Jobs 27
1 Og Job blev ved å fremføre sin visdomstale og sa:
Əyyub misal çəkərək dedi:
2 Så sant Gud lever, som har tatt min rett fra mig, den Allmektige, som har voldt mig bitter sorg
«Haqqımı əlimdən alan var olan Allaha and olsun, Canımı dərdə salan Külli-İxtiyara and olsun,
3 - for ennu er hele mitt livspust i mig og den Allmektiges ånde i min nese -:
Nə qədər canımda can, Burnumda Allahın nəfəsi varsa,
4 Mine leber taler ikke urett, og min tunge taler ikke svik.
Ağzımdan pis söz çıxmayacaq, Dilim yalan danışmayacaq!
5 Det være langt fra mig å gi eder rett! Inntil jeg opgir ånden, lar jeg ikke min brødefrihet tas fra mig.
Sizin sözlərinizi əsla təsdiq etməyəcəyəm, Son nəfəsimə qədər kamilliyimdən əl çəkməyəcəyəm.
6 Jeg holder fast på min rettferdighet og slipper den ikke; mitt hjerte laster mig ikke for nogen av mine dager.
Salehliyimdən bərk yapışmışam, Onu buraxmaram, Elə gün keçirməmişəm ki, ürəyim tərəfindən ittiham olunum.
7 La min fiende stå der som en ugudelig, og min motstander som en urettferdig!
Qoy düşmən pis adamların gününə düşsün, Haqsız adamlara nə edilirsə, əleyhdarlarıma da elə edilsin.
8 For hvad håp har den gudløse, når Gud avskjærer hans liv, når han tar hans sjel fra ham?
Allahsız insanı Allah kəsib atanda, Canını alanda ümidi olarmı?
9 Hører vel Gud hans skrik når trengsel kommer over ham?
Dara düşəndə fəryadını Allah eşidəcəkmi?
10 Eller kan han glede sig i den Allmektige, kan han påkalle Gud til enhver tid?
O, Külli-İxtiyardan zövq alırmı? O hər zaman Allaha yalvarırmı?
11 Jeg vil lære eder om Guds hånd; jeg vil ikke dølge hvad den Allmektige har i sinne.
Allahın qolu haqqında sizə bilik verəcəyəm, Külli-İxtiyarın niyyətini sizdən gizlətməyəcəyəm.
12 I har jo alle selv sett det; hvorfor fører I da så tom en tale?
Əslində hamınız bunu görmüsünüz, Bəs niyə boş sözlər söyləyirsiniz?
13 Dette er det ugudelige menneskes lodd hos Gud og den arv som voldsmennene får av den Allmektige:
Pis adam Allahdan belə pay alar, Külli-İxtiyardan zorakı adamlara bu nəsib olar:
14 Får han mange barn, så er de hjemfalt til sverdet; hans ætlinger får ikke brød å mette sig med.
Nə olsun, övladları çoxalır, Hamısı qılıncdan keçiriləcək, Nəslində doyunca çörək tapan olmayacaq.
15 De av dem som slipper unda, legges i graven ved pest, og enkene holder ikke sørgefest over dem.
Nəslindən sağ qalanlar xəstəlikdən ölərək dəfn ediləcək, Dul arvadları ağlaya bilməyəcək.
16 Når han dynger op sølv som støv og samler sig klær som lere,
Pis insan qum qədər gümüş yığsa da, Torpaq zərrələri qədər paltar yığsa da,
17 så blir det de rettferdige som klær sig med det han har samlet, og sølvet skal de skyldfrie dele.
Onun yığdığını saleh geyəcək, Gümüşünü günahsızlar böləcək.
18 Som møllet har han bygget sitt hus og som den hytte en markvokter lager sig.
Güvə çanağı kimi, Qarovulçu çardağı kimi ev tikir,
19 Rik legger han sig, og intet er tatt bort; han slår sine øine op, og det er der ikke.
Varlı olaraq yatır, amma sona qədər belə qalmaz, Gözlərini açanda hamısı yox olub gedəcək.
20 Som en vannflom innhenter redsler ham, om natten fører en storm ham bort.
Dəhşət onu sel tək basacaq, Tufan gecə onu qapıb aparacaq.
21 Østenvinden løfter ham op, så han farer avsted, og den blåser ham bort fra hans sted.
Şərq küləyi onu qaldırıb sovuracaq, Onu öz yerindən süpürüb aparacaq.
22 Gud skyter sine piler mot ham og sparer ham ikke; for hans hånd flyr han i hast.
Ona qarşı amansız küləklər əsəcək, O isə yelin əlindən qaçmağa cəhd edəcək.
23 Folk klapper i hendene og håner ham og piper ham bort fra hans sted.
Külək onu ələ salaraq əl çalacaq, Öz yerindən onun üçün vıyıldayacaq.
