Jobs 27

1 Og Job blev ved å fremføre sin visdomstale og sa:

ایوب بحث خود را ادامه داده گفت:

2 Så sant Gud lever, som har tatt min rett fra mig, den Allmektige, som har voldt mig bitter sorg

به خدای زندهٔ قادر مطلق که حق مرا پایمال کرده و زندگیم را تلخ نموده است قسم می‌خورم

3 - for ennu er hele mitt livspust i mig og den Allmektiges ånde i min nese -:

که تا زمانی که زنده‌ام و خدا به من نفس می‌دهد

4 Mine leber taler ikke urett, og min tunge taler ikke svik.

حرف نادرست از دهانم خارج نشود و با زبانم دروغی نگویم.

5 Det være langt fra mig å gi eder rett! Inntil jeg opgir ånden, lar jeg ikke min brødefrihet tas fra mig.

من به هیچ وجه حرفهای شما را تصدیق نمی‌کنم؛ و تا روزی که بمیرم به بی‌گناهی خود سوگند یاد می‌کنم.

6 Jeg holder fast på min rettferdighet og slipper den ikke; mitt hjerte laster mig ikke for nogen av mine dager.

بارها گفته‌ام و باز هم می‌گویم که من گناهکار نیستم. تا آخر عمرم وجدانم پاک و راحت است.

7 La min fiende stå der som en ugudelig, og min motstander som en urettferdig!

دشمنان من که با من مخالفت می‌کنند مانند بدکاران و خطاکاران مجازات خواهند شد.

8 For hvad håp har den gudløse, når Gud avskjærer hans liv, når han tar hans sjel fra ham?

آدم شرور وقتی که خدا او را نابود می‌کند و جانش را می‌گیرد، چه امیدی دارد؟

9 Hører vel Gud hans skrik når trengsel kommer over ham?

هنگامی که بلایی به سرش بیاید خدا به فریادش نخواهد رسید،

10 Eller kan han glede sig i den Allmektige, kan han påkalle Gud til enhver tid?

زیرا او از خدای قادرمطلق لذت نمی‌برد و جز به هنگام سختی به او روی نمی‌آورد.

11 Jeg vil lære eder om Guds hånd; jeg vil ikke dølge hvad den Allmektige har i sinne.

من دربارهٔ اعمال خدای قادر مطلق و قدرت او، بدون کم و کاست به شما تعلیم خواهم داد.

12 I har jo alle selv sett det; hvorfor fører I da så tom en tale?

اما در واقع احتیاجی به تعلیمات من ندارید، زیرا خود شما هم به اندازهٔ من دربارهٔ خدا می‌دانید؛ پس چرا همهٔ این حرفهای پوچ و بی‌اساس را به من می‌زنید؟

13 Dette er det ugudelige menneskes lodd hos Gud og den arv som voldsmennene får av den Allmektige:

این است سرنوشتی که خدای قادر مطلق برای گناهکاران تعیین کرده است:

14 Får han mange barn, så er de hjemfalt til sverdet; hans ætlinger får ikke brød å mette sig med.

هر چند شخص گناهکار فرزندان زیادی داشته باشد، آنها یا در جنگ می‌میرند و یا از گرسنگی تلف می‌شوند.

15 De av dem som slipper unda, legges i graven ved pest, og enkene holder ikke sørgefest over dem.

آنان هم که از جنگ و گرسنگی جان به در ببرند، بر اثر بیماری و بلا به گور خواهند رفت و حتی زنانشان هم برای ایشان عزاداری نخواهند کرد.

16 Når han dynger op sølv som støv og samler sig klær som lere,

هر چند گناهکاران مثل ریگ پول جمع کنند و صندوق خانه‌هایشان را پر از لباس کنند

17 så blir det de rettferdige som klær sig med det han har samlet, og sølvet skal de skyldfrie dele.

ولی عاقبت درستکاران آن لباسها را خواهند پوشید و پول آنها را بین خود تقسیم خواهند کرد.

18 Som møllet har han bygget sitt hus og som den hytte en markvokter lager sig.

خانه‌ای که شخص شرور بسازد مانند تار عنکبوت و سایبان دشتبان، بی‌دوام خواهد بود.

19 Rik legger han sig, og intet er tatt bort; han slår sine øine op, og det er der ikke.

او ثروتمند به رختخواب می‌رود، اما هنگامی که بیدار می‌شود می‌بیند تمامی مال و ثروتش از دست رفته است.

20 Som en vannflom innhenter redsler ham, om natten fører en storm ham bort.

ترس مانند سیل او را فرا می‌گیرد و طوفان در شب او را می‌بلعد.

21 Østenvinden løfter ham op, så han farer avsted, og den blåser ham bort fra hans sted.

باد شرقی او را برده، از خانه‌اش دور می‌سازد،

22 Gud skyter sine piler mot ham og sparer ham ikke; for hans hånd flyr han i hast.

و با بی‌رحمی بر او که در حال فرار است می‌وزد.

23 Folk klapper i hendene og håner ham og piper ham bort fra hans sted.

مردم از بلایی که بر سر او آمده است شاد می‌شوند و از هر سو او را استهزا می‌کنند.