Josvas 14

1 Og dette er de arvelodder som Israels barn fikk i Kana'ans land, og som Eleasar, presten, og Josva, Nuns sønn, og overhodene for familiene i Israels barns stammer delte ut iblandt dem

Hanki ama'i Israeli vahe'mo'zama Kenani mopama refko hu'za erisantihare'naza zamofo naneke. Hagi pristi ne' Eleazaki, Nuni nemofo Josuaki, mago'mago naga nofite'ma ugota hutere hu'naza vahe'mo'zane ana mopa refko hu'za zamizage'za erisantihare'naze.

2 ved loddkasting, så de fikk hver sin arv, således som Herren hadde befalt ved Moses. Det var de ni og en halv stamme som dengang fikk arv;

Ana mopama refko hu'za eri'nazana 9ni'a naga nofiki 10nima hia nagara amu'nompinti refko hu'ne'za, ana mopa satu zokago re'za Ra Anumzamo'ma Mosesema asmi'nea kante ante'za mopa refko hu'naze.

3 for de to og en halv stamme hadde Moses gitt arv på hin side Jordan; men levittene hadde han ikke gitt arv iblandt dem.

Hanki tare naga nofiki mago'ma amu'nompinti refko'ma hutre'nea naga nofimo'za Mosese'ma ko'ma hu'nere ante'za, Jodani timofo zage hanati kaziga mopa erisantihare'naze. Hianagi ana mopama ruga'amo'za refkoma hanafintira Livae naga'mo'za erisantiharegahaze huno Mosese'a osu'ne.

4 For Josefs barn utgjorde to stammer, Manasse og Efra'im; og levittene fikk ikke nogen del i landet, men bare nogen byer til å bo i med tilhørende jorder for deres buskap og fe.

Hanki Josefe nagara tare naga'nofi efore hu'nazana, e'i Manasene Ifraemikizni nagare. Hagi Livae nagara magore hu'za mopa ozami'naze. Hianagi sipisipima, memema, bulimakao afuzmima, kegavama hu mopane rankuma'ene zamizage'za mani'naze.

5 Som Herren hadde befalt Moses, således gjorde Israels barn og skiftet landet.

Ana hige'za Israeli vahe'mo'za Ra Anumzamo'ma Mosesema asmi'nea kea maka amage ante'za, Kenani mopa refko hu'za nagate nofite hu'za eri'naze.

6 Da trådte Judas barn frem for Josva i Gilgal, og Kaleb, Jefunnes sønn, kenisitten, sa til ham: Du vet hvad Herren sa til Moses, den Guds mann, om mig og om dig i Kades-Barnea.

Anante Juda naga'mo'za Josuante Gilgalia ageno, Kenaziti ne' Jefune nemofo Kalepi'a Josuana anage huno asmi'ne, Ra Anumzamo'ma Mosese'ma Anumzamofo Vahe'ma asamigeno, Kades Banea kumate'ma nagriku'ene kagriku'ene hu'nea nanekea kagra ko antahi'nane.

7 Jeg var firti år gammel da Moses, Herrens tjener, sendte mig fra Kades-Barnea for å utspeide landet; og jeg kom tilbake til ham med svar, efter mitt beste skjønn.

Hanki ana knafina nagra 40'a kafu hu'nogeno Kades Banea kumatetira frakita vuta mopa ome kehogura Ra Anumzamofo eri'za ne' Mosese'a hunantege'na vutena e'noana, havigea nagra osu'na nagrama ke'noa zanku nagu'areti hu'na tamage naneke eme asmi'noe.

8 Mine brødre, som hadde draget op med mig, gjorde folket motløst; men jeg holdt mig trolig til Herren min Gud.

Hianagi nafuhe'za nagranema vu'namo'za koro ke nehu'za, vahera zamagu'a zamazeri karogro ki'naze. Ana hu'nazanagi nagra maka nagu'areti hu'na Ra Anumzana Anumzanimofona amage ante'noe.

9 Den dag svor Moses og sa: Sannelig, det land som din fot trådte på, skal være din og dine barns arv til evig tid, fordi du trolig holdt dig til Herren min Gud.

Higeno ana zupa Mosese'a huvempa huno anage hu'ne, tamagerfa huno ina mopare'ma kagiama rente'nana mopa kagrane mofavre nagaka'ane erisantihareta manisaza mopa mevava hugahie. Na'ankure kagra nagri Anumzana kagu'areti hunka amage ante'nane.

10 Og nu ser du at Herren har gjort med mig som han sa, og latt mig leve i fem og firti år fra den tid Herren talte disse ord til Moses - all den tid Israel vandret i ørkenen; og idag er jeg fem og åtti år gammel.

Hanki Kalepi'a mago'ane huno, Antahiho, maka Israeli vahe'mo'ma ka'ma mopafima mani'za neageno'ma, Ra Anumzamo'ma ama ana zanku'ma Mosesema asmi'nereti'ma e'neana, 45'a kafu evu'ne. Hanki nagrira natrege'na ana knafina ofri'noanki menina kafunimo'a 85'a kafu nehie.

11 Jeg er ennu like sterk som jeg var den dag Moses sendte mig ut; min styrke er den samme nu som den var dengang, både i strid og til å gå ut og inn.

Hu'neanagi Mosese'ma hunantege'nama vu'noa zupama me'neankna hankave menina hankaveni'a zahufa me'neanki'na, amne vu'na e'na hu'na hara hugahue.

12 Så gi mig nu denne fjellbygd som Herren den dag talte om; for du hørte selv dengang at anakittene bor der, og at der er store, faste byer; kanskje Herren er med mig, så jeg får drevet dem bort, således som Herren har sagt.

Hagi ana zupama Ra Anumzamo'ma hu'nea kante antenka menina agonamofo asopa kaziga mopa namighane. Hanki kagra ana zupa mani'nenka antahi'nanke'za fraki'tama vuta ana mopama ome ke'nona vahe'mo'za ana agonamofo asoparegama me'nea mopagura hu'za, tusinasi Anaki vahe'mo'za ran kuma'zamimofona hankave have kegina hu kagi'za mani'naze hu'za hu'naze. Hianagi Ra Anumzamo'ma nazama huku'ma hanuno'a naza hanige'na, agrama hu'nea kante ante'na ana vahera zamahe natitregahue hu'noe.

13 Da velsignet Josva ham, og han gav Kaleb, Jefunnes sønn, Hebron til arv.

Anante Josua'a Jefune nemofo Kalepina Anumzamo aza hinogu asomu ke hunenteno, erisantiharenogu Hebroni kaziga mopa Kalepina ami'ne.

14 Således fikk Kaleb, Jefunnes sønn, kenisitten, Hebron til arv, som det er den dag idag, fordi han trolig holdt sig til Herren, Israels Gud.

E'ina hu'negu Hebroni mopamo'a Kenazi ne' Jefune nemofo Kalepine agripinti'ma fore'ma hanaza vahe'mokizmi mopa me'ne. Na'ankure agra maka agu'areti huno Ra Anumzana Israeli vahe'mokizmi Anumzana amage ante'negu anara hu'ne.

15 Men Hebrons navn var før Kirjat-Arba; Arba var den største mann blandt anakittene. Og landet hadde nu ro for krig.

Higeno korapara Hebroni kumamofo agi'a Kiriat-Arbae hu'za nehazane, tusinasi Anaki vahepinti ne' Arba'e nehaza ne'mofo agire asamare'naza kumare. Higeno ana maka mopafina hara forera osigeno, mopamo'a fru huno me'ne.