2 Tessalonikerne 3

1 For øvrig, brødre, bed for oss at Herrens ord må ha fremgang og bli forherliget likesom hos eder,

ഹേ ഭ്രാതരഃ, ശേഷേ വദാമി, യൂയമ് അസ്മഭ്യമിദം പ്രാർഥയധ്വം യത് പ്രഭോ ർവാക്യം യുഷ്മാകം മധ്യേ യഥാ തഥൈവാന്യത്രാപി പ്രചരേത് മാന്യഞ്ച ഭവേത്;

2 og at vi må bli fridd fra de vrange og onde mennesker; for troen er ikke alles sak.

യച്ച വയമ് അവിവേചകേഭ്യോ ദുഷ്ടേഭ്യശ്ച ലോകേഭ്യോ രക്ഷാം പ്രാപ്നുയാമ യതഃ സർവ്വേഷാം വിശ്വാസോ ന ഭവതി|

3 Men Herren er trofast; han skal styrke eder og bevare eder fra det onde.

കിന്തു പ്രഭു ർവിശ്വാസ്യഃ സ ഏവ യുഷ്മാൻ സ്ഥിരീകരിഷ്യതി ദുഷ്ടസ്യ കരാദ് ഉദ്ധരിഷ്യതി ച|

4 Vi har den tillit til eder i Herren at I både gjør og herefter vil gjøre det vi byder eder.

യൂയമ് അസ്മാഭി ര്യദ് ആദിശ്യധ്വേ തത് കുരുഥ കരിഷ്യഥ ചേതി വിശ്വാസോ യുഷ്മാനധി പ്രഭുനാസ്മാകം ജായതേ|

5 Og Herren styre eders hjerter til å elske Gud og til å vente på Kristus med tålmodighet!

ഈശ്വരസ്യ പ്രേമ്നി ഖ്രീഷ്ടസ്യ സഹിഷ്ണുതായാഞ്ച പ്രഭുഃ സ്വയം യുഷ്മാകമ് അന്തഃകരണാനി വിനയതു|

6 Men vi byder eder, brødre, i vår Herre Jesu Kristi navn at I skal dra eder tilbake fra enhver bror som vandrer utilbørlig og ikke efter den lærdom som de fikk av oss.

ഹേ ഭ്രാതരഃ, അസ്മത്പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ നാമ്നാ വയം യുഷ്മാൻ ഇദമ് ആദിശാമഃ, അസ്മത്തോ യുഷ്മാഭി ര്യാ ശിക്ഷലമ്ഭി താം വിഹായ കശ്ചിദ് ഭ്രാതാ യദ്യവിഹിതാചാരം കരോതി തർഹി യൂയം തസ്മാത് പൃഥഗ് ഭവത|

7 I vet jo selv hvorledes I bør efterfølge oss; for vi levde ikke utilbørlig iblandt eder,

യതോ വയം യുഷ്മാഭിഃ കഥമ് അനുകർത്തവ്യാസ്തദ് യൂയം സ്വയം ജാനീഥ| യുഷ്മാകം മധ്യേ വയമ് അവിഹിതാചാരിണോ നാഭവാമ,

8 heller ikke åt vi brød hos nogen for intet, men med strev og møie arbeidet vi natt og dag, forat vi ikke skulde være nogen av eder til byrde;

വിനാമൂല്യം കസ്യാപ്യന്നം നാഭുംജ്മഹി കിന്തു കോഽപി യദ് അസ്മാഭി ർഭാരഗ്രസ്തോ ന ഭവേത് തദർഥം ശ്രമേണ ക്ലേശേന ച ദിവാനിശം കാര്യ്യമ് അകുർമ്മ|

9 ikke fordi vi ikke har rett til det, men for å gi eder et forbillede i oss, forat I skulde efterfølge oss;

അത്രാസ്മാകമ് അധികാരോ നാസ്തീത്ഥം നഹി കിന്ത്വസ്മാകമ് അനുകരണായ യുഷ്മാൻ ദൃഷ്ടാന്തം ദർശയിതുമ് ഇച്ഛന്തസ്തദ് അകുർമ്മ|

10 for da vi var hos eder, bød vi eder jo og dette at hvis nogen ikke vil arbeide, skal han heller ikke ete.

യതോ യേന കാര്യ്യം ന ക്രിയതേ തേനാഹാരോഽപി ന ക്രിയതാമിതി വയം യുഷ്മത്സമീപ ഉപസ്ഥിതികാലേഽപി യുഷ്മാൻ ആദിശാമ|

11 For vi hører at nogen iblandt eder vandrer utilbørlig og ikke arbeider, men gir sig av med ting som ikke kommer dem ved.

യുഷ്മന്മധ്യേ ഽവിഹിതാചാരിണഃ കേഽപി ജനാ വിദ്യന്തേ തേ ച കാര്യ്യമ് അകുർവ്വന്ത ആലസ്യമ് ആചരന്തീത്യസ്മാഭിഃ ശ്രൂയതേ|

12 Men sådanne byder og formaner vi i den Herre Jesus Kristus at de skal arbeide i stillhet og ete sitt eget brød.

താദൃശാൻ ലോകാൻ അസ്മതപ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ നാമ്നാ വയമ് ഇദമ് ആദിശാമ ആജ്ഞാപയാമശ്ച, തേ ശാന്തഭാവേന കാര്യ്യം കുർവ്വന്തഃ സ്വകീയമന്നം ഭുഞ്ജതാം|

13 Men I, brødre, bli ikke trette av å gjøre det som rett er!

അപരം ഹേ ഭ്രാതരഃ, യൂയം സദാചരണേ ന ക്ലാമ്യത|

14 Men dersom nogen ikke lyder vårt ord her i brevet, da merk eder ham; ha ingen omgang med ham, forat han må gå i sig selv,

യദി ച കശ്ചിദേതത്പത്രേ ലിഖിതാമ് അസ്മാകമ് ആജ്ഞാം ന ഗൃഹ്ലാതി തർഹി യൂയം തം മാനുഷം ലക്ഷയത തസ്യ സംസർഗം ത്യജത ച തേന സ ത്രപിഷ്യതേ|

15 og hold ham ikke for en fiende, men forman ham som en bror!

കിന്തു തം ന ശത്രും മന്യമാനാ ഭ്രാതരമിവ ചേതയത|

16 Og han, fredens Herre, gi eder fred alltid, i alle måter! Herren være med eder alle!

ശാന്തിദാതാ പ്രഭുഃ സർവ്വത്ര സർവ്വഥാ യുഷ്മഭ്യം ശാന്തിം ദേയാത്| പ്രഭു ര്യുഷ്മാകം സർവ്വേഷാം സങ്ഗീ ഭൂയാത്|

17 Hilsen med min, Paulus' hånd; dette er et merke i hvert brev; således skriver jeg:

നമസ്കാര ഏഷ പൗലസ്യ മമ കരേണ ലിഖിതോഽഭൂത് സർവ്വസ്മിൻ പത്ര ഏതന്മമ ചിഹ്നമ് ഏതാദൃശൈരക്ഷരൈ ർമയാ ലിഖ്യതേ|

18 Vår Herre Jesu Kristi nåde være med eder alle!

അസ്മാകം പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യാനുഗ്രഹഃ സർവ്വേഷു യുഷ്മാസു ഭൂയാത്| ആമേൻ|