Waiata 105
1 Whakawhetai ki a Ihowa, karanga atu ki tona ingoa: whakapuakina ana mahi ki waenganui o nga iwi.
Halleluja! Looft Jahweh, verkondigt zijn Naam, Maakt onder de volken zijn daden bekend;
2 Waiata ki a ia, himene ki a ia: korerotia ana mahi whakamiharo katoa.
Zingt en juicht Hem ter ere, En verhaalt al zijn wonderen!
3 Whakamanamana ki tona ingoa tapu: kia hari te ngakau o te hunga e rapu ana i a Ihowa.
Roemt in zijn heilige Naam: Vreugd moet er zijn in de harten der Jahweh-vereerders!
4 Rapua a Ihowa me tona kaha: rapua tonutia tona mata, ake ake.
Wendt u tot Jahweh en zijn macht, Houdt niet op, zijn aanschijn te zoeken;
5 Maharatia ana mahi whakamiharo i mahia e ia; ana merekara me nga whakaritenga a tona mangai,
Denkt aan de wonderen, die Hij deed, Aan zijn tekenen, aan zijn gerichten:
6 E nga uri o Aperahama, o tana pononga, e nga tama a Hakopa, e ana i whiriwhiri ai.
Gij kinderen van Abraham, zijn dienaar; Gij zonen van Jakob, zijn vriend!
7 Ko Ihowa ia, ko to tatou Atua; kei te whenua katoa ana whakaritenga.
Hij, Jahweh, is onze God; Voor heel de aarde gelden zijn wetten!
8 Mahara tonu ia ki tana kawenata ake ake, ki te kupu i kiia iho e ia ki te mano o nga whakatupuranga.
Hij blijft zijn verbond voor eeuwig indachtig, En zijn belofte in duizend geslachten:
9 Ki tana i whakarite ai ki a Aperahama, ki tana oati hoki ki a Ihaka;
Het verbond, met Abraham gesloten, De belofte, aan Isaäk gezworen.
10 A whakapumautia iho e ia hei tikanga ki a Hakopa, hei kawenata mau tonu ki a Iharaira.
En Hij heeft die belofte aan Jakob bekrachtigd, Aan Israël het eeuwig verbond:
11 I a ia ra i mea, Ka hoatu e ahau ki a koe te whenua o Kanaana hei wahi pumau mo koutou.
Hij zeide: "Aan u zal Ik geven Het land van Kanaän als uw erfdeel."
12 I te mea he hunga torutoru ratou: ae ra, he iti rawa, he manene ano ki reira.
Toch waren ze daar maar gering in getal, Nog zonder aanzien en vreemd.
13 I a ratou e haereere ana i tenei iwi ki tera atu iwi, i tetahi rangatiratanga ki tetahi iwi ke;
En toen ze nog zwierven van volk tot volk, Van het ene rijk naar het andere,
14 Kihai ratou i tukua e ia kia tukinotia e te tangata: he whakaaro ano ki a ratou i riria ai e ia nga kingi.
Duldde Hij niet, dat iemand ze kwelde, Maar tuchtigde koningen om hunnentwil:
15 I mea ia, Kei pa ki aku i whakawahi ai: kei kino ki aku poropiti.
"Raakt mijn gezalfden niet aan, En doet mijn profeten geen leed!"
16 I karangatia e ia te matekai ki te whenua: whati katoa i a ia te tokotoko, ara te taro.
En toen Hij honger in het land had ontboden, Alle broodstokken stuk had geslagen,
17 I tonoa e ia he tangata i mua i a ratou; i hokona a Hohepa hei pononga:
Zond Hij een man voor hen uit, Werd Josef verkocht als een slaaf;
18 I whakamamaetia ona waewae ki te mekameka: takoto ana ia i te rino;
Men sloeg zijn voeten in boeien, In ijzeren ketens werd hij gekluisterd.
19 A puta noa tana kupu: whakamatautauria ana ia e te kupu a Ihowa.
Maar toen eindelijk zijn voorzegging vervuld was, En Jahweh’s uitspraak hem in het gelijk had gesteld,
20 I tono te kingi, a wetekina ana ia; ara te kingi o nga iwi, a tukua ana ia.
Beval de koning, hem te bevrijden, Liet de heerser der volken hem los;
21 A meinga ana ia e ia hei ariki mo tona whare, hei rangatira mo ona taonga katoa;
Hij stelde hem aan tot heer van zijn huis, Tot bestuurder van heel zijn bezit.
22 Hei herehere i ana rangatira ua pai ia, hei ako i ana kaumatua ki te whakaaro.
En terwijl hij diens vorsten door zijn geest onderrichtte, En wijsheid leerde aan zijn oudsten,
23 I haere mai ano a Iharaira ki Ihipa: a noho ana a Hakopa ki te whenua o Hama.
Trok Israël Egypte binnen, Werd Jakob gast in het land van Cham.
