< Waiata 147 >

1 Whakamoemititia a Ihowa; he pai hoki te himene ki to tatou Atua: ahuareka rawa, ataahua tonu te whakamoemiti.
Hallelúja! Já, lofið Drottin! Það er gott að lofa Drottin! Indælt og rétt!
2 Ko Ihowa hei hanga i Hiruharama: mana hoki nga whati o Iharaira e kohikohi.
Hann er að endurreisa Jerúsalem og flytja hina herleiddu heim.
3 Ko ia hei rongoa i te hunga ngakau maru: mana e takai o ratou wahi mamae.
Hann reisir upp hina niðurbeygðu og bindur um sár þeirra.
4 E taua ana e ia nga whetu, te maha: e huaina ana hoki e ia o ratou ingoa katoa.
Hann þekkir fjölda stjarnanna, já og hverja fyrir sig með nafni!
5 He nui to tatou Ariki, he nui hoki tona kaha: e kore e taea tona matauranga te whakaaro.
Mikill er Drottinn! Vald hans er stórkostlegt! Þekking hans er takmarkalaus.
6 Ko Ihowa te kaitautoko mo te hunga mahaki: ka turakina e ia te hunga kino ki te whenua.
Drottinn styður auðmjúka, en varpar illmennum til jarðar.
7 Waiata, whakawhetai ki a Ihowa: himene i runga i te hapa ki to tatou Atua:
Syngið honum þakkarljóð, lofið Guð með hörpuleik.
8 Ko ia nei te kaiuwhi i te rangi ki nga kapua, te kaihanga i te ua mo te whenua: e whakatupu ana ia i te tarutaru ki runga ki nga maunga.
Hann fyllir himininn skýjum, gefur steypiregn og klæðir fjöllin grænu grasi.
9 E homai ana e ia he kai ma te kirehe: ma nga pi raweni hoki ina tangi.
Hann fæðir hin villtu dýr og hrafnarnir krunka til hans eftir æti.
10 E kore ia e ahuareka ki te kaha o te hoiho: e kore ia e manako ki nga waewae o te tangata.
Í hans augum kemst sprettharður foli varla úr sporunum og máttur mannsins má sín lítils.
11 E manako ana a Ihowa ki te hunga e wehi ana i a ia, ki te hunga e tumanako ana ki tona aroha.
En hann gleðst yfir þeim sem elska hann og reiða sig á kærleika hans og gæsku.
12 Whakamoemititia a Ihowa, e Hiruharama: whakamoemititia tou Atua, e Hiona.
Lofa þú hann, Jerúsalem! Vegsama Guð þinn, Síon!
13 Nana nei hoki i whakakaha nga tutaki o ou tatau: manaakitia ana e ia au tamariki i roto i a koe.
Því að hann hefur gert múra þína öfluga og blessað börnin þín.
14 Nana ano i mau ai te rongo i roto i ou rohe: nana koe i makona ai i te witi pai rawa.
Hann lætur frið haldast í landinu og fyllir hlöður þínar af úrvals hveiti.
15 E tukua ana e ia tana kupu ki te whenua: tere rawa te rere o tana kupu.
Hann sendir boð sín til jarðar, skipanir hans berast hratt eins og vindurinn.
16 E homai ana e ia te hukarere ano he huruhuru hipi: e whakatitaritaria ana te haupapa ano he pungarehu.
Skjannahvít mjöllin er frá honum komin og hrímið sem glitrar á jörðinni.
17 Maka mai ana e ia tana hauhunga ano he maramara: ko wai e tu i mua i tana matao?
Haglélið er líka hans verk og frostið sem bítur í kinnarnar.
18 E tukua ana e ia tana kupu, a whakarewaina ana aua mea: ka meinga tana hau kia pupuhi, rere ana nga wai.
En síðan sendir hann hlýjan vorvind, snjórinn þiðnar og árnar ryðja sig.
19 E whakakitea ana e ia tana kupu ki a Hakopa; ana tikanga, me ana whakaritenga ki a Iharaira.
Hann kunngjörði Ísrael lögmál sitt og ákvæði
20 Kahore i pera tana hanga ki tetahi iwi; kihai ano ana whakaritenga i mohiotia e ratou. whakamoemititia a Ihowa.
– það hefur hann ekki gert við neina aðra þjóð, nei, þeim kennir hann ekki fyrirmæli sín. Hallelúja! Dýrð sé Drottni!

< Waiata 147 >