Jobs 37

1 Ja, over dette forferdes mitt hjerte og hopper i mitt bryst.

A nad tem zdumiewa się serce moje, i porusza się z miejsca swego.

2 Hør, hør braket av hans røst og det drønn som går ut av hans munn!

Słuchajcie z pilnością grzmienia głosu jego, i dźwięku który wychodzi z ust jego.

3 Under hele himmelen lar han det fare, og han sender sitt lys til jordens ytterste ender.

Pod wszystkiem niebem prosto go wypuszcza, a światłość jego po wszystkich kończynach ziemi.

4 Efterpå brøler røsten, han tordner med sin veldige røst; han holder ikke lynene tilbake når hans røst lar sig høre.

Za nią wnet huczy dźwiękiem, grzmi głosem zacności swojej, i nie odkłada innych rzeczy, gdy bywa słyszany głos jego.

5 Gud tordner underfullt med sin røst; han gjør storverk, og vi forstår dem ikke.

Dziwnie Bóg grzmi głosem swoim; sprawuje rzeczy tak wielkie, że ich rozumieć nie możemy.

6 Han sier til sneen: Fall til jorden! - og likeså til skyllregnet, sitt sterke skyllregn.

Bo mówi do śniegu: Padaj na ziemię; także i do deszczu wolnego, i do deszczu gwałtownego.

7 Hvert menneskes hånd forsegler han, forat alle mennesker som han har skapt, må komme til å kjenne ham.

Rękę wszystkich ludzi zawiera, aby nikt z ludzi nie doglądał roboty swojej.

8 Da går de ville dyr inn i sine huler, og de holder sig i sine hi.

Tedy zwierz wchodzi do jaskini, a w jamach swoich zostaje.

9 Fra Sydens innerste kammer kommer storm, og med nordenvinden kommer kulde.

Wicher z skrytych miejsc wychodzi, a zima z wiatrów północnych.

10 Av Guds ånde kommer is, og brede vann bindes.

Tchnieniem swojem Bóg czyni lód, tak iż się szerokość wód ściska.

11 Med væte fyller han skyen, og han spreder sine lynskyer,

Także dla pokropienia ziemi obciąża obłok, i rozpędza chmurę światłem swojem.

12 og de svinger hit og dit, efter som han leder dem, forat de skal utføre alt det han byder dem, over den vide jord;

A ten się obraca w koło według rady jego, aby czynił wszystko, co Bóg rozkaże, na oblicze okręgu ziemskiego.

13 enten til tukt, når det er til gagn for hans jord, eller til velsignelse lar han dem komme.

A czyni to Bóg, że się stawia bądź na skaranie, bądź dla pożytku ziemi swojej, bądź dla jakiej dobroczynności.

14 Vend ditt øre til dette, Job! Stå stille og gi akt på Guds under!

Słuchajże tego pilnie, Ijobie! zastanów się, a uważaj dziwne sprawy Boże.

15 Forstår du hvorledes Gud styrer dem og lar sine skyers lyn blinke frem?

Izali wiesz, kiedy co Bóg stanowi o tych rzeczach? albo gdy ma rozjaśnić światło obłoku swego?

16 Forstår du hvorledes skyene svever om i luften, forstår du den Allvitendes under,

Izali wiesz, co za waga obłoków? Izali wiesz cuda Doskonałego we wszelakiej umiejętności?

17 du hvis klær blir varme når jorden ligger og dormer i sønnenvind?

Wieszże, jako cię szaty twoje ogrzewają, gdy ucisza ziemię od południa?

18 Kan du med ham spenne ut himmelen, så fast som et speil av støpt metall?

Izażeś z nim rozpościerał niebiosa, które są trwałe, a zwierciadłu odlewanemu podobne?

19 Lær oss hvad vi skal si til ham! Vi kan ikke fremføre noget for bare mørke.

Ukażże nam, co mu mamy powiedzieć; bo nie możemy sporządzić słów dla ciemności.

20 Skal det fortelles ham at jeg vil tale med ham? Har nogen sagt at han ønsker sin egen undergang?

Izali mu kto odniesie to, cobym mówił? I owszem, gdyby to kto przedłożył, byłby pewnie pożarty.

21 Og nu, menneskene ser ikke lyset, enda det skinner klart på himmelen, og en vind er faret frem og har renset den.

Wszak teraz nie mogą ludzie patrzyć i na światło, gdy jest jasne na obłokach, gdy wiatr przechodzi, i przeczyszcza je.

22 Fra Norden kommer gull; om Gud er der en forferdende herlighet.

Od północy jako złoto przychodzi, ale w Bogu straszniejsza jest chwała.

23 Den Allmektige finner vi ikke, han som er så stor i makt; men retten og den strenge rettferdighet krenker han ikke.

Wszechmogący jest, doścignąć go nie możemy; wielki w mocy, wszakże sądem i ostrą sprawiedliwością ludzi nie trapi.

24 Derfor frykter menneskene ham; men han enser ikke nogen selvklok mann.

Przetoż boją się go ludzie; nie ma względu na żadnego, by też był i najmędrszy.