Jobs 31
1 En pakt hadde jeg gjort med mine øine, at jeg ikke skulde se på en jomfru.
Zawarłem przymierze ze swoimi oczami; jak mógłbym więc myśleć o pannie?
2 Hvad lodd vilde jeg ellers få av Gud i himmelen, eller hvad arv av den Allmektige i det høie?
Jaki bowiem byłby dział od Boga z góry? I jakie byłoby dziedzictwo od Wszechmocnego z wysoka?
3 Rammer ikke fordervelse den urettferdige, og ulykke dem som gjør det onde?
Czy zatracenie nie jest [przygotowane] dla niegodziwych i sroga pomsta dla czyniących nieprawość?
4 Ser ikke han mine veier, og teller han ikke alle mine skritt?
Czyż on nie widzi moich dróg i nie liczy wszystkich moich kroków?
5 Dersom jeg har faret frem med falskhet, og min fot har hastet til svik
Jeśli postępowałem kłamliwie, jeśli moja noga spieszyła się do oszustwa;
6 - la Gud veie mig på rettferds vektskål, og han skal se at jeg er uten skyld -
To niech zważy mnie na wadze sprawiedliwej i niech Bóg pozna moją prawość.
7 dersom mine skritt har bøid av fra veien, og mitt hjerte har fulgt mine øine, og dersom der er nogen flekk på mine hender,
Jeśli moja noga zboczyła z drogi i moje serce poszło za moimi oczami, i jeśli jakaś zmaza przylgnęła do moich rąk;
8 gid da en annen må ete det jeg har sådd, og gid det jeg har plantet, må rykkes op med rot!
Wtedy niech ja sieję, a inny spożywa, niech moje latorośle będą wykorzenione.
9 Dersom mitt hjerte har latt sig dåre for en kvinnes skyld, og jeg har luret ved min næstes dør,
Jeśli moje serce uwiodła kobieta i jeśli czyhałem pod drzwiami swego bliźniego;
10 gid da min hustru må male korn for en annen, og andre menn bøie sig over henne!
To niech moja żona mieli innemu i niech inni się nad nią schylają.
11 For slikt er en skjenselsdåd, det er en misgjerning, hjemfalt til dom;
[Jest] to bowiem haniebny czyn, karygodna nieprawość;
12 det er en ild som fortærer like til avgrunnen; alt mitt gods skulde den gjøre ende på.
To jest ogień, który pożera aż do zatracenia i może wykorzenić cały mój dobytek.
13 Har jeg krenket min træls og min trælkvinnes rett, når de hadde nogen trette med mig?
Jeśli zlekceważyłem sprawę swojego sługi albo swojej służącej, gdy wiedli spór ze mną;
14 Hvad skulde jeg da gjøre om Gud stod op, og hvad skulde jeg svare ham om han gransket saken?
Co zrobię, gdy Bóg powstanie? Gdy mnie nawiedzi, co mu odpowiem?
15 Har ikke han som skapte mig i mors liv, skapt også dem, og har ikke en og den samme dannet oss i mors liv?
Czy ten, który mnie stworzył w łonie, nie stworzył też jego? Czy nie on jeden ukształtował nas w łonie?
16 Har jeg nektet fattigfolk det de ønsket, og latt enkens øine tæres bort?
Jeśli odmówiłem prośbie ubogich i jeśli zasmuciłem oczy wdowy;
17 Har jeg ett mitt brød alene, så den farløse ikke fikk ete av det?
Jeśli sam jadłem swoją kromkę [i] nie jadła z niej sierota;
18 Nei, fra min ungdom av vokste han op hos mig som hos en far, og fra min mors liv av førte jeg henne ved hånden.
(Od swojej młodości bowiem wychowywałem ją jak ojciec, a od łona swojej matki prowadziłem [wdowę]);
19 Har jeg kunnet se en ulykkelig uten klær eller en fattig uten et plagg å ha på sig?
Jeśli widziałem ginącego z powodu braku ubrania albo biedaka bez okrycia;
20 Måtte ikke hans lender velsigne mig, fordi han fikk varme sig med ull av mine får?
Jeśli jego biodra nie błogosławiły mi dlatego, że się zagrzał wełną moich owiec;
21 Har jeg løftet min hånd mot den farløse, fordi jeg var viss på å få medhold i retten?
Jeśli podniosłem rękę przeciwko sierocie, gdy widziałem w bramie swoją pomoc;
22 Gid da min skulder må falle fra sitt ledd, og min arm bli brutt løs fra sin skål!
Wtedy niech odpadnie mój bark od karku, a niech moje ramię wyjdzie ze stawu.
