Ohabolana 18

1 Mañean-drao ty mirery, tsambolitio’e ze atao vere-to.

Samolub szuka tego, co mu się podoba, i wtrąca się w każdą sprawę.

2 Tsy no’ i dagolay ty faharendrehañe, fa ty mampiboake ty heve’e avao.

Głupi nie ma upodobania w rozumie, lecz w tym, co serce mu objawia.

3 Ie pok’eo ty tsivokatse, mipotìtse eo ka ty teratera, vaho indrezan-kasalarañe ty inje.

Gdy przychodzi niegodziwy, przychodzi też pogarda, a z hańbą urąganie.

4 Rano laleke ty fisaontsim-palie’ ondaty, torahañe mibobobobo ty figoangoañan-kihitse.

Słowa ust człowieka są jak głębokie wody, a źródło mądrości jak płynący potok.

5 Tsy mahasoa te osiheñe ty raty, hikihoañe ty vañoñe an-jaka.

Niedobrze przez wzgląd na osobę niegodziwą krzywdzić sprawiedliwego w sądzie.

6 Mikaidraha o soñi’ i dagolao, naho mikai-tampify ty vava’e.

Wargi głupiego wchodzą w spór, a jego usta wołają o razy.

7 Fiantoa’ i seretsey ty vava’e, vaho mpamandrike ty fiai’e o soñi’eo.

Usta głupiego [są] jego zgubą, a jego wargi sidłem jego duszy.

8 Kenoke mafiry ty fivolam-pitolom-boetse, migodoñe mb’añ’ova’ ondaty ao.

Słowa plotkarza są jak rany i przenikają do głębi wnętrzności.

9 Rahalahi’ ty mpijoy, ty mpilesa am-pitoloña’e.

Kto jest niedbały w pracy, jest bratem marnotrawcy.

10 Fitalakesañ’abo fatratse ty tahina’ Iehovà, milay mb’ama’e ao ty vantañe vaho onjoneñe tsy takatse.

Imię PANA [jest] potężną wieżą, sprawiedliwy ucieka do niej i jest bezpieczny.

11 Rova fatratse ty varam-pañaleale, naho hoe kijoly abo añ’ereñere’e ao.

Zamożność bogacza [jest] jego warownym miastem i jak wysoki mur w jego wyobrażeniu.

12 Aolo’ ty ikorovoha’ ondaty ty fiebotseboran-tro’e, fe miaolo’ ty hasiñe ty firehañe.

Przed upadkiem serce człowieka jest wyniosłe, a chwałę poprzedza pokora.

13 Ie manoiñe aolo’ t’ie mitsanoñe: le hagegea’e naho hasalara’e.

Kto odpowiada, zanim wysłucha, [ujawnia] głupotę i [ściąga na] siebie hańbę.

14 Mahafeake hasilofañe ty tro’ ondaty, fa ia ka ty mahaleo ty fikoretan’ arofo.

Duch człowieka zniesie jego chorobę, ale któż zniesie strapionego ducha?

15 Mitoha hilala ty tro’ i mahatsikarake, vaho mañotsohotso hihitse an-dravembia’e ty mahilala.

Serce rozumnego zdobywa wiedzę, a ucho mądrych szuka wiedzy.

16 Anokafan-dalañe ty ravoravo’ ondaty, manese aze hiatreke ty bey.

Dar człowieka toruje mu drogę i prowadzi go przed wielkich.

17 Heveren-ko to ty mitalily valoha’e, ampara’ te pok’eo ty mañody aze.

Ten, który jest pierwszy w swojej sprawie, [zdaje się] sprawiedliwy, ale przychodzi jego bliźni i sprawdza go.

18 Abala’ ty tora-tsato-piso ty fifandierañe, ie mampivike ty mpifanjomotse.

Los kładzie kres sporom i rozstrzyga między możnymi.

19 Mora ty mandreketse rova fatratse, ta ty rañetse torifike, vaho hoe tsotso-bim-pitilik’abo ty fifanjomorañe.

Brat obrażony [trudniejszy do zdobycia] niż warowne miasto, a spory są jak rygle w zamku.

20 Ty havokaram-palie’ ondaty ro mahaenem-pisafoa, o vokam-pivimbi’eo ro maha-anjañe.

Owocem swoich ust nasyci człowiek swoje wnętrze, nasyci się plonem swych warg.

21 Manandily ami’ ty haveloñe naho ami’ty havilasy ty fameleke, hikama amo vokare’eo ze mikoko aze.

Śmierć i życie są w mocy języka, a kto go miłuje, spożyje jego owoc.

22 Mahaonin-kasoa ty tendreke valy, vaho isohe’ Iehovà.

Kto znalazł żonę, znalazł coś dobrego i dostąpił łaski od PANA.

23 Mihalaly tretrè ty rarake, fe sotrafe’ ty mpitsikafo.

Ubogi prosi pokornie, ale bogaty odpowiada surowo.

24 Mianto t’indaty lako rañetse, fe ao ty ate-hena mipiteke soa te ami’ty rahalahy.

Człowiek, który ma przyjaciół, musi obchodzić się z nimi po przyjacielsku, a jest przyjaciel, który przylgnie bardziej niż brat.