Jobs 20

1 Da tok Sofar fra Na'ama til orde og sa:

Ket simmungbat ni Zofar a Naamatita ket kinunana,

2 Derfor legger mine tanker mig svaret i munnen, og derfor stormer det i mig;

“Pasungbatennak a dagus dagiti kapanunotak gapu iti pakadanagan nga adda kaniak.

3 hånende tilrettevisning må jeg høre, og min ånd gir mig svar ut fra min innsikt.

Nakangngegak kenka iti panagtubngar a nangibabain kaniak, ngem sinungbatannak ti espiritu a nangatngato ngem iti pannakaawatko.

4 Vet du da ikke at slik har det vært fra evighet, fra den tid mennesker blev satt på jorden,

Saanmo kadi nga ammo daytoy a kinapudno manipud idi un-unana a panawen, idi inkabil ti Dios ti tao iti daga:

5 at de ugudeliges jubel er kort, og den gudløses glede bare varer et øieblikk?

ti panagballigi ti nadangkes a tao ket ababa, ken ti rag-o ti awan diosna a tao ket apagbiit laeng?

6 Stiger enn hans stolthet til himmelen, og når enn hans hode til skyen,

Uray no dumanon ti kinatayagna kadagiti langlangit, ken tumukno ti ulona kadagiti ulep,

7 så går han dog likesom sitt skarn til grunne for evig; de som så ham, spør: Hvor er han?

ngem mapukawto ti kasta a tao iti agnanayon a kas iti bukodna a takki; ibaganto dagiti nakakita kenkuana, 'Sadino ti ayanna?'

8 Som en drøm flyr han bort, og ingen finner ham mere; han jages bort som et nattesyn.

Tumayabto isuna a kasla tagtagainep ket saanto a masarakan; kinapudnona, mapukawto isuna a kasla iti sirmata iti rabii.

9 Det øie som så ham, ser ham ikke mere, og hans sted skuer ham ikke lenger.

Ti mata a nakakita kenkuana ket saannanton a makita pay isuna; saanton a makita pay isuna ti lugarna.

10 Hans barn må søke småfolks yndest, og hans hender må gi hans gods tilbake.

Agkiddawto iti pammakawan dagiti annakna kadagiti nakurapay a tattao; isublinto dagiti imana ti kinabaknangna.

11 Hans ben var fulle av ungdomskraft, men nu ligger den med ham i støvet.

Napno iti pigsa ti kinaagtutubo dagiti tultulangna, ngem kaduananto daytoy nga agidda iti tapok.

12 Smaker enn det onde søtt i hans munn, skjuler han det under sin tunge,

Uray no nasam-it ti kinadangkes iti ngiwatna, uray no ilemmengna dagitoy iti sirok ti dilana,

13 sparer han på det og slipper det ikke, men holder det tilbake under sin gane,

uray no tenglenna dagitoy sadiay ken saanna a palubosan ngem idulinna latta iti ngiwatna—

14 så blir dog hans mat omskapt i hans innvoller og blir til ormegift i hans liv.

agbalin a napait ti taraon nga adda kadagiti bagisna; agbalin daytoy a sabidong dagiti uleg iti unegna.

15 Han slukte gods, og han må spy det ut igjen; Gud driver det ut av hans buk.

Alun-onenna dagiti kinabaknang, ngem isaruananto manen dagitoy; Ikkatento ti Dios dagitoy iti tianna.

16 Ormegift må han innsuge; huggormens tunge dreper ham.

Susupennanto ti sabidong dagiti uleg; patayento isuna ti dila ti uleg.

17 Han skal ikke få se bekker, elver av honning og elver av melk.

Saanto isuna nga agbiag tapno ragsakenna a kitaen dagiti karayan ken dagiti waig nga agay-ayus iti diro ken mantikilia.

18 Han må gi tilbake det han har tjent, og får ikke nyte det; meget gods har han vunnet, men han får liten glede av det.

Aniaman a nagbannoganna, masapul nga isublinanto dagitoy; saannanto a tilmonen daytoy; saanto nga agrag-o isuna iti kinabaknang a nagun-odna.

19 For han knuste småfolk og lot dem ligge der; han rante hus til sig, men får ikke bygge dem om;

Ta indadanes ken inlaksidna dagiti nakurapay a tattao; siraranggas nga innalana dagiti babbalay a saanna nga impatakder.

20 han kjente aldri ro i sitt indre; han skal ikke slippe unda med sine skatter.

Gapu ta saanna nga ammo ti pannakapnek iti bagina, saanto a makaidulin isuna iti aniaman a banag a pakaragsakanna.

21 Det var intet som undgikk hans grådighet; derfor varer ikke hans lykke.

Awan pulos iti nabati a saanna nga inalun-on; ngarud, saanto nga agnanayon ti kinarang-ayna.

22 Midt i hans rikdom blir det trangt for ham; hver nødlidende vender sin hånd mot ham.

Iti kinaaglaplapusanan ti kinabaknangna, matnagto isuna iti pakariribukan; umayto kenkuana ti ima ti tunggal maysa a napanglaw.

23 For å fylle hans buk sender Gud sin brennende vrede mot ham og lar sin mat regne på ham.

No dandaninan punoen ti tianna, ipalladawto ti Dios ti narungsot a pungtotna kenkuana; patudoento ti Dios daytoy kenkuana kabayatan a mangmangan isuna.

24 Flykter han for våben av jern, så gjennemborer en bue av kobber ham.

Uray no maitarayanto dayta a tao ti igam a landok, ti bai a bronse ti mangpana kenkuana.

25 Når han så drar pilen ut av sin rygg, og den lynende odd kommer frem av hans galle, da faller dødsredsler over ham.

Tudokento ti pana ti likodanna ket rummuarto; kinapudnona, sumalpotto ti nasileng a murdong iti dalemna; umayto kenkuana dagiti kabutbuteng.

26 Alt mørke er opspart for hans vel gjemte skatter; en ild som intet menneske puster til, fortærer ham; den eter det som er igjen i hans telt.

Naan-anay a kinasipnget ti nakasagana para kadagiti gamgamengna; ti apuy a saan a napuyotan ti manguramto kenkuana; ibusento ti apuy dagiti nabati iti toldana.

27 Himmelen åpenbarer hans misgjerning, og jorden reiser sig mot ham.

Iparangto dagiti langit ti kinadakesna, ken tumakderto ti daga a kas saksi a maibusor kenkuana.

28 Det han har samlet i sitt hus, føres bort, det skylles bort på Guds vredes dag.

Mapukawto ti kinabaknang iti balayna; maiyanudto dagiti sanikuana iti aldaw ti pungtot ti Dios.

29 Dette er den lodd som et ugudelig menneske får av Gud, den arv som er tilkjent ham av den Allmektige.

Daytoy ti bingay ti nadangkes a tao manipud iti Dios, ti tawid nga insagana ti Dios a para kenkuana.”