Waiata 105
1 Whakawhetai ki a Ihowa, karanga atu ki tona ingoa: whakapuakina ana mahi ki waenganui o nga iwi.
Wysławiajcie PANA, wzywajcie jego imienia, opowiadajcie jego dzieła wśród narodów.
2 Waiata ki a ia, himene ki a ia: korerotia ana mahi whakamiharo katoa.
Śpiewajcie mu, śpiewajcie mu psalmy, rozmawiajcie o wszystkich jego cudach.
3 Whakamanamana ki tona ingoa tapu: kia hari te ngakau o te hunga e rapu ana i a Ihowa.
Chlubcie się jego świętym imieniem, niech się weseli serce szukających PANA.
4 Rapua a Ihowa me tona kaha: rapua tonutia tona mata, ake ake.
Szukajcie PANA i jego mocy, szukajcie zawsze jego oblicza.
5 Maharatia ana mahi whakamiharo i mahia e ia; ana merekara me nga whakaritenga a tona mangai,
Przypominajcie sobie dzieła, które czynił; jego cuda i wyroki jego ust.
6 E nga uri o Aperahama, o tana pononga, e nga tama a Hakopa, e ana i whiriwhiri ai.
[Wy], potomkowie Abrahama, jego słudzy; [wy], synowie Jakuba, jego wybrańcy!
7 Ko Ihowa ia, ko to tatou Atua; kei te whenua katoa ana whakaritenga.
On jest PANEM, naszym Bogiem, jego sądy po całej ziemi.
8 Mahara tonu ia ki tana kawenata ake ake, ki te kupu i kiia iho e ia ki te mano o nga whakatupuranga.
Pamięta wiecznie o swoim przymierzu; o słowie, które nakazał po tysiąc pokoleń;
9 Ki tana i whakarite ai ki a Aperahama, ki tana oati hoki ki a Ihaka;
[O przymierzu], które zawarł z Abrahamem, i o przysiędze złożonej Izaakowi.
10 A whakapumautia iho e ia hei tikanga ki a Hakopa, hei kawenata mau tonu ki a Iharaira.
Ustanowił je jako prawo dla Jakuba, dla Izraela jako wieczne przymierze;
11 I a ia ra i mea, Ka hoatu e ahau ki a koe te whenua o Kanaana hei wahi pumau mo koutou.
Mówiąc: Tobie dam ziemię Kanaan jako dział waszego dziedzictwa;
12 I te mea he hunga torutoru ratou: ae ra, he iti rawa, he manene ano ki reira.
Kiedy ich było niewielu, nieliczni i obcy w niej.
13 I a ratou e haereere ana i tenei iwi ki tera atu iwi, i tetahi rangatiratanga ki tetahi iwi ke;
I wędrowali od narodu do narodu, z [jednego] królestwa do innego ludu;
14 Kihai ratou i tukua e ia kia tukinotia e te tangata: he whakaaro ano ki a ratou i riria ai e ia nga kingi.
Nikomu nie pozwolił ich krzywdzić, nawet karcił królów z ich powodu, [mówiąc]:
15 I mea ia, Kei pa ki aku i whakawahi ai: kei kino ki aku poropiti.
Nie dotykajcie moich pomazańców, a moim prorokom nie czyńcie [nic] złego.
16 I karangatia e ia te matekai ki te whenua: whati katoa i a ia te tokotoko, ara te taro.
Potem przywołał głód na ziemię i zniszczył cały zapas chleba.
17 I tonoa e ia he tangata i mua i a ratou; i hokona a Hohepa hei pononga:
Posłał przed nimi męża, Józefa, który został sprzedany jako niewolnik;
18 I whakamamaetia ona waewae ki te mekameka: takoto ana ia i te rino;
Którego nogi ranili pętami, a w żelazo zakuto jego ciało;
19 A puta noa tana kupu: whakamatautauria ana ia e te kupu a Ihowa.
Aż do [tego] czasu, gdy jego słowo się spełniło, słowo PANA doświadczało go.
20 I tono te kingi, a wetekina ana ia; ara te kingi o nga iwi, a tukua ana ia.
Posłał król i kazał go uwolnić, władca narodu wypuścił go na wolność.
21 A meinga ana ia e ia hei ariki mo tona whare, hei rangatira mo ona taonga katoa;
Ustanowił go panem swego domu i władcą wszystkich swoich posiadłości;
22 Hei herehere i ana rangatira ua pai ia, hei ako i ana kaumatua ki te whakaaro.
Aby rządził jego dostojnikami według swego uznania i jego starszych nauczał mądrości.
