Jobs 16
1 Da tok Job til orde og sa:
Wtedy Hiob odpowiedział:
2 Jeg har hørt meget som dette; I er plagsomme trøstere alle sammen.
Słyszałem wiele takich rzeczy; wy wszyscy jesteście przykrymi pocieszycielami.
3 Blir det aldri ende på de vindige ord? Eller hvad egger dig til å svare?
Kiedy [będzie] koniec tych próżnych słów? Albo co cię skłania do tego, że tak odpowiadasz?
4 Også jeg kunde tale som I; om I var i mitt sted, kunde jeg sette ord sammen mot eder, og jeg kunde ryste på hodet over eder;
Ja także mógłbym mówić jak wy; gdybyście byli w moim położeniu, mógłbym nagromadzić słów przeciwko wam i potrząsać głową nad wami.
5 jeg kunde styrke eder med min munn, og mine lebers medynk kunde stille eders smerte.
Ja jednak pokrzepiałbym was swoimi ustami i poruszanie moich warg ulżyłoby [waszym cierpieniom].
6 Om jeg taler, stilles ikke min smerte, og lar jeg det være, hvad lindring får jeg da?
[Ale] jeśli będę mówił, mojemu bólowi to nie ulży, a jeśli przestanę, czyż opuści mnie?
7 Ja, nu har han trettet mig ut; du har ødelagt hele mitt hus.
A teraz zmęczył mnie. Spustoszyłeś całe moje zgromadzenie.
8 Og du grep mig fatt - det blev et vidne mot mig; min magerhet stod op imot mig, like i mitt åsyn vidnet den mot mig.
Pomarszczyłeś mnie na świadectwo, a moje wychudzenie powstaje i świadczy przeciwko mnie w twarz.
9 Hans vrede sønderrev mig og forfulgte mig; han skar tenner imot mig; som min motstander hvesset han sine øine mot mig.
Jego gniew [mnie] porwał, nienawidzi mnie; zgrzyta na mnie zębami. Mój wróg przeszywa mnie wzrokiem.
10 De spilet op sin munn mot mig, med hån slo de mine kinnben; alle slo de sig sammen mot mig.
Otworzyli na mnie swe usta; znieważając, bili mnie po policzkach; zebrali się razem przeciwko mnie.
11 Gud gir mig i urettferdige folks vold og styrter mig i ugudelige menneskers hender.
Bóg wydał mnie przewrotnemu, oddał mnie w ręce niegodziwych.
12 Jeg levde i ro; da sønderbrøt han mig, han grep mig i nakken og sønderknuste mig, han satte mig op til skive for sig.
Żyłem w spokoju, ale on mnie pokruszył; chwycił mnie za kark, roztrzaskał i postawił sobie za cel.
13 Hans skyttere kringsatte mig, han kløvde mine nyrer uten barmhjertighet; han øste ut min galle på jorden.
Otoczyli mnie jego strzelcy; przeszywa moje nerki, a nie oszczędził; wylał na ziemię moją żółć.
14 Han rev i mig rift på rift; han stormet mot mig som en kjempe.
Rozbija mnie, ranę za raną; naciera na mnie jak olbrzym.
15 Jeg har sydd sekk om min hud og stukket mitt horn i støvet;
Uszyłem wór na swoją skórę i prochem zbezcześciłem swój róg.
16 mitt ansikt er rødt av gråt, og over mine øielokk ligger det dødsskygge.
Moja twarz jest czerwona od płaczu i na moich powiekach [jest] cień śmierci.
17 Og dog er det ingen urett i mine hender, og min bønn er ren.
Chociaż nie ma żadnej krzywdy na moich rękach, a moja modlitwa jest czysta.
18 Å jord, dekk ikke mitt blod, og måtte det ikke være noget sted hvor mitt skrik stanser!
Ziemio, nie zakrywaj mojej krwi i niech moje wołanie nie znajdzie miejsca!
19 Selv nu har jeg mitt vidne i himmelen og i det høie en som kan stadfeste mine ord.
Oto teraz mój świadek jest w niebie, mój obrońca na wysokości.
20 Stadig spotter mine venner mig; mot Gud skuer gråtende mitt øie,
Moi przyjaciele szydzą ze mnie, ale moje oko wylewa łzy ku Bogu.
21 at han må la mannen få rett i hans strid med Gud og menneskebarnet rett mot hans næste;
Oby ktoś spierał się z Bogiem o człowieka jak człowiek [spiera się] o swego bliźniego!
22 for få år vil det gå før jeg vandrer den vei som jeg ikke vender tilbake.
Upłynie bowiem niewiele lat, a pójdę ścieżką, skąd nie powrócę.