24 Na ka tino whakanuia e ia tana iwi: a ka meinga ratou kia kaha ake i o ratou hoariri.
Daar liet Hij zijn volk heel vruchtbaar worden, Veel talrijker dan zijn verdrukkers.
25 I whakakoarotia e ia to ratou ngakau kia kino ki tana iwi, kia mahi lhianga ki ana pononga.
Maar toen hun hart verstarde, en zij zijn volk gingen haten, En trouweloos zijn dienaren kwelden,
26 I tonoa e ia a Mohi, tana pononga, raua ko Arona, ko tana i whiriwhiri ai.
Zond Hij Moses, zijn dienstknecht, Aäron, dien Hij zelf had gekozen;
27 Whakaputaina ana e raua ana tohu i waenganui i a ratou, he merekara i te whenua o Hama.
En zij verrichtten zijn tekenen onder hen, En wonderen in het land van Cham.
28 I tukua e ia te pouri, a kua pouri: kihai ano ratou i whakakeke ki ana kupu.
Hij zond duisternis af, en maakte het donker; Maar men achtte niet op zijn bevel.
29 I whakaputaia ketia e ia o ratou wai hei toto; a mate ake i a ia a ratou ngohi.
Hij veranderde hun wateren in bloed, En doodde hun vissen.
30 I whakangahue ake to ratou whenua i te poroka, i roto i nga whare moenga o o ratou kingi.
Hun land krioelde van kikkers, Tot in de zalen zelfs van hun koning.
31 I whai kupu ia, a puta ana mai nga pokai namu: me te kutu i o ratou kainga.
Hij sprak: Daar kwamen de muggen, Muskieten over heel hun gebied.
32 I tukua iho e ia ki a ratou te whatu hei ua, me te ahi mura ki to ratou whenua.
Hij gaf hun hagel voor regen, En het vuur laaide op in hun land.
33 I pakia ano e ia a ratou waina me a ratou piki; a whatiwhatiia ana e ia nga rakau o o ratou kainga.
Hij sloeg hun wijnstok en vijg, En knakte de bomen op hun grond.
34 I korero ia, a puta ana mai te mawhitiwhiti me te moka, te taea te tatau.
Hij sprak: Daar kwamen de sprinkhanen aan, En ontelbare slokkers;
35 A kainga katoatia ana nga otaota o to ratou whenua; pau ake nga hua o to ratou oneone.
Ze verslonden al het gewas op het veld, En schrokten de vruchten weg van hun akker.
36 I whakamatea katoatia ano hoki e ia nga matamua o to ratou whenua, te muanga o to ratou kaha.
Hij sloeg alle eerstgeborenen in hun land, Al de eersten van hun mannenkracht.
37 A whakaputaina mai ana ratou e ia, me te hiriwa, me te koura, kahore hoki he mea tuoi i roto i ana iwi.
Toen voerde Hij hen uit met zilver en goud, En geen van hun stammen bleef struikelend achter.
38 Na hari ana a Ihipa i to ratou haerenga; i mau hoki to ratou wehi ki a ratou.
Egypte was blij, dat ze gingen; Want de schrik voor hen had ze bevangen.
39 I horahia e ia te kapua hei hipoki, me te ahi hei whakamarama i te po.
En Hij spreidde een wolk uit tot dek, Een vuur, om de nacht te verlichten.
40 I inoi ratou, a homai ana e ia te koitareke; a ka makona ratou i te taro o te rangi.
Zij baden: Hij liet de kwakkels komen, En verzadigde hen met brood uit de hemel;
41 I wahia e ia te kohatu, a ka pakaru mai nga wai: rere ana i nga wahi maroke, koia ano kei te awa.
Hij spleet de rotsen: daar borrelden de wateren, En vloeiden door de woestijn als een stroom:
42 I mahara hoki ia ki tana kuputapu, ki a Aperahama ano, ki tana pononga.
Want Hij was zijn heilige belofte indachtig, Aan Abraham, zijn dienaar, gedaan!
43 A whakaputaina mai ana e ia tana iwi i runga i te hari, ana i whiriwhiri ai i runga i te koa.
Zo leidde Hij zijn volk met gejubel, Zijn uitverkorenen onder gejuich.
44 A homai ana e ia ki a ratou nga whenua o nga tauiwi: a riro ana i a ratou nga mauiuitanga o te iwi;
Hij schonk hun de landen der heidenen, En ze erfden het vermogen der volken:
45 Kia puritia ai e ratou ana tikanga, kia mau ai ki ana ture. Whakamoemititia a Ihowa.
Opdat ze zijn geboden zouden volbrengen, En zijn wetten onderhouden!
