< Jobs 6 >

1 Da tok Job til orde og sa:
Hiob zaś odpowiedział tymi słowami:
2 Gid min gremmelse blev veid, og min ulykke samtidig lagt på vekten!
O gdyby dokładnie zważono moją udrękę i włożono na szalę całe moje nieszczęście!
3 For nu er den tyngre enn havets sand; derfor var mine ord tankeløse.
Byłoby to cięższe niż piasek morski. Dlatego moje słowa plączą się.
4 For den Allmektiges piler sitter i mig, og min ånd drikker deres gift; Guds redsler stiller sig op imot mig.
[Tkwią] we mnie bowiem strzały Wszechmocnego, których jad osuszył mego ducha, [a] strachy Boże walczą przeciwko mnie.
5 Skriker vel et villesel midt i det grønne gress? Eller brøler en okse foran sitt fôr?
Czy dziki osioł ryczy, gdy ma trawę? Czy wół ryczy nad swoją paszą?
6 Hvem vil ete det som det ingen smak er i, uten salt? Eller er det smak i eggehvite?
Czy można zjeść niesmaczną rzecz bez soli? Czy ma jakiś smak białko jajka?
7 Det byr mig imot å røre ved det; det er for mig som utskjemt mat.
[Czego się przedtem] moja dusza nie chciała dotknąć, jest to [teraz] moim bolesnym pokarmem.
8 Gid min bønn måtte bli hørt, og Gud vilde opfylle mitt håp!
Oby się spełniła moja prośba i Bóg dał mi to, czego pragnę!
9 Og måtte det behage Gud å knuse mig, å slippe løs sin hånd og avskjære min livstråd!
Oby się Bogu spodobało to, aby mnie zniszczyć, aby opuścić rękę i mnie odciąć!
10 Da hadde jeg ennu en trøst, og jeg skulde springe av glede midt i den skånselløse smerte; for jeg har ikke fornektet den Helliges ord.
Wtedy miałbym jeszcze pociechę – chociaż pałam boleścią, niech [Bóg] mi nie folguje – nie zataiłem bowiem słów Świętego.
11 Hvad kraft har jeg, så jeg kunde holde ut, og hvad blir enden med mig, så jeg kunde være tålmodig?
Jaka [jest] moja siła, abym miał wytrwać? Jaki jest mój koniec, abym przedłużał swoje życie?
12 Er da min kraft som stenens kraft? Eller er mitt kjøtt av kobber?
Czy moja siła jest siłą kamieni? Czy moje ciało jest ze spiżu?
13 Er jeg da ikke aldeles hjelpeløs? Er ikke all utsikt til frelse fratatt mig?
Czy moja obrona nie jest we mnie? Czy mój rozsądek odszedł ode mnie?
14 Den ulykkelige burde møte kjærlighet hos sin venn, selv om han opgir frykten for den Allmektige.
Strapionemu należy się litość od przyjaciela, ale on opuścił bojaźń Wszechmogącego.
15 Men mine brødre har sviktet som en bekk, som strømmer hvis vann skyller over,
Moi bracia zawiedli jak potok, odpływają jak gwałtowne potoki;
16 som er grumset av is, og som det skjuler sig sne i;
Które są mętne od lodu, w których śnieg się ukrywa;
17 men på den tid de treffes av solens glød, tørkes de ut; når det blir hett, svinner de bort.
W czasie roztopów znikają; [w czasie] upałów nikną ze swego miejsca.
18 Karavaner som er på veien til dem, bøier av; de drar op i ørkenen og omkommer.
Wiją się ścieżki ich dróg; rozpływają się w nicość i giną.
19 Temas karavaner speidet efter dem, Sjebas reisefølger satte sitt håp til dem;
Podróżni z Temy wypatrywali ich; wędrowcy z Seby pokładali w nich nadzieję.
20 de blev til skamme, fordi de stolte på dem; de kom dit og blev skuffet.
Ale zawiedli się w oczekiwaniu, przyszli tam i zawstydzili się.
21 Således er I nu blitt til intet; I ser ulykken og blir redde.
Staliście się niczym; widzicie moją niedolę i lękacie się.
22 Har jeg vel bedt eder at I skulde gi mig noget eller bruke noget av eders gods til beste for mig,
Czy powiedziałem: Przynieście mi [coś]? lub: Dajcie mi z waszego majątku?
23 at I skulde frelse mig av fiendens hånd og løskjøpe mig fra voldsmenn?
Lub: Wybawcie mnie z rąk wroga? lub: Wykupcie mnie z rąk okrutników?
24 Lær mig, så skal jeg tie, og vis mig hvori jeg har faret vill!
Pouczcie mnie, a zamilknę; pokażcie mi, w czym zbłądziłem.
25 Hvor kraftige er ikke rettsindige ord! Men hvad gagn er det i en refselse fra eder?
O jak mocne są słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi wasze obwinianie?
26 Tenker I på å refse ord? Ord av en fortvilet mann hører jo vinden til.
Czy zamierzacie ganić [moje] słowa i mowę zrozpaczonego, jakby były wiatrem?
27 Endog om en farløs kunde I kaste lodd og kjøpslå om eders venn.
Nawet sierotę przytłaczacie i kopiecie [doły] pod swoim przyjacielem.
28 Men gjør nu så vel å se på mig! Skulde jeg vel ville lyve eder midt op i ansiktet?
Teraz więc zechciejcie spojrzeć na mnie, a [zobaczycie], czy kłamię wam w oczy.
29 Vend om, la det ikke skje urett! Vend om, jeg har ennu rett i dette.
Zawróćcie, proszę, a niech nie będzie [w was] nieprawości; zawróćcie, a [poznacie] moją sprawiedliwość w tym.
30 Er det urett på min tunge, eller skulde min gane ikke merke hvad som er ondt?
Czy w moim języku jest nieprawość? Czy moje podniebienie nie rozeznaje przewrotności?

< Jobs 6 >