Jobs 39

1 Kjenner du tiden når stengjetene føder, og gir du akt på hindenes veer?

Ammom kadi ti tiempo a panangipasngay dagiti atap a kalding kadagiti annakda kadagiti kabatbatoan? Makitam kadi ti panagipasngay dagiti ugsa kadagiti urbonda?

2 Teller du månedene til de skal bære, og vet du tiden når de føder?

Mabilangmo kadi ti bulan a panagsikogda? Ammom kadi ti tiempo ti panangispasngayda kadagiti urbonda?

3 De bøier sig, føder sine unger og blir fri for sine smerter.

Agrukobda ket ipasngayda ti urbonda, ken kalpasanna, malpasen ti rigat ti panaganakda.

4 Deres unger blir kraftige og vokser op ute på marken; de løper bort og kommer ikke tilbake til dem.

Pumigsa ken dumakkel dagiti urbonda kadagiti tay-ak; pumanawda ket saandan nga agsubli pay.

5 Hvem har gitt villeslet dets frihet, hvem løste dets bånd,

Siasino ti nangibulos iti atap nga asno? Siasino ti nangwarwar kadagiti tali ti atap nga asno,

6 det som jeg gav ørkenen til hus og saltmoen til bolig?

a ti pagtaenganna ket inaramidko idiay Arabah, ti balayna idiay naapgad a daga?

7 Det ler av byens ståk og styr; driverens skjenn slipper det å høre.

Katkatawaanna a lalaisen dagiti arimbangaw iti siudad; saanna a mangmangngeg ti pukkaw dagiti mangiturturong.

8 Hvad det leter op på fjellene, er dets beite, og det søker efter hvert grønt strå.

Agsursursor isuna kadagiti banbantay a kas pagarabanna; agbirbirok isuna sadiay kadagiti nalangto a ruot nga arabenda.

9 Har vel villoksen lyst til å tjene dig? Vil den bli natten over ved din krybbe?

Maragsakanto kadi ti atap a baka nga agserbi kenka? Umannugotto kadi daytoy nga agtalinaed iti kulluongmo?

10 Kan du binde villoksen med rep til furen? Vil den harve dalene efter dig?

Babaen iti maysa a tali, maiturongmo kadi ti atap a baka a mangarado kadagiti aradoen? Aradoenna kadi dagiti tanap para kenka?

11 Kan du stole på den, fordi dens kraft er så stor, og kan du overlate den ditt arbeid?

Pagtalkam kadi isuna gapu ta kasta unay ti pigsana? Ibatim kadi ti trabahom kenkuana nga aramidenna?

12 Kan du lite på at den fører din grøde hjem, og at den samler den til din treskeplass?

Agtalekka kadi kenkuana a mangipan iti trigom iti pangtaengam, a mangummong kadagiti trigo iti paggirikam?

13 Strutsen flakser lystig med vingene; men viser dens vinger og fjær moderkjærlighet?

Sitatangsit nga agpayakpak dagiti payyak dagiti abestrus, ngem isuda kadi dagiti dadakkel a dutdot ken babassit a dutdot ti ayat?

14 Nei, den overlater sine egg til jorden og lar dem opvarmes i sanden,

Ta ibatbatina dagiti itlogna iti daga, ken baybay-anna ida a mapudpudotan iti tapok;

15 og den glemmer at en fot kan klemme dem itu, og markens ville dyr trå dem i stykker.

malipatanna nga amangan no mapayatan dagitoy ket marumekda wenno amangan no mabaddekkan dagitoy dagiti narungsot nga ayup.

16 Den er hård mot sine unger, som om de ikke var dens egne; den er ikke redd for at dens møie skal være spilt.

Naranggas isuna kadagiti piyyekna a kasla saanna ida a piyyek; saan a mabuteng isuna nga amangan no maawanan ti serbi ti nagbannoganna,

17 For Gud nektet den visdom og gav den ingen forstand.

gapu ta inikkat ti Dios kenkuana ti sirib ken saanna nga inikkan isuna iti pannakaawat.

18 Men når den flakser i været, ler den av hesten og dens rytter.

No tumaray isuna a sipapartak, katkatawaanna a lalaisen ti kabalyo ken ti nakasakay iti daytoy.

19 Gir du hesten styrke? Klær du dens hals med bevrende man?

Intedmo kadi iti kabalio ti pigsana? Binaduam kadi ti tengngedna iti buok nga agallo-allon?

20 Lar du den springe som gresshoppen? Dens stolte fnysen er forferdelig.

Napalagtom kadi isunan a kasla dudon? Nakabutbuteng ti kinapigsa ti panagbang-esna.

21 Den skraper i jorden og gleder sig ved sin kraft; så farer den frem mot væbnede skarer.

Sipipigsa a mangkurob ken agragrag-o isuna iti pigsanna; agdardaras isuna a mangsabat kadagiti igam.

22 Den ler av frykten og forferdes ikke, og den vender ikke om for sverd.

Um-umsienna ti buteng ken saan isuna a maupay; saanna a taltallikudan ti kampilan.

23 Over den klirrer koggeret, blinkende spyd og lanse.

Kumalangiking ti kaluban a maitupatupa iti sikiganna, agraman dagiti sumilapsilap a gayang ken pika.

24 Med styr og ståk river den jorden op, og den lar sig ikke stagge når krigsluren lyder.

Tiltilmonenna ti daga babaen iti kinarungsot ken pungtot; saan isuna a makatalna iti panaguni ti trumpeta.

25 Hver gang luren lyder, sier den: Hui! Og langt borte værer den striden, høvedsmenns tordenrøst og hærskrik.

Tunggal aguni dagiti trumpeta, kunkunaenna, 'Aha!' Maang-angotna ti gubat iti adayo—-dagiti umarimbangaw a pukkaw dagiti opisial ken dagiti ikkis.

26 Skyldes det din forstand at høken svinger sig op og breder ut sine vinger mot Syden?

Babaen kadi iti siribmo nga agampayag ti kali, nga iyunnatna dagiti payyakna para iti abagatan?

27 Er det på ditt bud at ørnen flyver så høit, og at den bygger sitt rede oppe i høiden?

Gapu kadi kadagiti bilinmo isu a tumayab ken agumok ti agila kadagiti nangato a lugar?

28 Den bor på berget og har nattely der, på tind og nut.

Agnanaed isuna kadagiti rangkis ken ar-aramidenna ti pagtaengana kadagiti tuktok dagiti rangkis, a maysa a sarikedked?

29 Derfra speider den efter føde; langt bort skuer dens øine.

Manipud sadiay agbirbirok isuna iti sippayutenna; makitana dagitoy manipud iti adayo.

30 Dens unger drikker blod, og hvor der er lik, der er den.

Uminum met dagiti piyyekna iti dara; no sadino ti ayan dagiti napapatay a tattao, adda isuna sadiay.”