23 For Guds straff fylte mig med redsel, og mot hans velde maktet jeg intet.
Bałem się bowiem klęski od Boga, a przed jego majestatem nie mógłbym [się ostać].
24 Har jeg satt mitt håp til gullet og sagt til gullklumpen: Du er min tillit?
Jeśli pokładałem w złocie swoją nadzieję, a do czystego złota mówiłem: [Ty jesteś] moją ufnością;
25 Har jeg gledet mig fordi min rikdom blev stor, og fordi min hånd vant mig meget gods?
Jeśli radowałem się ze swojego wielkiego bogactwa i [tego], że moja ręka nabyła wiele;
26 Når jeg så sollyset, hvorledes det strålte, og månen, hvor herlig den skred frem,
Jeśli patrzyłem na słońce, gdy świeciło, i na księżyc, gdy sunął wspaniale;
27 blev da mitt hjerte dåret i lønndom, så jeg sendte dem håndkyss?
A moje serce dało się uwieść potajemnie i moje usta całowały moją rękę;
28 Nei, også det vilde være en misgjerning, hjemfalt til dom; for da hadde jeg fornektet Gud i det høie.
I to byłaby nieprawość karygodna, bo zaparłbym się Boga z wysoka.
29 Har jeg gledet mig ved min fiendes uferd og jublet når ulykken rammet ham?
Jeśli cieszyłem się z upadku tego, który mnie nienawidzi, jeśli wyniosłem się, gdy mu się źle wiodło;
30 Nei, jeg tillot ikke min munn å synde ved å forbanne ham og ønske ham døden.
(Nawet nie pozwoliłem zgrzeszyć swoim ustom, pragnąc przekleństwa na jego duszy);
31 Må ikke mine husfolk vidne at enhver fikk mette sig ved mitt bord?
Czy ludzie z mojego namiotu nie mówili: Obyśmy mieli z jego mięsa! Nie możemy się najeść.
32 Aldri måtte en fremmed ligge utenfor mitt hus om natten; jeg åpnet mine dører for den veifarende.
Obcy nie nocował na dworze, swoje drzwi otwierałem podróżnemu.
33 Har jeg, som mennesker pleier, skjult mine synder og dulgt min misgjerning i min barm,
Jeśli ukrywałem swoje przestępstwa jak Adam i chowałem w zanadrzu swoją nieprawość;
34 fordi jeg fryktet den store mengde og var redd for de fornemme slekters forakt, så jeg tidde stille og ikke gikk ut av min dør?
Czy strach przed wielką zgrają albo pogarda bliskich przeraziły mnie, abym milczał i nie wychodził [za] drzwi?
35 Å, om jeg hadde nogen som vilde høre på mig! Se, her er min underskrift, la den Allmektige svare mig! Å, om jeg hadde det skrift min motpart har satt op!
Obym miał kogoś, kto by mnie wysłuchał! Oto moja prośba, [aby] Wszechmogący odpowiedział mi i aby mój wróg napisał księgę.
36 Sannelig, jeg skulde ta det på min skulder, jeg skulde feste det til mitt hode som en krone;
Czy nie nosiłbym jej na swoim ramieniu i nie przywiązałbym jej sobie [jak] koronę?
37 jeg skulde gjøre ham regnskap for alle mine skritt, som en fyrste skulde jeg møte ham.
Oznajmiłbym mu liczbę swoich kroków; zbliżyłbym się do niego jak książę.
38 Dersom min aker skriker over mig, og alle dens furer gråter,
Jeśli moja ziemia wołała przeciwko mnie, jeśli razem z nią płakały jej bruzdy;
39 dersom jeg har fortæret dens grøde uten betaling og utslukket dens eiers liv,
Jeśli spożywałem z jej plonów bez zapłaty, jeśli jej właścicieli pozbawiłem życia;
40 gid det da må vokse torner på min aker istedenfor hvete og ugress istedenfor bygg! Her ender Jobs ord.
Niech rosną ciernie zamiast pszenicy i sam kąkol zamiast jęczmienia. Skończyły się słowa Hioba.
