Jobs 7
1 Er ikke et menneskes liv på jorden en krigstjeneste, og hans dager som en dagarbeiders dager?
地上の人には、激しい労務があるではないか。またその日は雇人の日のようではないか。
2 Lik en træl som higer efter skygge, og lik en dagarbeider som venter på sin lønn,
奴隷が夕暮を慕うように、雇人がその賃銀を望むように、
3 således har jeg fått i eie måneder fulle av nød, og møiefulle netter er falt i min lodd.
わたしは、むなしい月を持たせられ、悩みの夜を与えられる。
4 Når jeg legger mig, da sier jeg: Når skal jeg stå op? Og lang blir aftenen, og jeg blir trett av å kaste mig hit og dit inntil morgenlysningen.
わたしは寝るときに言う、『いつ起きるだろうか』と。しかし夜は長く、暁までころびまわる。
5 Mitt kjøtt er klædd med makk og med skorper som av jord; min hud skrukner og brister.
わたしの肉はうじと土くれとをまとい、わたしの皮は固まっては、またくずれる。
6 Mine dager farer hurtigere avsted enn en veverskyttel, og de svinner bort uten håp.
わたしの日は機のひよりも速く、望みをもたずに消え去る。
7 Kom i hu at mitt liv er et pust! Aldri mere skal mitt øie se noget godt.
記憶せよ、わたしの命は息にすぎないことを。わたしの目は再び幸を見ることがない。
8 Den som nu ser mig, skal ikke mere få øie på mig; når dine øine søker efter mig, er jeg ikke mere.
わたしを見る者の目は、かさねてわたしを見ることがなく、あなたがわたしに目を向けられても、わたしはいない。
9 En sky blir borte og farer avsted; således er det med den som farer ned til dødsriket - han stiger ikke op derfra, (Sheol h7585)
雲が消えて、なくなるように、陰府に下る者は上がって来ることがない。 (Sheol h7585)
10 han vender ikke mere tilbake til sitt hus, og hans sted kjenner ham ikke lenger.
彼は再びその家に帰らず、彼の所も、もはや彼を認めない。
11 Så vil da heller ikke jeg legge bånd på min munn; jeg vil tale i min ånds trengsel, jeg vil klage i min sjels bitre smerte.
それゆえ、わたしはわが口をおさえず、わたしの霊のもだえによって語り、わたしの魂の苦しさによって嘆く。
12 Er jeg et hav eller et havuhyre, siden du setter vakt over mig?
わたしは海であるのか、龍であるのか、あなたはわたしの上に見張りを置かれる。
13 Når jeg sier: Min seng skal trøste mig, mitt leie skal hjelpe mig å bære min sorg,
『わたしの床はわたしを慰め、わたしの寝床はわが嘆きを軽くする』とわたしが言うとき、
14 da skremmer du mig med drømmer og forferder mig med syner.
あなたは夢をもってわたしを驚かし、幻をもってわたしを恐れさせられる。
15 Derfor foretrekker min sjel å kveles - heller døden enn disse avmagrede ben!
それゆえ、わたしは息の止まることを願い、わが骨よりもむしろ死を選ぶ。
16 Jeg er kjed av dette; jeg lever ikke evindelig; la mig være, for mine dager er et pust.
わたしは命をいとう。わたしは長く生きることを望まない。わたしに構わないでください。わたしの日は息にすぎないのだから。
17 Hvad er et menneske, at du gir så meget akt på ham og retter dine tanker på ham,
人は何者なので、あなたはこれを大きなものとし、これにみ心をとめ、
18 at du opsøker ham hver morgen og prøver ham hvert øieblikk?
朝ごとに、これを尋ね、絶え間なく、これを試みられるのか。
19 Hvor lenge skal det vare før du vender dine øine bort fra mig? Vil du ikke slippe mig til jeg får svelget mitt spytt?
いつまで、あなたはわたしに目を離さず、つばをのむまも、わたしを捨てておかれないのか。
20 Har jeg syndet, hvad ondt gjorde jeg da mot dig, du menneskevokter? Hvorfor har du gjort mig til skive for dig, så jeg er mig selv til byrde?
人を監視される者よ、わたしが罪を犯したとて、あなたに何をなしえようか。なにゆえ、わたしをあなたの的とし、わたしをあなたの重荷とされるのか。
21 Og hvorfor tilgir du ikke min brøde og forlater mig min misgjerning? For nu må jeg legge mig i støvet; når du søker mig, er jeg ikke mere.
なにゆえ、わたしのとがをゆるさず、わたしの不義を除かれないのか。わたしはいま土の中に横たわる。あなたがわたしを尋ねられても、わたしはいないでしょう」。
