Prowadził mnie i zawiódł do ciemności, a nie do światła.
3 Bare mot mig vender han atter og atter sin hånd den hele dag.
Oburzył się na mnie, zwraca swoją rękę [przeciwko mnie] przez cały dzień.
4 Han lot mitt kjøtt og min hud fortæres; han knuste mine ben.
Sprawił, że zestarzały się moje ciało i moja skóra, połamał moje kości.
5 Han bygget en mur mot mig og omringet mig med bitterhet og møie.
Obudował mnie i otoczył żółcią i trudem;
6 På mørke steder lot han mig bo som de for lenge siden døde.
Posadził mnie w ciemnych miejscach jak dawno umarłych.
7 Han murte igjen for mig, så jeg ikke kan komme ut; han gjorde mine lenker tunge.
Ogrodził mnie, abym nie mógł wyjść, obciążył moje kajdany.
8 Om jeg enn ropte og skrek, lukket han sitt øre for min bønn.
A choć wołam i krzyczę, zatyka [uszy na] moją modlitwę.
9 Han tilmurte mine veier med hugne stener, mine stier gjorde han krokete.
Zagrodził moją drogę kamieniem ciosanym, poplątał moje ścieżki.
10 En lurende bjørn var han mot mig, en løve i skjul.
Stał się dla mnie [jak] niedźwiedź czyhający na mnie, [jak] lew w ukryciu.
11 Mine veier gjorde han til avveier, han sønderrev mig og ødela mig.
Zmylił moje drogi, rozszarpał mnie i uczynił mnie spustoszonym.
12 Han spente sin bue og stilte mig op til mål for sin pil.
Napiął swój łuk i uczynił ze mnie cel dla swej strzały.
13 Han lot sitt koggers sønner fare inn i mine nyrer.
Przebił moje nerki strzałami swego kołczana.
14 Jeg er blitt til latter for alt mitt folk, til en spottesang for dem hele dagen.
Stałem się pośmiewiskiem dla całego mojego ludu, [tematem] jego pieśni przez cały dzień.
15 Han mettet mig med bitre urter, han gav mig rikelig malurt å drikke.
Napełnił mnie goryczą, upoił mnie piołunem.
16 Han knuste mine tenner, han gav mig småsten å ete, han trykte mig ned i asken.
Ponadto wykruszył żwirem moje zęby i pogrążył mnie w popiele.
17 Du forkastet mig og tok bort min fred; jeg glemte det som godt er,
Oddaliłeś moją duszę od pokoju. Zapomniałem, co to pomyślność.
18 og jeg sa: Det er forbi med min kraft og mitt håp til Herren.
I powiedziałem: Zginęła moja siła i moja nadzieja, jaką pokładałem w PANU.
19 Kom i hu min elendighet og min landflyktighet - malurt og galle!
Wspominam swoje utrapienie i [swój] płacz, piołun i żółć.
20 Min sjel kommer det i hu og er nedbøiet i mig.
Moja dusza nieustannie [to] wspomina i uniża się we mnie.
21 Dette vil jeg ta mig til hjerte, derfor vil jeg håpe:
Biorę to sobie do serca, [dlatego] mam nadzieję.
22 Herrens miskunnhet er det at det ikke er forbi med oss; for hans barmhjertighet har ennu ikke ende.
To wielkie miłosierdzie PANA, że nie zginęliśmy, gdyż nie ustaje jego litość.
23 Den er ny hver morgen, din trofasthet er stor.
Każdego poranka się odnawia, wielka jest twoja wierność.
24 Herren er min del, sier min sjel; derfor håper jeg på ham.
PAN jest moim działem – mówi moja dusza – dlatego mam w nim nadzieję.
25 Herren er god mot dem som bier efter ham, mot den sjel som søker ham.
Dobry [jest] PAN dla tych, którzy go oczekują, dla duszy, która go szuka.
26 Det er godt at en bier i stillhet efter Herrens frelse.
Dobrze jest cierpliwie oczekiwać na zbawienie PANA.
27 Det er godt for en mann at han bærer åk i sin ungdom,
Dobrze jest człowiekowi nosić jarzmo od swej młodości.
28 at han sitter ene og tier, når han legger byrder på ham,
Siedzi samotnie w milczeniu, gdyż na niego [je] włożono.
29 at han trykker sin munn i støvet og sier: Kanskje det ennu er håp -
Kładzie swe usta w prochu, może jest jeszcze nadzieja.
30 at han vender sitt kinn til den som slår ham, lar sig mette med hån.
Nadstawia bijącemu policzek, jest nasycony zniewagą.
31 For Herren forkaster ikke til evig tid,
Pan bowiem nie odrzuca na wieki;
32 men om han bedrøver, så forbarmer han sig igjen efter sin rike miskunnhet;
A jeśli zasmuca, znów się lituje według obfitości swego miłosierdzia;
33 for det er ikke av hjertet han plager eller bedrøver menneskenes barn.
Gdyż nie trapi chętnie ani nie zasmuca synów ludzkich.
34 Når nogen knuser alle jordens fanger under sine føtter,
Miażdżenie pod nogami wszystkich więźniów ziemi;
35 bøier mannens rett for den Høiestes åsyn
Naginanie prawa człowieka przed obliczem Najwyższego;
36 eller gjør en mann urett i hans sak - mon Herren ikke ser det?
