< Hopa 29 >

1 A i korero tonu a Hopa i tana pepeha, i mea,
E proseguiu Job em proferir o seu dito, e disse:
2 Aue, me i rite ki nga marama o mua, ki nga ra i tiaki ai te Atua i ahau!
Ah! quem me dera ser como eu fui nos meses passados! como nos dias em que Deus me guardava!
3 I tiaho mai ai tana rama ki toku matenga, a na tana whakamarama i haere ai ahau i te pouri:
Quando fazia resplandecer a sua candeia sobre a minha cabeça e quando eu pela sua luz caminhava pelas trevas:
4 Me i pera ano me ahau i nga ra o toku taiohitanga, i te mea nei kei runga to te Atua whakaaro puku i toku teneti;
Como era nos dias da minha mocidade, quando o segredo de Deus estava sobre a minha tenda:
5 I te mea e noho ana ano te Kaha Rawa i ahau, a kei tetahi taha oku aku tamariki, kei tetahi taha;
Quando o Todo-poderoso ainda estava comigo, e os meus meninos em redor de mim.
6 I horoia ai oku takahanga ki te pata, a rere mai ana nga awa hinu ki ahau i roto i te kohatu!
Quando lavava os meus passos na manteiga, e da rocha me corriam ribeiros de azeite:
7 I toku haerenga atu ki te kuwaha ki te pa, a whakapai ana i te nohoanga moku i te waharoa,
Quando saía a porta pela cidade, e na praça fazia preparar a minha cadeira:
8 Ka kite nga taitamariki i ahau, a piri ana ratou: whakatika ana nga koroheke, tu ana ki runga;
Os moços me viam, e se escondiam, e até os idosos se levantavam e se punham em pé:
9 Mutu pu te korero a nga tino tangata, kua kopania te ringa ki o ratou mangai;
Os príncipes continham as suas palavras, e punham a mão sobre a sua boca:
10 Ngaro ana te reo o nga rangatira, piri ana o ratou arero ki o ratou ngao.
A voz dos chefes se escondia: e a sua língua se pegava ao seu paladar:
11 No te rongonga hoki o te taringa i ahau manaaki ana i ahau; te kitenga o te kanohi i ahau, whakaae mai ana ki aku mahi:
Ouvindo-me algum ouvido, me tinha por bem-aventurado: vendo-me algum olho, dava testemunho de mim;
12 No te mea naku i whakaora te rawakore i a ia e karanga ana, te pani me te tangata hoki kahore nei ona kaiawhina.
Porque eu livrava o miserável, que clamava: como também o órfão que não tinha quem o socoresse.
13 I tau ki runga ki ahau te manaaki a te tangata e tata ana ki te whakangaromanga; harakoa ana i ahau te ngakau o te pouaru.
A benção do que ia perecendo vinha sobre mim, e eu fazia que jubilasse o coração da viúva.
14 I kakahuria e ahau te tika, a ko tera toku kakahu: e rite ana taku whakarite whakawa he koroka, he karauna.
Vestia-me da justiça: e ela me servia de vestido: como manto e diadema era o meu juízo.
15 He kanohi ahau ki te matapo, he waewae ki te kopa.
Eu fui o olho do cego, como também os pés do coxo:
16 He matua ahau ki nga rawakore: a i ata rapua e ahau te tikanga o te totohe a te tangata kihai nei ahau i mohio.
Aos necessitados era pai, e as causas de que eu não tinha conhecimento inquiria com diligência;
17 Wawahia ana e ahau nga kauae o te tangata kino, a takiritia mai ana e ahau tana mea pahua i roto i ona niho.
E quebrava os queixais do perverso, e dos seus dentes tirava a preza.
18 Katahi ahau ka mea, Tera ahau e mate i roto i toku ohanga; ka whakanuia oku ra kia rite ki te onepu te maha:
E dizia: No meu ninho expirarei, e multiplicarei os meus dias como a areia.
19 Ko toku pakiaka tautoro tonu ki nga wai, a i te po tau ana te tomairangi ki runga ki toku peka:
A minha raiz se estendia junto às águas, e o orvalho fazia assento sobre os meus ramos;
20 Ko toku kororia hou tonu i roto i ahau, a hoki ake ana te kaha o taku kopere i toku ringa.
A minha honra se renovava em mim, e o meu arco se reforçava na minha mão.
21 I whakarongo mai nga tangata ki ahau, i tatari, whakarongo puku ana ratou i ahau e whakatakoto whakaaro ana.
Ouvindo-me esperavam, e em silêncio atendiam ao meu conselho.
22 I muri i aku kupu kore ake ratou i korero ano; maturuturu iho ana aku kupu ki runga ki a ratou.
Acabada a minha palavra, não replicavam, e minhas razões destilavam sobre eles;
23 I taria mai ahau e ratou ano ko te ua; hamama mai ana o ratou mangai ano e tatari ana ki te ua o muri.
Porque me esperavam, como a chuva; e abriam a sua boca, como a chuva tardia
24 Ka kata ahau ki a ratou, kihai i whakaponohia e ratou; kihai hoki ratou i whakataka i te marama o toku mata.
Se me ria para eles, não o criam, e não faziam abater a luz do meu rosto;
25 Naku to ratou ara i whiriwhiri, a noho ana ahau hei rangatira, noho ana hoki ahau ano he kingi i roto i te ope; i rite ahau ki te kaiwhakamarie o te hunga e tangi ana.
Eu escolhia o seu caminho, assentava-me como chefe, e habitava como rei entre as tropas: como aquele que consola os que pranteiam.

< Hopa 29 >