23 I haere mai ano a Iharaira ki Ihipa: a noho ana a Hakopa ki te whenua o Hama.
Potem Izrael wszedł do Egiptu, a Jakub był gościem w ziemi Chama;
24 Na ka tino whakanuia e ia tana iwi: a ka meinga ratou kia kaha ake i o ratou hoariri.
Gdzie [Bóg] bardzo rozmnożył swój lud i uczynił go potężniejszym od jego wrogów.
25 I whakakoarotia e ia to ratou ngakau kia kino ki tana iwi, kia mahi lhianga ki ana pononga.
Odmienił ich serca, żeby znienawidzili jego lud i postępowali przebiegle wobec jego sług.
26 I tonoa e ia a Mohi, tana pononga, raua ko Arona, ko tana i whiriwhiri ai.
Posłał Mojżesza, swego sługę, i Aarona, którego wybrał;
27 Whakaputaina ana e raua ana tohu i waenganui i a ratou, he merekara i te whenua o Hama.
Pokazali im jego znaki i cuda w ziemi Chama.
28 I tukua e ia te pouri, a kua pouri: kihai ano ratou i whakakeke ki ana kupu.
Zesłał ciemności i nastał mrok, i nie buntowali się przeciw jego słowu.
29 I whakaputaia ketia e ia o ratou wai hei toto; a mate ake i a ia a ratou ngohi.
Zamienił ich wody w krew i pozabijał ich ryby.
30 I whakangahue ake to ratou whenua i te poroka, i roto i nga whare moenga o o ratou kingi.
Ich ziemia wydała mnóstwo żab, [były] nawet w komnatach królewskich.
31 I whai kupu ia, a puta ana mai nga pokai namu: me te kutu i o ratou kainga.
Rozkazał i zjawiły się rozmaite muchy i wszy w całym ich kraju.
32 I tukua iho e ia ki a ratou te whatu hei ua, me te ahi mura ki to ratou whenua.
Zesłał grad zamiast deszczu, ogień płonący na ich ziemię.
33 I pakia ano e ia a ratou waina me a ratou piki; a whatiwhatiia ana e ia nga rakau o o ratou kainga.
Zniszczył ich winnice i figowce i połamał drzewa w ich kraju.
34 I korero ia, a puta ana mai te mawhitiwhiti me te moka, te taea te tatau.
Rozkazał i zjawiła się szarańcza, niezliczone mnóstwo larw;
35 A kainga katoatia ana nga otaota o to ratou whenua; pau ake nga hua o to ratou oneone.
I pożarły całą zieleń w ich kraju, i zjadły płody ich ziemi.
36 I whakamatea katoatia ano hoki e ia nga matamua o to ratou whenua, te muanga o to ratou kaha.
Zabił też wszystko, co pierworodne w ich ziemi, pierwociny wszelkiej ich siły.
37 A whakaputaina mai ana ratou e ia, me te hiriwa, me te koura, kahore hoki he mea tuoi i roto i ana iwi.
Wyprowadził ich ze srebrem i złotem i nie było słabego wśród ich plemion.
38 Na hari ana a Ihipa i to ratou haerenga; i mau hoki to ratou wehi ki a ratou.
Egipt się radował, gdy wychodzili, bo ogarnął go strach przed nimi.
39 I horahia e ia te kapua hei hipoki, me te ahi hei whakamarama i te po.
Rozpostarł obłok jak osłonę, a ogień, by świecił w nocy.
40 I inoi ratou, a homai ana e ia te koitareke; a ka makona ratou i te taro o te rangi.
Na [ich] żądanie zesłał przepiórki i nasycił ich chlebem z nieba.
41 I wahia e ia te kohatu, a ka pakaru mai nga wai: rere ana i nga wahi maroke, koia ano kei te awa.
Otworzył skałę i trysnęły wody, popłynęły po suchych miejscach [jak] rzeka;
42 I mahara hoki ia ki tana kuputapu, ki a Aperahama ano, ki tana pononga.
Pamiętał bowiem o swoim świętym słowie i o Abrahamie, swym słudze.
43 A whakaputaina mai ana e ia tana iwi i runga i te hari, ana i whiriwhiri ai i runga i te koa.
Wyprowadził swój lud wśród wesela, swoich wybranych wśród radości.
44 A homai ana e ia ki a ratou nga whenua o nga tauiwi: a riro ana i a ratou nga mauiuitanga o te iwi;
I dał im ziemię pogan, i zawładnęli dorobkiem narodów;
45 Kia puritia ai e ratou ana tikanga, kia mau ai ki ana ture. Whakamoemititia a Ihowa.
Aby zachowywali jego nakazy i przestrzegali jego praw. Alleluja.
