Jobs 41

1 Kan du dra Leviatan op med en krok og trykke dens tunge ned med et snøre?

Δύνασαι να σύρης έξω τον Λευϊάθαν διά αγκίστρου; ή να περιδέσης την γλώσσαν αυτού με φορβιάν;

2 Kan du sette en sivline i dens nese og gjennembore dens kjeve med en krok?

Δύνασαι να βάλης χαλινόν εις την ρίνα αυτού; ή να τρυπήσης την σιαγόνα αυτού με άκανθαν;

3 Vil den rette mange ydmyke bønner til dig eller tale blide ord til dig?

Θέλει πληθύνει προς σε ικεσίας; θέλει σοι λαλήσει μετά γλυκύτητος;

4 Vil den gjøre en pakt med dig, så du kan få den til din træl for all tid?

Θέλει κάμει συνθήκην μετά σου; θέλεις πάρει αυτόν διά δούλον παντοτεινόν;

5 Kan du leke med den som med en fugl og binde den fast for dine små piker?

Θέλεις παίζει μετ' αυτού ως μετά πτηνού; ή θέλεις δέσει αυτόν διά τας θεραπαίνας σου;

6 Kan et lag av fiskere kjøpslå om den, stykke den ut mellem kjøbmennene?

Θέλουσι κάμει οι φίλοι συμπόσιον εξ αυτού; θέλουσι μοιράσει αυτόν μεταξύ των εμπόρων;

7 Kan du fylle dens hud med spyd og dens hode med harpuner?

Δύνασαι να γεμίσης το δέρμα αυτού με βέλη; ή την κεφαλήν αυτού με αλιευτικά καμάκια;

8 Prøv å legge hånd på den! Den strid skal du komme til å minnes og ikke gjøre det igjen!

Βάλε την χείρα σου επ' αυτόν· ενθυμήθητι τον πόλεμον· μη κάμης πλέον τούτο.

9 Nei, den som våger slikt, hans håp blir sveket; allerede ved synet av den styrter han til jorden.

Ιδού, η ελπίς να πιάση τις αυτόν είναι ματαία· δεν ήθελε μάλιστα εκπλαγή εις την θεωρίαν αυτού;

10 Ingen er så djerv at han tør tirre den; hvem tør da sette sig op imot mig?

Ουδείς είναι τόσον τολμηρός ώστε να εγείρη αυτόν· και τις δύναται να σταθή έμπροσθεν εμού;

11 Hvem gav mig noget først, så jeg skulde gi ham vederlag? Alt under himmelen hører mig til.

Τις πρότερον έδωκεν εις εμέ και να ανταποδόσω; τα υποκάτω παντός του ουρανού είναι εμού.

12 Jeg vil ikke tie om dens lemmer, om dens store styrke og dens fagre bygning.

Δεν θέλω σιωπήσει τα μέλη αυτού ουδέ την δύναμιν ουδέ την ευάρεστον αυτού συμμετρίαν.

13 Hvem har dradd dens klædning av? Hvem tør komme innenfor dens dobbelte rad av tenner?

Τις να εξιχνιάση την επιφάνειαν του ενδύματος αυτού; τις να εισέλθη εντός των διπλών σιαγόνων αυτού;

14 Hvem har åpnet dens kjevers dør? Rundt om dens tenner er redsel.

Τις δύναται να ανοίξη τας πύλας του προσώπου αυτού; οι οδόντες αυτού κύκλω είναι τρομεροί.

15 Stolte er skjoldenes rader; hvert av dem er tillukket som med et fast segl.

Αι ισχυραί ασπίδες αυτού είναι το εγκαύχημα αυτού, συγκεκλεισμέναι ομού διά σφιγκτού σφραγίσματος·

16 De ligger tett innpå hverandre, og ingen luft trenger inn imellem dem.

η μία ενούται μετά της άλλης, ώστε ουδέ αήρ δύναται να περάση δι' αυτών·

17 Det ene skjold henger fast ved det andre; de griper inn i hverandre og skilles ikke at.

είναι προσκεκολλημέναι η μία μετά της άλλης· συνέχονται ούτως, ώστε δεν δύνανται να αποσπασθώσιν.

