Jobs 6

1 Da tok Job til orde og sa:

ヨブ應へて曰く

2 Gid min gremmelse blev veid, og min ulykke samtidig lagt på vekten!

願はくは我憤恨の善く權られ 我懊惱の之とむかひて天秤に懸られんことを

3 For nu er den tyngre enn havets sand; derfor var mine ord tankeløse.

然すれば是は海の沙よりも重からん 斯ればこそ我言躁妄なりけれ

4 For den Allmektiges piler sitter i mig, og min ånd drikker deres gift; Guds redsler stiller sig op imot mig.

それ全能者の箭わが身にいりわが魂神その毒を飮り 神の畏怖我を襲ひ攻む

5 Skriker vel et villesel midt i det grønne gress? Eller brøler en okse foran sitt fôr?

野驢馬あに青草あるに鳴んや 牛あに食物あるに吽らんや

6 Hvem vil ete det som det ingen smak er i, uten salt? Eller er det smak i eggehvite?

淡き物あに鹽なくして食はれんや 蛋の白あに味あらんや

7 Det byr mig imot å røre ved det; det er for mig som utskjemt mat.

わが心の觸るることを嫌ふ物是は我が厭ふ所の食物のごとし

8 Gid min bønn måtte bli hørt, og Gud vilde opfylle mitt håp!

願はくは我求むる所を得んことを 願はくは神わが希ふ所の物を我に賜はらんことを

9 Og måtte det behage Gud å knuse mig, å slippe løs sin hånd og avskjære min livstråd!

願はくは神われを滅ぼすを善とし 御手を伸て我を絶たまはんことを

10 Da hadde jeg ennu en trøst, og jeg skulde springe av glede midt i den skånselløse smerte; for jeg har ikke fornektet den Helliges ord.

然るとも我は尚みづから慰むる所あり 烈しき苦痛の中にありて喜ばん 是は我聖者の言に悖りしことなければなり

11 Hvad kraft har jeg, så jeg kunde holde ut, og hvad blir enden med mig, så jeg kunde være tålmodig?

我何の氣力ありてか尚俟ん 我の終いかなれば我なほ耐へ忍ばんや

12 Er da min kraft som stenens kraft? Eller er mitt kjøtt av kobber?

わが氣力あに石の氣力のごとくならんや 我肉あに銅のごとくならんや

13 Er jeg da ikke aldeles hjelpeløs? Er ikke all utsikt til frelse fratatt mig?

わが助われの中に無にあらずや 救拯我より逐はなされしにあらずや

14 Den ulykkelige burde møte kjærlighet hos sin venn, selv om han opgir frykten for den Allmektige.

憂患にしづむ者はその友これを憐れむべし 然らずは全能者を畏るることを廢ん

15 Men mine brødre har sviktet som en bekk, som strømmer hvis vann skyller over,

わが兄弟はわが望を充さざること溪川のごとく 溪川の流のごとくに過さる

16 som er grumset av is, og som det skjuler sig sne i;

是は氷のために黒くなり 雪その中に藏るれども

17 men på den tid de treffes av solens glød, tørkes de ut; når det blir hett, svinner de bort.

温暖になる時は消ゆき熱くなるに及てはその處に絶はつ

18 Karavaner som er på veien til dem, bøier av; de drar op i ørkenen og omkommer.

隊旅客身をめぐらして去り空曠處にいたりて亡ぶ

19 Temas karavaner speidet efter dem, Sjebas reisefølger satte sitt håp til dem;

テマの隊旅客これを望みシバの旅客これを慕ふ

20 de blev til skamme, fordi de stolte på dem; de kom dit og blev skuffet.

彼等これを望みしによりて愧恥を取り 彼處に至りてその面を赧くす

21 Således er I nu blitt til intet; I ser ulykken og blir redde.

かく汝等も今は虚しき者なり 汝らは怖ろしき事を見れば則ち懼る

22 Har jeg vel bedt eder at I skulde gi mig noget eller bruke noget av eders gods til beste for mig,

我あに汝等我に予へよと言しこと有んや 汝らの所有物の中より物を取て我ために饋れと言しこと有んや

23 at I skulde frelse mig av fiendens hånd og løskjøpe mig fra voldsmenn?

また敵人の手より我を救ひ出せと言しことあらんや 虐ぐる者の手より我を贖へと言しことあらんや

24 Lær mig, så skal jeg tie, og vis mig hvori jeg har faret vill!

我を教へよ 然らば我默せん 請ふ我の過てる所を知せよ

25 Hvor kraftige er ikke rettsindige ord! Men hvad gagn er det i en refselse fra eder?

正しき言は如何に力あるものぞ 然ながら汝らの規諫る所は何の規諫とならんや

26 Tenker I på å refse ord? Ord av en fortvilet mann hører jo vinden til.

汝らは言を規正んと想ふや 望の絶たる者の語る所は風のごときなり

27 Endog om en farløs kunde I kaste lodd og kjøpslå om eders venn.

汝らは孤子のために籤を掣き 汝らの友をも商貨にするならん

28 Men gjør nu så vel å se på mig! Skulde jeg vel ville lyve eder midt op i ansiktet?

今ねがはくは我に向へ 我は汝らの面の前に僞はらず

29 Vend om, la det ikke skje urett! Vend om, jeg har ennu rett i dette.

請ふ再びせよ 不義あらしむる勿れ 請ふ再びせよ 此事においては我正義し

30 Er det urett på min tunge, eller skulde min gane ikke merke hvad som er ondt?

我舌に不義あらんや 我口惡き物を辨へざらんや