Jobs 18
1 Da tok Bildad fra Suah til orde og sa:
Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
2 Når vil I dog engang sette en grense for eders ord? Bli først forstandige, så kan vi tale sammen.
Wanneer maakt gij eindelijk eens een eind aan uw praten, Wordt gij verstandig, en laat ons aan het woord;
3 Hvorfor er vi aktet som fe? Hvorfor er vi urene i eders øine?
Waarom worden wij als vee beschouwd, En zijn wij zo dom in uw ogen?
4 Å du som sønderriver dig selv din vrede! Mon jorden for din skyld skal lates øde, og en klippe rokkes fra sitt sted?
Gij, die in uw woede uzelf verscheurt: Zou om uwentwil de aarde worden ontvolkt, Een rots van haar plaats verwijderd, Een berg van zijn grondslag gerukt?
5 Like fullt skal den ugudeliges lys utslukkes, og hans ilds lue skal ikke skinne.
Waarachtig, het licht van den boze dooft uit, De vlam van zijn vuur blijft niet schijnen;
6 Lyset skal formørkes i hans telt og hans lampe utslukkes over ham.
Het licht wordt donker in zijn tent, De lamp gaat boven hem uit.
7 Hans kraftige skritt skal bli innsnevret, og hans eget råd styrte ham;
Zijn krachtige tred wordt verlamd, Zijn eigen beleid doet hem struikelen;
8 for han kommer inn i et garn med sine føtter, og han vandrer på et nett.
Want door zijn eigen voeten wordt hij in het net gedreven, En wandelt hij over de mazen.
9 En snare griper om hans hæl, et rep tar fatt i ham.
Een klem grijpt zijn hiel, een net houdt hem vast.
10 Skjult i jorden er det garn han fanges i, og fellen ligger på hans vei.
Zijn strik ligt in de grond verborgen, een val op zijn pad;
11 Redsler forferder ham rundt om og jager ham hvor han setter sin fot.
Verschrikkingen beangstigen hem van alle kant, En vervolgen hem, stap voor stap.
12 Av sult blir hans kraft fortært, og ulykke står ferdig ved hans side.
Het onheil hongert naar hem, De rampspoed staat aan zijn zijde gereed;
13 Hans hud fortæres stykke for stykke, dødens førstefødte fortærer hans lemmer.
Zijn huid wordt door ziekte verteerd, De eersteling van de dood slokt zijn leden op.
14 Han rives bort fra sitt telt, som han setter sin lit til, og du lar ham dra avsted til redslenes konge.
Hij wordt uit zijn tent gerukt, waar hij zich veilig waande, En zij sleept hem naar den vorst der verschrikking
15 Folk som ikke hører ham til, bor i hans telt; det strøes svovel over hans bosted.
Zij woont in zijn tent, die hem niet langer behoort, En over zijn woning wordt zwavel gestrooid.
16 Nedentil tørkes hans røtter bort, og oventil visner hans grener.
Van onderen verdorren zijn wortels, Van boven verwelken zijn twijgen;
17 Hans minne er blitt borte i landet, og hans navn nevnes ikke mere ute på marken.
Zijn gedachtenis verdwijnt uit het land, Zelfs in de steppe heeft hij geen naam.
18 Han støtes fra lys ut i mørke, han jages bort fra jorderike.
Men stoot hem uit het licht de duisternis in, Men jaagt hem uit de wereld weg;
19 Han har ikke barn og ikke efterkommere blandt sitt folk, og det finnes ingen i hans boliger som har sloppet unda.
Hij heeft onder zijn volk geen kroost, geen geslacht, In zijn woonplaats geen, die hem rest.
20 Over hans dag forferdes de som bor i Vesten, og de som bor i Østen, gripes av redsel.
Over zijn lot staat het Westen ontsteld, En het Oosten siddert er van:
21 Just således går det med den urettferdiges boliger, og således med hjemmet til den som ikke kjenner Gud.
Waarachtig, zo gaat het met het verblijf van den boze, Met de woonplaats van hem, die God miskent!
