Jobs 27

1 Og Job blev ved å fremføre sin visdomstale og sa:

Na Job el fahk,

2 Så sant Gud lever, som har tatt min rett fra mig, den Allmektige, som har voldt mig bitter sorg

“Nga fulahk ke Inen God moul su Kulana, Su tia lela nununku suwohs in orek nu sik, a El ase nu sik sie moul na upa —

3 - for ennu er hele mitt livspust i mig og den Allmektiges ånde i min nese -:

Ke lusenna pacl ma God El ase momong nu sik,

4 Mine leber taler ikke urett, og min tunge taler ikke svik.

Ngoasrok ac fah tiana fahk kutena ma koluk, Ac louk ac fah tiana kikiap.

5 Det være langt fra mig å gi eder rett! Inntil jeg opgir ånden, lar jeg ikke min brødefrihet tas fra mig.

Nga tiana ku in fahk mu pwaye sumtal; Nga ac sruokyana ku in fahk mu moul luk uh nasnas, nwe ke na nga misa.

6 Jeg holder fast på min rettferdighet og slipper den ikke; mitt hjerte laster mig ikke for nogen av mine dager.

Nga fah tiana munasla in fahk lah moul luk uh suwosna; Nunak lun insiuk mwesas na.

7 La min fiende stå der som en ugudelig, og min motstander som en urettferdig!

“Lela tuh mwet nukewa su lainyu ac lokoalok nu sik uh In kaiyuk oana mwet ma koluk ac sesuwos moul la uh.

8 For hvad håp har den gudløse, når Gud avskjærer hans liv, når han tar hans sjel fra ham?

Finsrak fuka lun mwet ma tia etu God Ke pacl se El ac eis moul lalos uh?

9 Hører vel Gud hans skrik når trengsel kommer over ham?

Ke pacl upa ac sikme, ya God El ac lohng pang lalos?

10 Eller kan han glede sig i den Allmektige, kan han påkalle Gud til enhver tid?

Elos funu sulela in eis engan ma El tuh ke sang nu selos ah, lukun wona. Elos funu oaru na in pre nu sel, lukun wo pac.

11 Jeg vil lære eder om Guds hånd; jeg vil ikke dølge hvad den Allmektige har i sinne.

“Lela nga in luti nu sumtal ke lupan ku lun God uh, Ac akketeya ma God Kulana El akoo.

12 I har jo alle selv sett det; hvorfor fører I da så tom en tale?

Tusruktu, pwayeiya uh komtal sifacna liye tari; Na efu ku komtal kaskas lalfon angan?”

13 Dette er det ugudelige menneskes lodd hos Gud og den arv som voldsmennene får av den Allmektige:

Na Zophar el fahk, “Pa inge luman akkeok ma God El oru Nu sin mwet ma koluk ac sulallal uh.

14 Får han mange barn, så er de hjemfalt til sverdet; hans ætlinger får ikke brød å mette sig med.

Finne pus wen natulos, A elos nukewa ac fah anwukla ke mweun; Pacl nukewa ac sufalla mwe mongo nun tulik natulos.

15 De av dem som slipper unda, legges i graven ved pest, og enkene holder ikke sørgefest over dem.

Elos su painmoulla liki mweun, ac fah misa ke mas upa, Ac finne mutan katinmas kialos uh, ac tia pac asor kaclos.

16 Når han dynger op sølv som støv og samler sig klær som lere,

Sie mwet koluk ac ku in oasr ipin silver puspis lal liki ma el ku in oakla, Ac pukanten nuknuk lal liki ma el enenu;

17 så blir det de rettferdige som klær sig med det han har samlet, og sølvet skal de skyldfrie dele.

Tusruktu, kutuna mwet wo sayel pa ac nukum nuknuk inge, Ac kutuna mwet suwoswos pa ac eis silver inge.

18 Som møllet har han bygget sitt hus og som den hytte en markvokter lager sig.

Mwet koluk uh ac musai lohm selos munasna, oana ahng lun pwepenu uh, Ku oana lac lohm sin mwet foko ma karingin ima uh.

19 Rik legger han sig, og intet er tatt bort; han slår sine øine op, og det er der ikke.

Tusruktu pacl se in moul lalos elos ac mau ona in kasrpalos, A ke elos ac ngutalik, kasrup lalos uh wanginla.

20 Som en vannflom innhenter redsler ham, om natten fører en storm ham bort.

Mwe aksangeng fah toki nu faclos oana sie sronot; Ac sie paka fah tuhyak ke fong ac okulosla.

21 Østenvinden løfter ham op, så han farer avsted, og den blåser ham bort fra hans sted.

Eng kutulap ac fah pokolosla liki lohm selos;

22 Gud skyter sine piler mot ham og sparer ham ikke; for hans hånd flyr han i hast.

Ac fah tuyang nu faclos arulana upa Ke elos ac srike ke kuiyalos in kaingla.

23 Folk klapper i hendene og håner ham og piper ham bort fra hans sted.

Eng uh ac fah ngirngir ac isrunulos ke elos kasrusr, Ac aksangengyalos lucng me.