विलापगीत 5

1 १ हे परमेश्वरा, आमची अवस्था काय झाली याकडे लक्ष लाव. आमच्या अप्रतिष्ठेकडे नजर टाक.

Gedenke, Jehovah, wie es mit uns war, blicke und siehe unsere Schmach.

2 २ आमचे वतन परक्यांच्या हातात गेले आहे. आमची घरे परदेशीयांना दिली गेली आहेत.

Unser Erbe ist Fremden zugewendet, unsere Häuser den Ausländern.

3 ३ आम्ही अनाथ झालो. आम्हास वडील नाहीत. आमच्या मातांची स्थिती विधवांसारखी झाली आहे.

Waisen sind wir und ohne Vater, unsere Mütter sind wie Witwen.

4 ४ आम्हास पिण्याच्या पाण्यासाठी रूपे द्यावे लागतात; आमचेच लाकूड आम्हास विकले जाते.

Für Silber trinken wir unser Wasser. Um einen Kaufpreis kommt uns unser Holz.

5 ५ आमचा पाठलाग करणारे आमच्या मानगुटीस बसले आहेत. आम्ही दमलो आहोत. आम्हास विश्रांती नाही.

Auf unseren Nacken wird uns nachgesetzt, wir werden ermüdet, man läßt uns keine Ruhe.

6 ६ पोटभर भाकरी मिळविण्यासाठी आम्ही मिसर व अश्शूर यांच्यासमोर आम्ही आपले हात पुढे केले.

Ägypten gaben wir die Hand, Aschur, um Brotes satt zu werden.

7 ७ आमच्या पूर्वजांनी तुझ्याविरुध्द पाप केले. आता ते नाहीत. पण त्यांच्या पापाची फळे आता आम्ही भोगत आहोत.

Gesündigt haben unsere Väter und sind nicht mehr, ihre Missetaten sind uns aufgebürdet.

8 ८ गुलाम आमच्यावर राज्य करतात. त्यांच्या हातातून आम्हास कोणीही वाचवायला नाही.

Über uns herrschen Knechte. Niemand reißt uns los aus ihrer Hand.

9 ९ राणात चालू असलेल्या तलवारीमुळे आम्ही आपला जीव मुठीत घेऊन आपले अन्न मिळवतो.

Mit unserer Seele holen wir unser Brot herein vor dem Schwert der Wüste.

10 १० आमची कातडी भट्टीप्रमाणे तापली आहेत. भुकेमुळे आम्हास ताप चढला आहे.

Unsere Haut wird erhitzt wie der Ofen von des Hungers Gluten.

11 ११ सियोनेतील स्त्रियांवर आणि यहूदा नगरातील कुमारीवर त्यांनी अत्याचार केला;

Sie haben Weiber in Zijon geschwächt, Jungfrauen in Jehudahs Städten.

12 १२ त्यांनी आमच्या राजपुत्रांना फासावर दिले; आमच्या वडीलधाऱ्यांचा त्यांनी सन्मान केला नाही.

Oberste wurden von ihrer Hand gehenkt, der Alten Angesichte wurden nicht geehrt.

13 १३ आमच्या तरुणांना त्यांनी पिठाच्या जात्यावर दळावयास लावले. ते तरुण लाकडाच्या ढिगाऱ्याखाली अडखळले.

Jünglinge nahmen sie zur Mühle fort und Junge strauchelten unter dem Holze.

14 १४ वृध्द आता नगरीच्या द्वारात बसत नाहीत. तरुण गायनवादन करीत नाहीत.

Die Ältesten haben vom Tore aufgehört, die Jünglinge vom Saitenspiel.

15 १५ आमच्या नृत्याचे रूपांतर आता मृतांच्या शोकात झाले आहे. आमच्या हृदयात आनंदाचा अंशही नाही.

Unseres Herzens Freude feiert, in Trauer ist der Reigentanz verwandelt.

16 १६ आम्ही पाप केल्यामुळे आमच्या डोक्यावरचा मुकुट खाली पडला आहे. म्हणून आम्हास हाय.

Gefallen ist die Krone unseres Hauptes. Wehe uns nun, daß wir gesündigt haben!

17 १७ या सर्व गोष्टीमुळे आमचे मन खचले आहे. आम्हास डोळ्यांनी स्पष्टपणे दिसत नाही.

Darum siecht unser Herz. Darum sind unsere Augen finster geworden

18 १८ सियोनचे डोंगर ओसाड झाले आहेत. सियोनच्या डोंगरावर कोल्हे वावरतात.

Ob dem Berg Zijon, der so wüste liegt, daß Füchse darüber gehen.

19 १९ पण परमेश्वरा, तुझी सत्ता निरंतन आहे. तुझे राजसिंहासन चिरकाल राहील.

Du, Jehovah, bleibst ewiglich, Dein Thron zu Geschlecht und Geschlecht.

20 २० परमेश्वर तू आम्हास कायमचा विसरला आहेस असे दिसते. तू आम्हास दीर्घकाल सोडून गेला आहेस.

Warum hast Du für immerdar uns vergessen, für der Tage Länge uns verlassen?

21 २१ परमेश्वरा, आम्हास तुझ्याकडे परत वळव. आम्ही आमच्या पातकाकरिता पश्चाताप करितो. पूर्वीप्रमाणेच आमच्या जुन्या दिवसाची पुनर्स्थापना कर.

Bringe uns zu Dir zurück, Jehovah, und wir kehren zurück. Erneuere unsere Tage, wie vor Zeiten.

22 २२ तोपर्यंत आमचा धिक्कार होऊन आमच्याप्रती तुझा क्रोध अतिभयंकर असेल.

Denn solltest Du uns gänzlich verschmäht haben, so gar sehr über uns entrüstet sein?