Hopa 18

1 Ano ra ko Pirirara Huhi; i mea ia,

Då tok Bildad frå Suah til ords og sagde:

2 Kia pehea te roa o ta koutou whakatakoto mahanga mo nga kupu? Kia whai mahara mai, muri iho ka korero matou.

«Kor lenge driv de jagt på ord? Gjev gaum, lat oss so talast ved!

3 He aha matou i kiia ai he kararehe, i waiho ai hei mea poke ki ta koutou titiro mai?

Kvi skal me reknast liksom fe, som ureine i dykkar augo?

4 Haea iho koe e koe ano, i a koe e riri ana. Mau koia ka mahue ai te whenua, ka nekehia ai te toka i tona wahi?

Å, du som riv deg sund i sinne, skal jordi øydast for di skuld? Skal fjellet flytjast frå sin stad?

5 E pirau ano hoki te rama a te hunga kino, a e kore te mura o tana ahi e marama.

Men sløkt vert ljoset for den vonde, og hans åre-eld skal ikkje skina.

6 Ka pouri te marama i roto i tona teneti, ka pirau ano hoki tana rama i runga i a ia.

I tjeldet hans vert ljoset myrkt, og lampa sloknar yver han.

7 Ka whakakikitia nga takahanga o tona kaha, ka kokiritia iho ano ia ki raro e tona whakaaro ake.

Hans sterke stig vert snævra inn; han snåvar yver sine planar.

8 No te mea ka maka ia e ona waewae ake ki te kupenga, ka haere hoki ia i runga i te reti.

Hans fot vert fløkt i garnet inn, og upp i netet ferdast han;

9 Ka mau tona rekereke i te tawhiti, a ka hopukia ia e te mahanga.

og snara triv um hælen hans, og gildra tek på honom fat.

10 Kei te huna ki te whenua te aho mona, te rore hoki mona ki te huarahi.

I jordi løynde gildror lurer, og fellor ventar på hans veg.

11 He whakamataku i nga taha katoa hei mea i a ia kia wehi, hei aruaru hoki i a ia i ona hikitanga rekereke.

Og rædslor trugar rundt ikring og skræmer han for kvart eit stig.

12 Ko tona kaha ka hemo i te kai, a kei te whanga tonu te aitua ki tona tatunga.

Ulukka hungrar etter han, og vondt vil føra han til fall,

13 Ka pau i tera nga wahi o tona tinana, ae, ka pau ona wahi i te matamua o te mate.

vil eta kvar ein led og lem, ja, det vil daudens eldste son.

14 Ka hutia atu ia i roto i tona teneti, i whakamanawa ai ia, a ka kawea atu ia ki te kingi o nga whakamataku.

Hans trygd er rivi frå hans tjeld; du sender han til rædsle-kongen.

15 Na ka noho ki tona teneti te mea ehara nei i a ia: a ka ruia iho te whanariki ki runga ki tona kainga.

I huset hans bur framande, det vert strått svåvel på hans bustad.

16 Ka maroke ake ona pakiaka i raro, a i runga ka tapahia atu tona manga.

Hans rot i grunnen turkar ut; den høge kruna visnar burt.

17 Ka ngaro atu te maharatanga ki a ia i runga i te whenua; e kore ano ia e whai ingoa i te huanui.

Hans minne kverv frå jordi burt, og namnlaus vert han vidt og breidt.

18 Ka peia atu ano ia i roto i te marama ki te pouri, ka atiatia atu hoki i te ao.

Frå ljos til myrker driv dei honom og jagar han frå landi burt.

19 E kore ia e whai tama, e whai tama ranei a te tama, i roto i tona iwi, he morehu ranei i te wahi i noho ai ia.

Han barnlaus vert i eige folk; i heimen hans slepp ingen undan.

20 Miharo ana ki tona ra te hunga i muri i a ia, pera i te hunga i haere ra i mua, mau ana to ratou wehi.

Og vestmenn støkk for dagen hans, og austmenn vert av rædsla slegne.

21 He pono ko nga nohoanga enei o te tangata kino, ko te wahi hoki tenei o te tangata kahore e mohio ki te Atua.

Just soleis gjeng det nidings hus, den heim der ingen kjenner Gud.»