18 Når den nyser, stråler det frem lys, og dens øine er som morgenrødens øielokk.

Εις τον πταρνισμόν αυτού λάμπει φως, και οι οφθαλμοί αυτού είναι ως τα βλέφαρα της αυγής.

19 Bluss farer ut av dens gap, gnister spruter frem.

Εκ του στόματος αυτού εξέρχονται λαμπάδες καιόμεναι και σπινθήρες πυρός εξακοντίζονται.

20 Fra dens nesebor kommer røk som av en gryte som koker over siv.

Εκ των μυκτήρων αυτού εξέρχεται καπνός, ως εξ αγγείου κοχλάζοντος ή λέβητος.

21 Dens ånde tender kull i brand, og luer går ut av dens gap.

Η πνοή αυτού ανάπτει άνθρακας, και φλόξ εξέρχεται εκ του στόματος αυτού·

22 På dens hals har styrken sin bolig, og angsten springer foran den.

Εν τω τραχήλω αυτού κατοικεί δύναμις, και τρόμος προπορεύεται έμπροσθεν αυτού.

23 Dens doglapper sitter fast; de er som støpt på den og rører sig ikke.

Τα στρώματα της σαρκός αυτού είναι συγκεκολλημένα· είναι στερεά επ' αυτόν· δεν δύνανται να σαλευθώσιν.

24 Dens hjerte er fast som sten, fast som den underste kvernsten.

Η καρδία αυτού είναι στερεά ως λίθος· σκληρά μάλιστα ως η κάτω μυλόπετρα.

25 Når den hever sig, gruer helter; av redsel mister de sans og samling.

Ότε ανεγείρεται, φρίττουσιν οι δυνατοί, και εκ του φόβου παραφρονούσιν.

26 Rammes den med sverd, så biter det ikke på den, heller ikke lanse, pil eller kastespyd.

Η ρομφαία του συναπαντώντος αυτόν δεν δύναται να ανθέξη· η λόγχη, το δόρυ, ουδέ ο θώραξ.

27 Den akter jern som strå, kobber som ormstukket tre.

Θεωρεί τον σίδηρον ως άχυρον, τον χαλκόν ως ξύλον σαθρόν.

28 Buens sønn jager den ikke på flukt; slyngens stener blir som halm for den.

Τα βέλη δεν δύνανται να τρέψωσιν αυτόν εις φυγήν· αι πέτραι της σφενδόνης είναι εις αυτόν ως στυπίον.

29 Stridsklubber aktes som halm, og den ler av det susende spyd.

Τα ακόντια λογίζονται ως στυπίον· γελά εις το σείσμα της λόγχης.

30 På dens buk sitter skarpe skår, den gjør spor i dyndet som efter en treskeslede.

Οξείς λίθοι κοίτονται υποκάτω αυτού· υποστρόνει τα αγκυλωτά σώματα επί πηλού.

31 Den får dypet til å koke som en gryte; den får havet til å skumme som en salvekokers kjele.

Κάμνει την άβυσσον ως λέβητα να κοχλάζη· καθιστά την θάλασσαν ως σκεύος μυρεψού.

32 Efter den lyser dens sti; dypet synes å ha sølvhår.

Αφίνει οπίσω την πορείαν φωτεινήν· ήθελέ τις υπολάβει την άβυσσον ως πολιάν.

33 Det er intet på jorden som er herre over den; den er skapt til ikke å reddes.

Επί της γης δεν υπάρχει όμοιον αυτού, δεδημιουργημένον ούτως άφοβον.

34 Alt som er høit, ser den i øiet; den er en konge over alle stolte dyr.

Περιορά πάντα τα υψηλά· είναι βασιλεύς επί πάντας τους υιούς της υπερηφανίας.