Jobs 3

1 Derefter oplot Job sin munn og forbannet den dag han blev født.

Potem Hiob otworzył swoje usta i przeklinał swój dzień.

2 Job tok til orde og sa:

Hiob odezwał się i zawołał:

3 Til grunne gå den dag da jeg blev født, og den natt som sa: Et guttebarn er undfanget!

Niech zginie dzień, w którym się urodziłem, i noc, [w którą] powiedziano: Poczęty mężczyzna.

4 Måtte den dag bli til mørke! Måtte Gud i det høie ikke spørre efter den, og intet lys stråle over den!

Niech ten dzień stanie się ciemnością, niech o niego nie troszczy się Bóg z wysokości i nie oświetla go światłość.

5 Gid mørke og dødsskygge må kreve den tilbake, gid skyer må leire sig over den, gid alt som gjør en dag mørk, må skremme den!

Niech go pokryje ciemność i cień śmierci, niech go ogarnie obłok i przerazi mrok dnia.

6 Den natt - måtte mulm ta den! Den glede sig ikke blandt årets dager, den komme ikke med i måneders tall!

Niech tą nocą zawładnie ciemność, niech nie będzie liczona wśród dni roku [i] nie wejdzie w liczbę miesięcy.

7 Ja, ufruktbar bli den natt! Aldri lyde det jubel i den!

Niech ta noc będzie samotna, niech nie będzie w niej radosnego śpiewu.

8 Måtte de som forbanner dager, ønske ondt over den, de som er kyndige i å mane frem Leviatan!

Niech przeklną ją ci, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi podnieść swój lament.

9 Gid dens demrings stjerner må bli mørke! La den vente på lys, uten at det kommer! Måtte den aldri skue morgenrødens øielokk -

Niech gwiazdy zaćmią się [o] zmierzchu, niech nie doczeka się światła ani nie zobaczy zorzy porannej;

10 fordi den ikke stengte døren til min mors liv og skjulte møie for mine øine.

Bo nie zamknęła drzwi łona mej [matki] i nie ukryła smutku przed moimi oczami.

11 Hvorfor døde jeg ikke i mors liv? Hvorfor utåndet jeg ikke straks i fødselsstunden?

Czemu nie umarłem w łonie? [Czemu] nie zginąłem, kiedy wyszedłem z łona?

12 Hvorfor tok knær imot mig, og hvorfor bryster som jeg kunde die?

Czemu przyjęły mnie kolana? Czemu [przyjęły mnie] piersi, abym mógł [je] ssać?

13 For da kunde jeg nu ligge og hvile; jeg kunde sove og hadde da ro -

Teraz bowiem leżałbym i trwał w spokoju, spałbym i odpoczywał;

14 sammen med konger og jordens styrere, som bygget sig ruiner,

Z królami i z doradcami ziemi, którzy sobie budowali opustoszałe miejsca;

15 eller med fyrster som eide gull, som fylte sine hus med sølv;

Albo z książętami, którzy mieli złoto i napełnili swe domy srebrem;

16 eller jeg var nu ikke til, likesom et nedgravd, ufullbåret foster, lik barn som aldri så lyset.

Albo [czemu] nie stałem się jak ukryty, martwy płód, jak niemowlęta, [które] nie widziały światła?

17 Der har de ugudelige holdt op å rase, og der hviler de trette.

Tam bezbożni przestają straszyć, tam pozbawieni siły odpoczywają.

18 Der har alle fanger ro, de hører ikke driverens røst.

Tam więźniowie razem wypoczywają i nie słyszą głosu ciemięzcy.

19 Liten og stor er der like, og trælen er fri for sin herre.

Mały i wielki [są] tam sobie równi i niewolnik jest wolny od swego pana.

20 Hvorfor gir han den lidende lys, og liv til dem som bærer sorg i sitt hjerte,

Czemu nędznemu dane jest światło, a życie [tym], którzy są rozgoryczeni na duszy;

21 dem som venter på døden uten at den kommer, og som leter efter den ivrigere enn efter skjulte skatter,

Którzy z tęsknotą wypatrują śmierci, a [ta] nie przychodzi, choć jej szukają pilniej niż ukrytych skarbów;

22 dem som gleder sig like til jubel, som fryder sig når de finner en grav -

Którzy wielce się radują i cieszą, kiedy grób znajdują?

23 til den mann hvis vei er skjult for ham, og som Gud har stengt for på alle kanter?

[Czemu dane jest światło] człowiekowi, którego droga jest ukryta i którego Bóg osaczył?

24 For mine sukk er blitt mitt daglige brød, og mine klager strømmer som vannet.

Kiedy bowiem mam jeść, przychodzi moje wzdychanie, a moje jęki rozchodzą się jak woda;

25 For alt det fryktelige jeg reddes for, det rammer mig, og det jeg gruer for, det kommer over mig.

Bo to, czego się bałem, spotkało mnie, a to, czego się obawiałem, spadło na mnie.

26 Jeg har ikke fred, ikke ro, ikke hvile - det kommer alltid ny uro.

Nie byłem bezpieczny, nie miałem spokoju ani odpoczynku, a jednak nadeszła trwoga.