မြည်တမ်းစကား 3
Ja [jestem tym] człowiekiem, który widział utrapienie pod rózgą jego gniewu.
Prowadził mnie i zawiódł do ciemności, a nie do światła.
Oburzył się na mnie, zwraca swoją rękę [przeciwko mnie] przez cały dzień.
Sprawił, że zestarzały się moje ciało i moja skóra, połamał moje kości.
Obudował mnie i otoczył żółcią i trudem;
Posadził mnie w ciemnych miejscach jak dawno umarłych.
Ogrodził mnie, abym nie mógł wyjść, obciążył moje kajdany.
A choć wołam i krzyczę, zatyka [uszy na] moją modlitwę.
Zagrodził moją drogę kamieniem ciosanym, poplątał moje ścieżki.
10 ၁၀ ငါ့ကို ချောင်းမြောင်းသောဝက်ဝံကဲ့သို့၎င်း၊ မထင်ရှားသော အရပ်၌နေသော ခြင်္သေ့ကဲ့သို့၎င်း ဖြစ် တော်မူ၏။
Stał się dla mnie [jak] niedźwiedź czyhający na mnie, [jak] lew w ukryciu.
Zmylił moje drogi, rozszarpał mnie i uczynił mnie spustoszonym.
Napiął swój łuk i uczynił ze mnie cel dla swej strzały.
Przebił moje nerki strzałami swego kołczana.
Stałem się pośmiewiskiem dla całego mojego ludu, [tematem] jego pieśni przez cały dzień.
Napełnił mnie goryczą, upoił mnie piołunem.
Ponadto wykruszył żwirem moje zęby i pogrążył mnie w popiele.
Oddaliłeś moją duszę od pokoju. Zapomniałem, co to pomyślność.
I powiedziałem: Zginęła moja siła i moja nadzieja, jaką pokładałem w PANU.
Wspominam swoje utrapienie i [swój] płacz, piołun i żółć.
Moja dusza nieustannie [to] wspomina i uniża się we mnie.
Biorę to sobie do serca, [dlatego] mam nadzieję.
22 ၂၂ ထာဝရဘုရားသည် သနားတော်မူ၍ ကရုဏာ တော်သည် မကုန်သောကြောင့် ငါတို့သည် ဆုံးရှုံးခြင်းသို့ မရောက်ဘဲနေကြ၏။
To wielkie miłosierdzie PANA, że nie zginęliśmy, gdyż nie ustaje jego litość.
Każdego poranka się odnawia, wielka jest twoja wierność.
24 ၂၄ ငါ့ဝိညာဉ်၏ သဘောဟူမူကား၊ ထာဝရဘုရား သည် ငါ၏အဘို့ ဖြစ်တော်မူ၏။ ထိုကြောင့်၊ ကိုယ်တော် ကို ငါမြော်လင့်ပါ၏။
PAN jest moim działem – mówi moja dusza – dlatego mam w nim nadzieję.
25 ၂၅ ကိုယ်တော်ကို မြော်လင့်သောသူနှင့် ကိုယ်တော် ကို ရှာသောသူ၏ စိတ်ဝိညာဉ်အား ထာဝရဘုရားသည် ကျေးဇူးပြုတော်မူ၏။
Dobry [jest] PAN dla tych, którzy go oczekują, dla duszy, która go szuka.
Dobrze jest cierpliwie oczekiwać na zbawienie PANA.
Dobrze jest człowiekowi nosić jarzmo od swej młodości.
Siedzi samotnie w milczeniu, gdyż na niego [je] włożono.
Kładzie swe usta w prochu, może jest jeszcze nadzieja.
Nadstawia bijącemu policzek, jest nasycony zniewagą.
Pan bowiem nie odrzuca na wieki;
A jeśli zasmuca, znów się lituje według obfitości swego miłosierdzia;
Gdyż nie trapi chętnie ani nie zasmuca synów ludzkich.
Miażdżenie pod nogami wszystkich więźniów ziemi;
Naginanie prawa człowieka przed obliczem Najwyższego;
Krzywdzenie człowieka w jego sprawie – Pan nie ma [w tym] upodobania.
Któż może powiedzieć, że coś się stanie, gdy Pan tego nie rozkazał?
Czyż z ust Najwyższego nie pochodzi zło i dobro?
39 ၃၉ အသက်ရှင်သောလူသတ္တဝါသည် အဘယ် ကြောင့် မြည်တမ်းရမည်နည်း။ မိမိဒုစရိုက်အပြစ်ကြောင့် မြည်တမ်းရမည်လော။
Czemu więc żali się człowiek żyjący, człowiek – z powodu kary za swoje grzechy?
Doświadczajmy i badajmy nasze drogi, nawróćmy się do PANA.
Wznieśmy swoje serca i ręce do Boga w niebiosach.
Zgrzeszyliśmy i zbuntowaliśmy się, [a] ty nie przebaczyłeś.
Okryłeś się gniewem i prześladowałeś nas, zabiłeś bez litości.