Krzywdzenie człowieka w jego sprawie – Pan nie ma [w tym] upodobania.
37 Hvem talte så det skjedde, uten at Herren bød det?
Któż może powiedzieć, że coś się stanie, gdy Pan tego nie rozkazał?
38 Er det ikke fra den Høiestes munn både de onde og de gode ting utgår?
Czyż z ust Najwyższego nie pochodzi zło i dobro?
39 Hvorfor klager et menneske som lever? Enhver klage over sin egen synd!
Czemu więc żali się człowiek żyjący, człowiek – z powodu kary za swoje grzechy?
40 La oss ransake våre veier og granske dem, og la oss vende om til Herren!
Doświadczajmy i badajmy nasze drogi, nawróćmy się do PANA.
41 La oss løfte vårt hjerte og våre hender til Gud i himmelen!
Wznieśmy swoje serca i ręce do Boga w niebiosach.
42 Vi har syndet og vært gjenstridige; du har ikke tilgitt.
Zgrzeszyliśmy i zbuntowaliśmy się, [a] ty nie przebaczyłeś.
43 Du innhyllet dig i vrede og forfulgte oss; du slo ihjel, du sparte ikke.
Okryłeś się gniewem i prześladowałeś nas, zabiłeś bez litości.
44 Du innhyllet dig i skyer, så ingen bønn trengte igjennem.
Okryłeś się obłokiem, aby nie dotarła do ciebie modlitwa.
45 Til skarn og utskudd gjorde du oss midt iblandt folkene.
Uczyniłeś nas śmieciem i pogardą pośród tych narodów.
46 De spilte op sin munn mot oss alle våre fiender.
Otworzyli na nas swoje usta wszyscy nasi wrogowie.
47 Gru og grav er blitt oss til del, ødeleggelse og undergang.
Spadły na nas strach i pułapka, spustoszenie i zniszczenie.
48 Bekker av tårer rinner fra mitt øie fordi mitt folks datter er gått under.
Strumienie wód płyną z moich oczu z powodu zniszczenia córki mojego ludu.
49 Mitt øie rinner og har ikke ro, det får ingen hvile,
Z moich oczu bez przerwy spływają [łzy], bo nie ma żadnej ulgi;
50 før Herrens øie ser ned fra himmelen.
Póki nie spojrzy i nie zobaczy PAN z nieba.
51 Mitt øie volder min sjel smerte for alle min stads døtres skyld.
Moje oczy trapią moją duszę z powodu wszystkich córek mojego miasta.
52 Hårdt jaget de mig som en fugl de som var mine fiender uten årsak.
Moi wrogowie polowali na mnie nieustannie jak na ptaka, bez powodu.
53 De vilde gjøre ende på mitt liv, de vilde kaste mig i brønnen, og de kastet sten på mig.
Wyniszczyli moje życie w lochu i przywalili mnie kamieniem.
54 Vannene strømmet over mitt hode; jeg sa: Jeg er fortapt.
Wezbrały wody nad moją głową i powiedziałem: Już po mnie!
55 Jeg påkalte ditt navn, Herre, fra den dypeste brønn.
Wzywałem twego imienia, PANIE, z głębokiego lochu.
56 Du hørte min røst; lukk ikke ditt øre for mitt rop, men la mig få lindring!
Usłyszałeś mój głos, nie zakrywaj swego ucha przed moim wzdychaniem i przed moim wołaniem.
57 Du var nær den dag jeg kalte på dig; du sa: Frykt ikke!
Zbliżyłeś się [do mnie] w dniu, kiedy cię wzywałem, i powiedziałeś: Nie bój się.
58 Herre, du har ført min sjels sak, du har frelst mitt liv.
Broniłeś, Panie, sprawy mojej duszy, wybawiłeś moje życie.
59 Herre, du har sett den urett jeg har lidt; døm i min sak!
PANIE, widzisz moją krzywdę, osądź moją sprawę.
60 Du har sett all deres hevn, alle deres onde råd mot mig.
Widzisz całą ich zemstę i wszystkie ich zamysły przeciwko mnie.
61 Du har hørt deres hån, Herre, alle deres onde råd mot mig,
Słyszysz ich urąganie, PANIE, [i] wszystkie ich zamysły przeciwko mnie;
62 mine motstanderes tale og deres tanker mot mig den hele dag.
[Słyszysz słowa z] warg tych, którzy powstają przeciwko mnie, i ich zamiary, [jakie obmyślają] przeciwko mnie przez cały dzień.
63 Akt på dem når de sitter, og når de står op! De synger spottesanger om mig.
Zobacz – gdy siedzą i gdy wstają, jestem [treścią] ich pieśni.
64 Du vil gjøre gjengjeld mot dem, Herre, efter deres henders gjerning.
Oddaj im zapłatę, PANIE, według dzieła ich rąk.
65 Du vil legge et dekke over deres hjerte, din forbannelse vil bli dem til del.
Daj im zatwardziałe serce i [ześlij] na nich twoje przekleństwo;
66 Du vil forfølge dem i vrede og ødelegge dem, så de ikke mere finnes under Herrens himmel.
Ścigaj ich w gniewie [i] zgładź ich spod niebios, PANIE!