< Waiata 44 >

1 Ki te tino kaiwhakatangi, ma nga tama a Koraha. He Makiri. E te Atua, kua rongo o matou taringa, kua korerotia ki a matou e o matou matua, nga mahi i mahia e koe i o ratou ra, i nga ra o mua.
Al maestro de coro. De los hijos de Coré. Maskil. Oímos, oh Dios, con nuestros oídos, nos contaron nuestros padres, los prodigios que hiciste en sus días, en los días antiguos.
2 Nau nga tauiwi i pana ki tou ringa, nau ratou i whakato: nau nga iwi i whiu, a whakamararatia ana ratou.
Tú, con tu mano, expulsando pueblos gentiles, los plantaste a ellos; destruyendo naciones, a ellos los propagaste.
3 Ehara hoki i te mea, na ta ratou hoari i whiwhi ai ratou ki te whenua, ehara to ratou takakau i te mea i ora ai ratou: engari na tou matau, na tou takakau hoki, na te marama ano o tou mata, he pai hoki nou ki a ratou.
Pues no por su espada ocuparon la tierra, ni su brazo les dio la victoria; fue tu diestra y tu brazo, y la luz de tu rostro; porque Tú los amabas.
4 E te Atua, ko koe toku Kingi: whakahaua he whakaora mo Hakapa.
Tú eres mi Rey, mi Dios, Tú, el que dio la victoria a Jacob.
5 Mau ka turaki ai matou i o matou hoariri; ma tou ingoa ka takahia ai e matou te hunga e whakatika ana ki a matou.
Por Ti batimos a nuestros enemigos; y en nombre tuyo hollamos a los que se levantaron contra nosotros.
6 E kore hoki ahau e whakawhirinaki ki taku kopere: e kore ano taku hoari e whakaora i ahau.
Porque no en mi arco puse mi confianza, ni me salvó mi espada,
7 Nau hoki matou i ora ai i o matou hoariri: nau ano i whakama ai te hunga i kino ki a matou.
sino que Tú nos has salvado de nuestros adversarios, y has confundido a los que nos odian.
8 Ko te Atua ta matou e whakamanamana ai i te roa o te ra: ka whakamoemiti ano matou ki tou ingoa ake ake. (Hera)
En Dios nos gloriábamos cada día, y continuamente celebrábamos tu Nombre.
9 Otira kua panga nei matou e koe, kua meinga kia whakama: kahore hoki koe kia haere tahi me a matou taua.
Pero ahora Tú nos has repelido y humillado; ya no sales, oh Dios, con nuestros ejércitos.
10 Kua meinga matou kia hoki whakamuri mai i te hoariri; kei te pahua ano i etahi ma ratou te hunga e kino ana ki a matou.
Nos hiciste ceder ante nuestros enemigos, y los que nos odian nos han saqueado como han querido.
11 Kua hoatu matou e koe, ano he hipi e kainga ana: kua marara ki roto ki nga tauiwi.
Nos entregaste como ovejas destinadas al matadero, y nos desparramaste entre los gentiles.
12 E hokona ana e koe tau iwi, a hore he utu: kahore hoki koe e whiwhi rawa i te utu mo ratou.
Vendiste a tu pueblo sin precio, y no sacaste gran provecho de esa venta.
13 E meinga ana matou e koe hei tawainga ma o matou hoa kainga; hei whakahaweatanga, hei whakakatanga mai ma te hunga i tetahi taha, i tetahi taha o matou.
Nos hiciste el escarnio de nuestros vecinos, la irrisión y el ludibrio de los que nos rodean.
14 E meinga ana matou e koe hei whakatauki ma nga tauiwi; hei rurutanga matenga ma nga iwi.
Nos convertiste en fábula de los gentiles, y recibimos de los pueblos meneos de cabeza.
15 Kei mua tonu i ahau toku whakama; kua taupokina ahau e te pawera o toku mata;
Todo el día tengo ante los ojos mi ignominia, y la confusión cubre mi rostro,
16 I te reo o te kaitawai, o te kaikohukohu; i te hoariri, i te kairapu utu.
a los gritos del que me insulta y envilece, a la vista del enemigo, ávido de venganza.
17 Kua pa katoa tenei ki a matou; heoi kahore matou i wareware ki a koe, kihai ano i teka ki tau kawenata.
Todo esto ha venido sobre nosotros, mas no nos hemos olvidado de Ti, ni hemos quebrantado el pacto hecho contigo.
18 Kahore to matou ngakau i tahuri whakamuri; kihai ano o matou hikoinga i peka ke i tau ara;
No volvió atrás nuestro corazón, ni nuestro paso se apartó de tu camino,
19 I maru ai matou i a koe i te wahi o nga tarakona; a taupoki rawa ki te atarangi o te mate.
cuando nos aplastaste en un lugar de chacales y nos cubriste con sombras de muerte.
20 Mehemea kua wareware matou ki te ingoa o to matou Atua, kua totoro ranei o matou ringa ki te atua ke;
Si nos hubiéramos olvidado del nombre de nuestro Dios, extendiendo nuestras manos a un Dios extraño,
21 E kore ranei tenei e ata tirohia e te Atua? E matau ana hoki ia ki nga mea ngaro o te ngakau.
¿no lo habría averiguado Dios, Él, que conoce los secretos del corazón?
22 Mou nei hoki matou i patua ai i te ra roa nei: kiia iho matou he hipi e patua ana.
Mas por tu causa somos ahora carneados cada día, tenidos como ovejas de matadero.
23 E ara, he aha koe ka moe ai, e te Ariki? Whakatika, kaua matou e panga tonutia.
Despierta, Señor. ¿Por qué duermes? Levántate; no nos deseches para siempre.
24 He aha koe ka huna ai i tou mata? ka wareware ai ki to matou mamae, ki to matou tukinotanga?
¿Por qué ocultas tu rostro? ¿Te olvidas de nuestra miseria y de nuestra opresión?
25 Kua piko nei hoki to matou wairua ki raro ki te puehu; piri rawa to matou kopu ki te whenua.
Agobiada hasta el polvo está nuestra alma, y nuestro cuerpo pegado a la tierra.
26 E ara, hei awhina i a matou; kia mahara ki tou aroha, a hokona matou.
¡Levántate en nuestro auxilio, líbranos por tu piedad!

< Waiata 44 >