Waiata 120

1 He waiata; he pikitanga. I tangi, ahau ki a Ihowa i toku matenga; a i whakahoki kupu mai ia ki ahau.

Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

2 E Ihowa, whakaorangia toku wairua i te ngutu teka, i te arero hianga.

Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

3 Ko te aha e hoatu ki a koe? ko te aha hoki e tapiritia atu mau, e te arero hianga?

Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

4 Ko nga pere koi a te hunga nunui, me nga waro hunipa.

Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

5 Aue, toku mate, to te manene i Meheke, toku hoki e noho nei i nga teneti o Kerara!

Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

6 Kua roa te nohoanga tahitanga o toku wairua ki te tangata e kino ana ki te ata noho.

Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

7 Mo te ata noho ahau, engari ka korero ahau, ka anga ratou ka whawhai.

Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.