Jobs 27

1 Og Job blev ved å fremføre sin visdomstale og sa:

Iyyoob haasaa isaa itti fufee akkana jedhe:

2 Så sant Gud lever, som har tatt min rett fra mig, den Allmektige, som har voldt mig bitter sorg

“Dhugaa Waaqa jiraataa murtii qajeelaa na dhowwate, Waaqa Waan Hunda Dandaʼu kan lubbuu koo hadheesse sanaa,

3 - for ennu er hele mitt livspust i mig og den Allmektiges ånde i min nese -:

hamma lubbuun na keessa jirtutti, hamma hafuurri Waaqaa funyaan koo keessa jirutti,

4 Mine leber taler ikke urett, og min tunge taler ikke svik.

afaan koo hammina hin dubbatu; arrabni koos nama hin gowwoomsu.

5 Det være langt fra mig å gi eder rett! Inntil jeg opgir ånden, lar jeg ikke min brødefrihet tas fra mig.

Isin qajeeltota jechuu, Waaqni ana irraa haa fagaatu; ani hamman duʼutti amanamummaa koo hin dhiisu.

6 Jeg holder fast på min rettferdighet og slipper den ikke; mitt hjerte laster mig ikke for nogen av mine dager.

Qajeelummaa koo jabeessee nan qabadha; gadis hin dhiisu; bara jireenya kootii guutuu qalbiin koo na hin komattu.

7 La min fiende stå der som en ugudelig, og min motstander som en urettferdig!

“Diinni koo akka nama hamaa, mormituun koo akka nama jalʼaa haa taʼu!

8 For hvad håp har den gudløse, når Gud avskjærer hans liv, når han tar hans sjel fra ham?

Yommuu Waaqni lubbuu isaa isa irraa fudhatee isa balleessutti, namni Waaqaaf hin bulle abdii maalii qaba?

9 Hører vel Gud hans skrik når trengsel kommer over ham?

Yeroo rakkinni isatti dhufutti, Waaqni iyya isaa ni dhagaʼaa?

10 Eller kan han glede sig i den Allmektige, kan han påkalle Gud til enhver tid?

Inni Waaqa Waan Hunda Dandaʼutti ni gammadaa? Yeroo hundas Waaqa waammataa?

11 Jeg vil lære eder om Guds hånd; jeg vil ikke dølge hvad den Allmektige har i sinne.

“Ani waaʼee harka Waaqaa isin nan barsiisa; waan Waaqa Waan Hunda Dandaʼu bira jirus isin hin dhoksu.

12 I har jo alle selv sett det; hvorfor fører I da så tom en tale?

Hundi keessan waan kana argitaniirtu; yoos haasaan faayidaa hin qabne kun maali?

13 Dette er det ugudelige menneskes lodd hos Gud og den arv som voldsmennene får av den Allmektige:

“Carraan Waaqni nama hamaaf qoode, dhaalli namni jalʼaan Waaqa Waan Hunda Dandaʼu irraa argatu kana:

14 Får han mange barn, så er de hjemfalt til sverdet; hans ætlinger får ikke brød å mette sig med.

Ijoolleen isaa akka malee baayʼatan iyyuu goraadeetu isaan eeggata; sanyiin isaas waan nyaatee quufu hin qabaatu.

15 De av dem som slipper unda, legges i graven ved pest, og enkene holder ikke sørgefest over dem.

Hambaa isaa dhaʼichatu awwaala; niitonni isaaniis hin booʼaniif.

16 Når han dynger op sølv som støv og samler sig klær som lere,

Inni meetii akkuma biyyootti tuullatee uffata immoo akkuma supheetti kuufatu illee,

17 så blir det de rettferdige som klær sig med det han har samlet, og sølvet skal de skyldfrie dele.

waan inni kuufate nama qajeelaatu uffata; meetii isaa illee nama balleessaa hin qabnetu qooddata.

18 Som møllet har han bygget sitt hus og som den hytte en markvokter lager sig.

Manni inni ijaaru akkuma mana dholdholee ti; akkuma daasii eegduun ijaaruu ti.

19 Rik legger han sig, og intet er tatt bort; han slår sine øine op, og det er der ikke.

Inni utuma qabeenya qabuu dhaqee ciisa; garuu itti hin deebiʼu; yeroo inni ija banatutti, qabeenyi isaa hundi hin jiru.

20 Som en vannflom innhenter redsler ham, om natten fører en storm ham bort.

Sodaan akkuma lolaa isa irra garagala; bubbeen hamaan immoo halkaniin isa fudhatee sokka.

21 Østenvinden løfter ham op, så han farer avsted, og den blåser ham bort fra hans sted.

Bubbeen baʼa biiftuu isa fudhata; innis hin argamu; bubbeen sunis lafa inni jiru irraa isa haxaaʼa.

22 Gud skyter sine piler mot ham og sparer ham ikke; for hans hånd flyr han i hast.

Inni humna bubbee jalaa baʼuuf jedhee baqata; bubbeen sunis gara laafina tokko malee itti of darbata.

23 Folk klapper i hendene og håner ham og piper ham bort fra hans sted.

Harka isaa dhadhaʼee itti qoosa; afuufees iddoo isaatii isa balleessa.”