Hopa 36

1 I korero ano a Erihu, i mea,

Elihu mówił jeszcze:

2 Tukua ahau, kia iti nei, a ka whakaatu ahau ki a koe; he kupu ano hoki aku mo ta te Atua.

Poczekaj trochę, a pouczę cię, bo jeszcze przemówię za Boga.

3 Ka tikina atu e ahau toku mohio i tawhiti, ka whakatikaia e ahau ta toku Kaihanga.

Z daleka przyniosę swą wiedzę i uznam sprawiedliwość mego Stwórcy.

4 E kore rawa hoki aku kupu e teka: tenei kei a koe te tangata kua tino nui tona matauranga.

Bo naprawdę moje słowa nie [są] kłamstwem, a [człowiek] z doskonałą wiedzą [stoi] przed tobą.

5 Nana, he pakari te Atua, e kore ano ia e whakahawea: pakari tonu te kaha o tona matauranga.

Oto Bóg [jest] potężny, a nie gardzi [nikim]. On jest potężny w sile serca.

6 E kore te tangata kino e whakaorangia e ia; mana te hunga mate e whiwhi ai ki nga mea e tika ana ma ratou.

Nie pozostawia niegodziwych przy życiu, a ubogim przyznaje prawa.

7 E kore e mutu tana titiro ki te tangata tika; engari ka whakanohoia ngatahitia ratou e ia me nga kingi ki runga ki te torona ake ake, a ka whakanekehia ake hoki ratou.

Nie odwraca swoich oczu od sprawiedliwego, ale sadza ich na wieki z królami na tronie – i są wywyższeni.

8 Ki te mea kua herea ratou ki te mekameka, mau pu i te rahiri, ara i nga mate,

A jeśli są związani okowami albo spętani powrozami utrapienia;

9 Na ka whakakitea e ia ki a ratou ta ratou mahi, me o ratou he, i mea ai ratou i nga mea whakapehapeha.

Wtedy oznajmia im ich czyny i przestępstwa – to, że się wzmogły.

10 Ka whakapuaretia ano e ia o ratou taringa ki te ako, a ka ki kia hoki i te kino.

Otwiera im ucho, aby [przyjęli] karę, i każe im odwrócić się od nieprawości.

11 Ki te rongo ratou, a ka mahi ki a ia, ka pau o ratou ra i runga i te pai, o ratou tau i runga i nga ahuareka.

Jeśli będą posłuszni i będą [mu] służyć, dopełnią swoich dni w dobrobycie, a swoich lat w rozkoszach.

12 Otira ki te kore ratou e rongo, ka ngaro ratou i te hoari, hemo iho ratou, kahore hoki he matauranga.

Ale jeśli nie usłuchają, zginą od miecza, umrą bez poznania.

13 Ko te hunga whakaponokore o ratou ngakau, puranga rawa i a ratou te riri; kahore a ratou karanga awhina ina herea ratou e ia.

Lecz [ludzie] obłudnego serca gromadzą gniew, nie wołają, kiedy ich wiąże.

14 Ka mate ratou i te taitamarikitanga, a ka ngaro to ratou ora i roto i te hunga poke.

Umierają w młodości, swoje życie spędzają wśród rozpustników.

15 Ko tana he whakaora i te rawakore ina mate, e whakapuaretia ana e ia o ratou taringa ina tukinotia.

Wyrywa ubogiego z utrapienia i otwiera ich uszy w ucisku.

16 Ae ra, me koe ano, tera koe e riro i a ia i roto i te kuititanga ki te wahi whanui; a ki tonu i te ngako te mea e whakatakotoria ki runga ki tau tepu.

Również ciebie wyrwałby z ciasnego miejsca na [miejsce] przestronne, gdzie nie ma ucisku, a [zastawiłby] twój stół pełnią tłuszczu.

17 Otiia ki tonu koe i te tikanga a te tangata kino; a mau pu koe i nga tikanga, i te whakarite whakawa.

Ale ty zasłużyłeś na sąd niegodziwego, [dlatego] prawo i sąd będą cię trzymać.

18 Na i te mea he riri tenei, kia tupato kei riro koe i te nui o au rawa; aua hoki koe e whakapeautia e te nui o te utu.

Gniew [wisi], więc uważaj, by nie poraził cię karą, gdyż nie wybawił cię żaden okup.

19 E ranea ranei ou rawa, e kore ai koe e taka he? nga uaua katoa ranei o tou kaha?

Czy będzie zważał na twoje bogactwa? [Nie], ani [na] złoto, ani [na] jakiekolwiek siły [lub] potęgi.

20 Kaua e hiahiatia te po, te wa e riro ai nga tangata i runga i to ratou whai.

Nie tęsknij za nocą, kiedy ludzie są porwani ze swojego miejsca.

21 Kia tupato, kaua e tahuri ki te kino; ki tau hoki he pai ake tenei i nga mate.

Strzeż się, abyś nie zważał na nieprawość; gdyż wybrałeś to sobie zamiast utrapienia.

22 Nana, ko te Atua, ko tona kaha hei whakanui, ko wai te kaiwhakaako hei rite mona?

Oto Bóg jest najwyższy w swojej potędze, któż może tak nauczyć jak on?

23 Ko wai te kaitohutohu i te ara mona? Ko wai hei mea, Kua he tau mahi?

Kto mu wytyczył jego drogę? Albo kto mu powie: Popełniłeś nieprawość?

24 Kia mahara kia whakanuia e koe tana mahi, e waiatatia nei e te tangata.

Pamiętaj, abyś wysławiał jego dzieło, któremu przypatrują się ludzie.

25 Kua tirohia nei e nga tangata katoa e matakitakina mai nei e te tangata i tawhiti.

Wszyscy ludzie je widzą, człowiek przypatruje się nim z daleka.

26 Nana, he nui te Atua, e kore ano e mohiotia e tatou; e kore ano hoki te maha o ona tau e taea te rapu atu.

Oto Bóg [jest] wielki, a poznać [go] nie możemy, a liczba jego lat jest niezbadana.

27 Ko ia nei hei ngongo ake i nga pata wai, ka tauia i tona kohu hei awha:

On wyciąga bowiem krople wód, które padają z pary [jako] deszcz;

28 Ka ringihia iho nei e nga kapua, a ka maturuturu nui ki runga ki te tangata.

Który spuszczają chmury i [który] obficie spływa na ludzi.

29 Ae ra, e mohiotia ana ranei e tetahi nga horahanga o nga kapua, te ngangau o tona tapenakara?

(A kto zrozumie rozmieszczenie chmur i grzmot jego namiotu?

30 Nana, e horahia ana e ia tona marama a tawhio noa i a ia; e hipokina ana hoki e ia te takere o te moana.

Oto rozciąga nad nim swoją światłość i okrywa głębiny morskie.

31 Ko ana mea hoki ena hei whakawa mo nga iwi, nui tonu te kai e homai ana e ia.

Przez te rzeczy bowiem sądzi narody i daje pokarm w obfitości.

32 E hipokina ana e ia ona ringa ki te uira, a whakahaua iho e ia te wahi e pa atu ai.

Chmurami okrywa światłość i rozkazuje [jej ukrywać] się za wyznaczoną [chmurą]).

33 Hei kaiwhakaatu i a ia tona haruru, e waitohu ana hoki ki nga kararehe i te tupuhi meake puta mai.

Grzmot daje o nim znać, a także bydło – o parze unoszącej się w górę.