Tangi 5

1 Kia mahara, e Ihowa, ki te mea kua pa nei ki a matou: tirohia mai, kia kite ai koe i to matou ingoa kino.

Wspomnij, PANIE, na to, co nas spotkało. Spójrz i zobacz nasze pohańbienie.

2 Kua riro to matou wahi tupu i nga tangata ke, o matou whare i nga tautangata.

Nasze dziedzictwo przypadło obcym, a nasze domy – cudzoziemcom.

3 He pani matou, kahore he matua, ko o matou whaea ano he pouaru.

Staliśmy się sierotami, bez ojca; nasze matki są jak wdowy.

4 Na te moni i inu wai ai matou; ko a matou wahie he mea hoko.

Własną wodę pijemy za pieniądze, nasze drwa za pieniądze kupujemy.

5 Kei runga kei o matou kaki o matou kaiwhai: e mauiui ana matou, kahore he tanga manawa mo matou.

Prześladowanie ciąży na naszym karku. Pracujemy, [a] nie dają nam odpocząć.

6 Kua hoatu e matou te ringa ki nga Ihipiana, ki nga Ahiriana, kia makona ai matou i te taro.

Podawaliśmy rękę Egipcjanom i Asyryjczykom, aby nasycić się chlebem.

7 I hara o matou matua, a kua kore; a kua whakawaha e matou o ratou he.

Nasi ojcowie zgrzeszyli, nie ma ich, a my nosimy ich nieprawość.

8 Ko nga pononga o matou rangatira: kahore he kaiwhakaora mo matou i o ratou ringa.

Niewolnicy panują nad nami, nie ma nikogo, kto by nas wybawił z ich ręki.

9 E tata mate matou ka whiwhi ai i te taro, i te hoari hoki o te koraha.

Z narażeniem życia szukamy swego chleba z powodu miecza [na] pustyni.

10 Mangu ana o matou kiri ano he oumu, i te wera ngau kino o te hemokai.

Nasza skóra jak piec zaciemniła się od strasznego głodu.

11 Taea ana e ratou nga wahine o Hiona, nga wahine i nga pa o Hura.

Kobiety na Syjonie hańbiono, a panny – w miastach Judy.

12 Ko nga rangatira, taronatia ake e to ratou ringa; kihai nga kanohi o nga kaumatua i whakahonoretia.

Książęta byli wieszani ich rękami, oblicza starszych nie uszanowano.

13 Ko nga taitama kei te waha i te huri, hinga ana nga tamariki i te pikaunga wahie.

Młodzieńców wzięli do młócenia, dzieci padały pod [ciężarem] drewna.

14 Ko nga kaumatua i nga kuwaha kua kore, me te waiata hoki a nga taitama.

Starcy w bramach już nie siadają, młodzieńcy przestali [śpiewać] swoje pieśni.

15 Kua mutu te koa o o matou ngakau, kua puta ke ta matou kanikani hei uhunga.

Radość zniknęła z naszych serc, nasze pląsanie zamieniło się w żałobę.

16 Kua taka te karauna o to matou mahunga; aue, te mate mo matou! kua hara hoki matou.

Spadła korona z naszej głowy. Biada nam, bo zgrzeszyliśmy!

17 Na reira whakaruhi noa iho o matou ngakau; na enei mea pouriuri ana o matou kanohi.

Dlatego nasze serce omdlewa, dlatego nasze oczy są zaćmione.

18 Na te maunga hoki o Hiona kua ururuatia nei, e haereerea nei e nga pokiha.

Z powodu spustoszonej góry Syjonu lisy chodzą po niej.

19 Pumau tonu koe, ake ake, e Ihowa; ko tou torona kei tera whakatupuranga, kei tera whakatupuranga.

Ty, PANIE, trwasz na wieki, twój tron z pokolenia na pokolenie.

20 He aha koe i wareware tonu ai ki a matou? he aha koe i whakarere ai i a matou, a roa noa iho nga ra?

Czemu zapominasz o nas na wieki i opuszczasz nas na tak długi czas?

21 Whakatahuritia atu matou ki a koe, e Ihowa, a ka tahuri matou: whakahoutia o matou ra, kia rite ki o mua.

Nawróć nas do siebie, PANIE, a będziemy nawróceni; odnów nasze dni, jak dawniej.

22 Otiia kua tino whakakahore rawa koe ki a matou, e tino nui ana tou riri ki a matou.

Czy odrzuciłeś nas całkowicie? Czy bardzo się na nas gniewałeś?