Hopa 6

1 Na ka whakautu a Hopa, ka mea,

Hiob zaś odpowiedział tymi słowami:

2 Aue, me i ata paunatia toku mamae, me i huihuia, me i whakairihia toku aitua ki te pauna!

O gdyby dokładnie zważono moją udrękę i włożono na szalę całe moje nieszczęście!

3 Na inaianei taimaha ake i te onepu o te moana: heoi he ohorere rawa aku kupu.

Byłoby to cięższe niż piasek morski. Dlatego moje słowa plączą się.

4 Kei roto hoki i ahau nga pere a te Kaha Rawa, inumia ake e toku wairua to ratou paihana: rarangi tonu mai nga whakawehi a te Atua hei hoariri moku.

[Tkwią] we mnie bowiem strzały Wszechmocnego, których jad osuszył mego ducha, [a] strachy Boże walczą przeciwko mnie.

5 E tangi ano ranei te kaihe mohoao i te mea kei te tarutaru ia? e tangi ano ranei te kau i te mea e kai ana?

Czy dziki osioł ryczy, gdy ma trawę? Czy wół ryczy nad swoją paszą?

6 E taea ranei te kai, te mea kahore nei ona ha, ki te kahore he tote? He reka ranei te whakakahukahu o te hua manu?

Czy można zjeść niesmaczną rzecz bez soli? Czy ma jakiś smak białko jajka?

7 Hore rawa toku wairua e mea kia pa atu ki ena; to ratou rite ki ahau kei te kai whakarihariha.

[Czego się przedtem] moja dusza nie chciała dotknąć, jest to [teraz] moim bolesnym pokarmem.

8 Aue, me i riro mai taku i tono ai, me i homai e te Atua taku e tumanako nei!

Oby się spełniła moja prośba i Bóg dał mi to, czego pragnę!

9 Me i pai hoki te Atua kia whakangaromia ahau, kia tukua mai tona ringa hei hatepe i ahau!

Oby się Bogu spodobało to, aby mnie zniszczyć, aby opuścić rękę i mnie odciąć!

10 Penei kua ai ano he whakamarie moku; ae, ka tino hari ahau ki te mamae, kahore nei e tohu i ahau: kihai hoki nga kupu a te Mea Tapu i huna e ahau.

Wtedy miałbym jeszcze pociechę – chociaż pałam boleścią, niech [Bóg] mi nie folguje – nie zataiłem bowiem słów Świętego.

11 He aha toku kaha, e tatari ai ahau? He aha hoki toku mutunga, e whakamanawanui ai ahau?

Jaka [jest] moja siła, abym miał wytrwać? Jaki jest mój koniec, abym przedłużał swoje życie?

12 He kaha kohatu ranei toku kaha? He parahi ranei oku kikokiko?

Czy moja siła jest siłą kamieni? Czy moje ciało jest ze spiżu?

13 Ehara ranei i te mea kahore he awhina moku i roto i ahau, a kua oti te ngoi te pei i roto i ahau?

Czy moja obrona nie jest we mnie? Czy mój rozsądek odszedł ode mnie?

14 Ko te tangata e ngoikore ana te ngakau kia puta mai te aroha o tona hoa ki a ia, ahakoa kua mahue i a ia te wehi i te Kaha Rawa.

Strapionemu należy się litość od przyjaciela, ale on opuścił bojaźń Wszechmogącego.

15 He mahi tinihanga ta oku teina, he pera me ta te awa; rere ana ratou ano he waipuke awaawa,

Moi bracia zawiedli jak potok, odpływają jak gwałtowne potoki;

16 Kua mangu nei i te hukapapa, ngaro ana te hukarere i roto.

Które są mętne od lodu, w których śnieg się ukrywa;

17 I te wa e mahana ai, ka memeha atu; i te weraweratanga, moti iho ratou i to ratou wahi.

W czasie roztopów znikają; [w czasie] upałów nikną ze swego miejsca.

18 Ka peka ke nga tira e haere ana ra reira; riro ana ki te kore, a ngaro iho.

Wiją się ścieżki ich dróg; rozpływają się w nicość i giną.

19 Tirotirohia ana e nga tira o Tema; taria atu ana e nga tangata haere o Hepa.

Podróżni z Temy wypatrywali ich; wędrowcy z Seby pokładali w nich nadzieję.

20 Whakama ana ratou mo ratou i whakamanawa atu ki reira; te taenga ki aua awa, kanakana kau ana.

Ale zawiedli się w oczekiwaniu, przyszli tam i zawstydzili się.

21 Na he kahore noa iho koutou; ka kite koutou i te mea whakamataku, a ka wehi.

Staliście się niczym; widzicie moją niedolę i lękacie się.

22 I mea ranei ahau, Homai ki ahau? He hakari ranei maku e homai i o koutou rawa?

Czy powiedziałem: Przynieście mi [coś]? lub: Dajcie mi z waszego majątku?

23 I mea ranei, whakaorangia ahau i te ringa o te hoariri? Hokona ahau i roto i te ringa o te kaitukino?

Lub: Wybawcie mnie z rąk wroga? lub: Wykupcie mnie z rąk okrutników?

24 Whakaakona ahau, a ka whakarongo puku ahau; whakaaturia ki ahau te mea i he ai ahau.

Pouczcie mnie, a zamilknę; pokażcie mi, w czym zbłądziłem.

25 Ano te kaha o nga kupu tika! Ko te aha ia te riria ana e a koutou kupu?

O jak mocne są słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi wasze obwinianie?

26 E mea ana ranei koutou kia riria nga kupu? he hau kau nei hoki nga korero a te tangata kua pau ona whakaaro.

Czy zamierzacie ganić [moje] słowa i mowę zrozpaczonego, jakby były wiatrem?

27 Ae ra, e mea ana koutou ki te maka rota mo nga pani, ki te mea i to koutou hoa hei taonga hokohoko.

Nawet sierotę przytłaczacie i kopiecie [doły] pod swoim przyjacielem.

28 Na whakaae mai, titiro mai ki ahau; he pono hoki e kore ahau e korero teka ki to koutou kanohi.

Teraz więc zechciejcie spojrzeć na mnie, a [zobaczycie], czy kłamię wam w oczy.

29 Tena ra, tahuri mai; kaua hoki te he e waiho; ina, tahuri mai, he tika hoki taku take.

Zawróćcie, proszę, a niech nie będzie [w was] nieprawości; zawróćcie, a [poznacie] moją sprawiedliwość w tym.

30 He he koia kei toku arero? e kore ranei toku hinengaro e mohio ki nga mea whanoke?

Czy w moim języku jest nieprawość? Czy moje podniebienie nie rozeznaje przewrotności?