Jobs 4

1 Da tok Elifas fra Teman til orde og sa:

Tedy odpowiedział Elifas Temańczyk, i rzekł:

2 Om en prøvde å tale et ord til dig, vilde du da ta det ille op? Men hvem kan vel holde sine ord tilbake?

Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?

3 Du har selv vist mange til rette, og maktløse hender styrket du;

Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.

4 dine ord reiste den snublende op, og synkende knær gjorde du sterke.

Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.

5 Men nu, når det gjelder dig selv, blir du utålmodig, når det rammer dig, blir du forferdet.

A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.

6 Er ikke din gudsfrykt din tillit, din ulastelige ferd ditt håp?

Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?

7 Tenk efter: Hvem omkom uskyldig, og hvor gikk rettskafne til grunne?

Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?

8 Efter det jeg har sett, har de som pløide urett og sådde nød, også høstet det.

Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.

9 De omkom for Guds ånde, og for hans vredes pust blev de til intet.

Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.

10 Løvens brøl og dens fryktelige røst hørtes ikke lenger, og ungløvenes tenner blev knust.

Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.

11 Løven omkom av mangel på rov, og løvinnens unger blev adspredt.

Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.

12 Og til mig stjal sig et ord; det lød for mitt øre som en hvisken,

Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.

13 under skiftende tanker ved nattlige syner, når dyp søvn faller på menneskene.

W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,

14 Frykt og beven kom over mig, så alle mine ben tok til å skjelve.

Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.

15 Og en ånd fór forbi mitt åsyn; hårene på mitt legeme reiste sig.

A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.

16 Den blev stående, men jeg skjelnet ikke klart hvorledes den så ut - det var en skikkelse som stod der for mine øine; jeg hørte en stille susen og en røst:

Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:

17 Er et menneske rettferdig for Gud, eller en mann ren for sin skaper?

Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?

18 Se, på sine tjenere stoler han ikke, og hos sine engler finner han feil,

Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;

19 hvor meget mere da hos dem som bor i hus av ler, og som har sin grunnvoll i støvet - de som knuses lettere enn møll.

Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.

20 Fra morgen til aften - så er de sønderslått; uten at nogen akter på det, går de til grunne for alltid.

Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.

21 Blir ikke teltsnoren dradd ut hos dem? De dør, men ikke i visdom.

Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.