Jobs 18
1 Da tok Bildad fra Suah til orde og sa:
Då tok Bildad frå Suah til ords og sagde:
2 Når vil I dog engang sette en grense for eders ord? Bli først forstandige, så kan vi tale sammen.
«Kor lenge driv de jagt på ord? Gjev gaum, lat oss so talast ved!
3 Hvorfor er vi aktet som fe? Hvorfor er vi urene i eders øine?
Kvi skal me reknast liksom fe, som ureine i dykkar augo?
4 Å du som sønderriver dig selv din vrede! Mon jorden for din skyld skal lates øde, og en klippe rokkes fra sitt sted?
Å, du som riv deg sund i sinne, skal jordi øydast for di skuld? Skal fjellet flytjast frå sin stad?
5 Like fullt skal den ugudeliges lys utslukkes, og hans ilds lue skal ikke skinne.
Men sløkt vert ljoset for den vonde, og hans åre-eld skal ikkje skina.
6 Lyset skal formørkes i hans telt og hans lampe utslukkes over ham.
I tjeldet hans vert ljoset myrkt, og lampa sloknar yver han.
7 Hans kraftige skritt skal bli innsnevret, og hans eget råd styrte ham;
Hans sterke stig vert snævra inn; han snåvar yver sine planar.
8 for han kommer inn i et garn med sine føtter, og han vandrer på et nett.
Hans fot vert fløkt i garnet inn, og upp i netet ferdast han;
9 En snare griper om hans hæl, et rep tar fatt i ham.
og snara triv um hælen hans, og gildra tek på honom fat.
10 Skjult i jorden er det garn han fanges i, og fellen ligger på hans vei.
I jordi løynde gildror lurer, og fellor ventar på hans veg.
11 Redsler forferder ham rundt om og jager ham hvor han setter sin fot.
Og rædslor trugar rundt ikring og skræmer han for kvart eit stig.
12 Av sult blir hans kraft fortært, og ulykke står ferdig ved hans side.
Ulukka hungrar etter han, og vondt vil føra han til fall,
13 Hans hud fortæres stykke for stykke, dødens førstefødte fortærer hans lemmer.
vil eta kvar ein led og lem, ja, det vil daudens eldste son.
14 Han rives bort fra sitt telt, som han setter sin lit til, og du lar ham dra avsted til redslenes konge.
Hans trygd er rivi frå hans tjeld; du sender han til rædsle-kongen.
15 Folk som ikke hører ham til, bor i hans telt; det strøes svovel over hans bosted.
I huset hans bur framande, det vert strått svåvel på hans bustad.
16 Nedentil tørkes hans røtter bort, og oventil visner hans grener.
Hans rot i grunnen turkar ut; den høge kruna visnar burt.
17 Hans minne er blitt borte i landet, og hans navn nevnes ikke mere ute på marken.
Hans minne kverv frå jordi burt, og namnlaus vert han vidt og breidt.
18 Han støtes fra lys ut i mørke, han jages bort fra jorderike.
Frå ljos til myrker driv dei honom og jagar han frå landi burt.
19 Han har ikke barn og ikke efterkommere blandt sitt folk, og det finnes ingen i hans boliger som har sloppet unda.
Han barnlaus vert i eige folk; i heimen hans slepp ingen undan.
20 Over hans dag forferdes de som bor i Vesten, og de som bor i Østen, gripes av redsel.
Og vestmenn støkk for dagen hans, og austmenn vert av rædsla slegne.
21 Just således går det med den urettferdiges boliger, og således med hjemmet til den som ikke kjenner Gud.
Just soleis gjeng det nidings hus, den heim der ingen kjenner Gud.»