44 ၄၄ အကျွန်ုပ်တို့ ပဌနာစကားသည် အထံတော်သို့ မပေါက်နိုင်အောင်၊ မိုဃ်းတိမ်ဖြင့်ကိုယ်ကို ကွယ်ကာ တော်မူ၏။
Okryłeś się obłokiem, aby nie dotarła do ciebie modlitwa.
45 ၄၅ အကျွန်ုပ်တို့ကိုလူမျိုးတို့တွင် လှည်းပစ်သော တန်မြက်ချေး အမှိုက်ကဲ့သို့၎င်း၊ ရွံစရာအရာကဲ့သို့၎င်း ဖြစ်စေတော်မူ၏။
Uczyniłeś nas śmieciem i pogardą pośród tych narodów.
Otworzyli na nas swoje usta wszyscy nasi wrogowie.
47 ၄၇ အကျွန်ုပ်တို့သည် ကြောက်လန့်ဘွယ်သော အရာထဲသို့၎င်း၊ တွင်းထဲသို့၎င်း၊ သုတ်သင်ပယ်ရှင်း ဖျက်ဆီးခြင်းထဲသို့၎င်း ရောက်ကြပါပြီ။
Spadły na nas strach i pułapka, spustoszenie i zniszczenie.
Strumienie wód płyną z moich oczu z powodu zniszczenia córki mojego ludu.
Z moich oczu bez przerwy spływają [łzy], bo nie ma żadnej ulgi;
50 ၅၀ ထာဝရဘုရားသည် ကောင်းကင်က ငုံ့ကြည့်၍ ရှုမှတ်တော်မမူမှီတိုင်အောင်၊ ငါ့မျက်ရည်သည် ကျ၍ အစဉ်မပြတ် ယိုစီးလျက်ရှိ၏။
Póki nie spojrzy i nie zobaczy PAN z nieba.
Moje oczy trapią moją duszę z powodu wszystkich córek mojego miasta.
Moi wrogowie polowali na mnie nieustannie jak na ptaka, bez powodu.
Wyniszczyli moje życie w lochu i przywalili mnie kamieniem.
Wezbrały wody nad moją głową i powiedziałem: Już po mnie!
Wzywałem twego imienia, PANIE, z głębokiego lochu.
56 ၅၆ အကျွန်ုပ်ခေါ်သံကို ကြားတော်မူသည်ဖြစ်၍၊ အကျွန်ုပ်ညည်းတွားအော်ဟစ်သောအခါ နားတော်ကို လွှဲတော်မမူပါနှင့်။
Usłyszałeś mój głos, nie zakrywaj swego ucha przed moim wzdychaniem i przed moim wołaniem.
57 ၅၇ အကျွန်ုပ်သည် ကိုယ်တော်ကို ဟစ်ခေါ်သော အခါ၊ ကိုယ်တော်သည် ချဉ်းကပ်တော်မူ၍၊ မကြောက်နှင့် ဟု မိန့်တော်မူပြီ။
Zbliżyłeś się [do mnie] w dniu, kiedy cię wzywałem, i powiedziałeś: Nie bój się.
Broniłeś, Panie, sprawy mojej duszy, wybawiłeś moje życie.
59 ၅၉ အိုထာဝရဘုရား၊ ကိုယ်တော်သည် အကျွန်ုပ် ခံရသော ညှဉ်းဆဲခြင်းကို မြင်တော်မူပြီ။ အကျွန်ုပ်အဘို့ တရားစီရင်တော်မူပါ။
PANIE, widzisz moją krzywdę, osądź moją sprawę.
60 ၆၀ သူတို့သည် အကျွန်ုပ်ကို ရန်ငြိုးဖွဲ့သမျှနှင့် မကောင်းသော အကြံရှိသမျှကို ကိုယ်တော်မြင်တော်မူပြီ။
Widzisz całą ich zemstę i wszystkie ich zamysły przeciwko mnie.
Słyszysz ich urąganie, PANIE, [i] wszystkie ich zamysły przeciwko mnie;
62 ၆၂ အကျွန်ုပ်တဘက်၌ ထသောသူတို့၏ အပြစ်တင် ခြင်း၊ အကျွန်ုပ်တဘက်၌ တနေ့လုံးကြံစည်ခြင်းကို၎င်း ကိုယ်တော်ကြားတော်မူပြီ။
[Słyszysz słowa z] warg tych, którzy powstają przeciwko mnie, i ich zamiary, [jakie obmyślają] przeciwko mnie przez cały dzień.
Zobacz – gdy siedzą i gdy wstają, jestem [treścią] ich pieśni.
Oddaj im zapłatę, PANIE, według dzieła ich rąk.
Daj im zatwardziałe serce i [ześlij] na nich twoje przekleństwo;
66 ၆၆ အမျက်တော်ထွက်၍ သူတို့ကို ညှဉ်းဆဲသဖြင့်၊ ထာဝရဘုရား၏ မိုဃ်းကောင်းကင်အောက်မှ သုတ်သင် ပယ်ရှင်းတော်မူပါ။
Ścigaj ich w gniewie [i] zgładź ich spod niebios, PANIE!
