Hopa 40

1 Korero mai ano a Ihowa ki a Hopa, i mea,

A tak odpowiedział Pan Ijobowi, i rzekł:

2 E tohe ana ranei ki te Kaha Rawa te tangata whakatohutohu? Ma te tangata e whakatupehupehu ana ki te Atua, mana e korero mai.

Izali ten, co wiedzie spór z Wszechmogącym, uczyć go będzie? a kto chce strofować Boga, niech na to odpowie.

3 Ano ra ko Hopa ki a Ihowa; i mea ia,

Zatem odpowiedział Ijob Panu, i rzekł:

4 Nana, ehara noa iho ahau. Ko te aha taku e whakahoki atu ai ki a koe? Ka kopania toku ringa ki toku mangai.

Otom ja lichy, cóż ci mam odpowiedzieć? Rękę moję włożę na usta moje.

5 Kua kotahi taku koreotanga, a e kore ahau e whakahoki kupu atu; a tuarua rawa, otira kahore atu aku.

Mówiłem raz i drugi, ale więcej nie odpowiem, i nic więcej nie przydam.

6 Katahi ka whakahokia mai e Ihowa ki a Hopa i roto i te tukauati, ka mea,

Nadto odpowiedział Pan Ijobowi z wichru, i rzekł:

7 Tena ra, whakatane, whitikiria tou hope, a ka ui atu ahau ki a koe, mau ano e whakaatu mai ki ahau.

Przepasz teraz jako mąż biodra swe: będę cię pytał, a ty mi daj sprawę;

8 Me whakakahore ano ranei e koe taku whakawa? Me whakahe ki ahau kia whakatikaia ai tau?

Izali wniwecz obrócisz sąd mój? a obwinisz mię, abyś się sam usprawiedliwił?

9 He ringa pera ranei tou i to te Atua? He reo whatitiri ranei tou, he pera i tona?

Izali masz ramię jako Bóg? a głosem zagrzmisz jako on?

10 Tena ra, rakai i a koe inaianei ki te rangatiratanga, ki te kororia; tatai i a koe ki te honore, ki te mana.

Ozdóbże się teraz zacnością i dostojnością, a w chwałę i w ochędóstwo oblecz się.

11 Ringihia atu te puhaketanga o tou riri; tirohia atu nga mea whakakake katoa, whakaititia iho.

Rozpostrzyj popędliwość gniewu twego, a patrz na każdego pysznego, i poniż go.

12 Titiro atu ki nga mea whakakake katoa, whakapikoa iho; takahia iho ano hoki te hunga kino i te wahi e tu na ratou.

Spojrzyjże na każdego hardego a skróć go, a zetrzyj niepobożnych na miejscu ich.

13 Huihuia atu ratou, huna ki te puehu, herea o ratou mata ki te wahi ngaro.

Zakryj ich pospołu w prochu, a oblicza ich zawiąż w skrytości.

14 Na ko reira ahau whakaae ai ki a koe, ma tou ringa matau ano koe e whakaora.

Tedyć i Ja przyznam, że cię może zachować prawica twoja.

15 Na whakaaroa a Pehemoto, he mea hanga ngatahi korua naku; e kai ra i te tarutaru, ano he kau.

Oto teraz słoń, któregom uczynił jako i ciebie, trawę je jako wół.

16 Nana, ko tona kaha kei tona hope, ko tona pakaritanga kei nga uaua o tona kopu.

Oto teraz moc jego jest w biodrach jego, a siła jego w pępku brzucha jego.

17 Ko tona hiawero, ano he hita e tawhiria ana e ia: powhiwhiwhi tonu nga uaua o tona huha.

Rusza ogonem swoim, jako chce, choć jest jako drzewo cedrowe; żyły łona jego są powikłane jako latorośli.

18 Ko ona wheua, ano he korere parahi; ko ona rara, he poro rino.

Kości jego jako trąby miedziane; gnaty jego jako drąg żelazny.

19 Ko ia te tino mea nui o nga ara o te Atua: ko tona kaihanga anake hei whakapa i tana hoari ki a ia.

On jest przedniejszym z uczynków Bożych; który go uczynił, sam nań natrzeć może mieczem swoim.

20 He pono ko nga maunga hei homai kai mana; kei reira ano e takaro ana nga kirehe katoa o te parae.

Jemuć pastwę góry przynoszą, a wszystek zwierz polny tam igra.

21 Ko tona takotoranga ko raro i nga rakau kouru nui, i te rake kakaho, i te repo.

Pod cienistem drzewem lega w skrytościach trzciny i błota.

22 Hei taupoki mona te whakamarumaru o nga rakau kouru nui, kei tetahi taha ona, kei tetahi taha, nga wirou o te awa.

Okrywają go drzewa cieniste cieniem swoim, a ogarniają go wierzby nad potokami.

23 Nana, ki te aki mai te waipuke, e kore ia e tuiri; u tonu tona whakaaro, ahakoa kokiri noa mai a Horano ki tona mangai.

Oto zatrzymuje strumień, że się nie spieszy; tuszy sobie, iż Jordan wypije gębą swoją.

24 E hopukia ranei ia e tetahi i a ia e mataara ana, e poka ranei i tona ihu ki te rore, puta noa?

Azali go kto przed oczyma jego ułapi? albo powrozy przeciągnie przez nozdrze jego?