Jobs 37

1 Ja, over dette forferdes mitt hjerte og hopper i mitt bryst.

之がためにわが心わななき その處を動き離る

2 Hør, hør braket av hans røst og det drønn som går ut av hans munn!

神の聲の響およびその口より出る轟聲を善く聽け

3 Under hele himmelen lar han det fare, og han sender sitt lys til jordens ytterste ender.

これを天が下に放ち またその電光を地の極にまで至らせたまふ

4 Efterpå brøler røsten, han tordner med sin veldige røst; han holder ikke lynene tilbake når hans røst lar sig høre.

その後聲ありて打響き 彼威光の聲を放ちて鳴わたりたまふ その御聲聞えしむるに當りては電光を押へおきたまはず

5 Gud tordner underfullt med sin røst; han gjør storverk, og vi forstår dem ikke.

神奇しくも御聲を放ちて鳴わたり 我儕の知ざる大なる事を行ひたまふ

6 Han sier til sneen: Fall til jorden! - og likeså til skyllregnet, sitt sterke skyllregn.

かれ雪にむかひて地に降れと命じたまふ 雨すなはちその權能の大雨にも亦しかり

7 Hvert menneskes hånd forsegler han, forat alle mennesker som han har skapt, må komme til å kjenne ham.

斯かれ一切の人の手を封じたまふ 是すべての人にその御工作を知しめんがためなり

8 Da går de ville dyr inn i sine huler, og de holder sig i sine hi.

また獸は穴にいりてその洞に居る

9 Fra Sydens innerste kammer kommer storm, og med nordenvinden kommer kulde.

南方の密室より暴風きたり 北より寒氣きたる

10 Av Guds ånde kommer is, og brede vann bindes.

神の氣吹によりて氷いできたり 水の寛狹くせらる

11 Med væte fyller han skyen, og han spreder sine lynskyer,

かれ水をもて雲に搭載せまた電光の雲を遠く散したまふ

12 og de svinger hit og dit, efter som han leder dem, forat de skal utføre alt det han byder dem, over den vide jord;

是は神の導引によりて週る 是は彼の命ずるところを盡く世界の表面に爲んがためなり

13 enten til tukt, når det er til gagn for hans jord, eller til velsignelse lar han dem komme.

その之を來らせたまふは或は懲罰のため あるひはその地のため 或は恩惠のためなり

14 Vend ditt øre til dette, Job! Stå stille og gi akt på Guds under!

ヨブよ是を聽け 立ちて神の奇妙き工作を考へよ

15 Forstår du hvorledes Gud styrer dem og lar sine skyers lyn blinke frem?

神いかに是等に命を傳へその雲の光明をして輝かせたまふか汝これを知るや

16 Forstår du hvorledes skyene svever om i luften, forstår du den Allvitendes under,

なんぢ雲の平衡知識の全たき者の奇妙き工作を知るや

17 du hvis klær blir varme når jorden ligger og dormer i sønnenvind?

南風によりて地の穩かになる時なんぢの衣服は熱くなるなり

18 Kan du med ham spenne ut himmelen, så fast som et speil av støpt metall?

なんぢ彼とともに彼の堅くして鑄たる鏡のごとくなる蒼穹を張ることを能せんや

19 Lær oss hvad vi skal si til ham! Vi kan ikke fremføre noget for bare mørke.

われらが彼に言ふべき事を我らに教へよ 我らは暗昧して言詞を列ぬること能はざるなり

20 Skal det fortelles ham at jeg vil tale med ham? Har nogen sagt at han ønsker sin egen undergang?

われ語ることありと彼に告ぐべけんや 人あに滅ぼさるることを望まんや

21 Og nu, menneskene ser ikke lyset, enda det skinner klart på himmelen, og en vind er faret frem og har renset den.

人いまは雲霄に輝やく光明を見ること能はず 然れど風きたりて之を吹清む

22 Fra Norden kommer gull; om Gud er der en forferdende herlighet.

北より黄金いできたる 神には畏るべき威光あり

23 Den Allmektige finner vi ikke, han som er så stor i makt; men retten og den strenge rettferdighet krenker han ikke.

全能者はわれら測りきはむることを得ず 彼は能おほいなる者にいまし審判をも公義をも抂たまはざるなり

24 Derfor frykter menneskene ham; men han enser ikke nogen selvklok mann.

この故に人々かれを畏る 彼はみづから心に有智とする者をかへりみたまはざるなり